Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

ΑΓΡΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ


Τα φανάρια του δρόμου έσβησαν

μονάχη με αφήσαν

με ένα τσιγάρο συντροφιά

απλά με καληνύχτισαν.

Σαν σκέψη πέρασε εκείνος από τον νου

εκείνος που μου έλεγε

πως δεν θα πάει αλλού.

Και όμως το βήμα το έκανε

την πόρτα έχει περάσει

και μια για πάντα εμένανε

τώρα έχει ξεχάσει.

Εκείνος που μου έλεγε

με τόση ευκολία

«μάτια μου δεν πάω πουθενά

μην έχεις αγωνία.»

Και μέσα στο κρύο εγώ

εσένανε θυμάμαι

με το φεγγάρι αγκαλιά

μονάχη να κοιμάμαι.
 

8 σχόλια:

  1. ψυχοπλακώθηκα....

    ΔΕ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΘΗΚΑ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. και αυτο το συναισθημα μεσα στην ζωη ειναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ετσι νιωθω τωρα για αυτο το εγραψα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ἔμενα μου άρεσε...ακομη κι αν βγαζει στεναχωρια βγαζει και καρδια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βρε συ άσε τις στεναχώριες κ πιάσε τις μπομπονιέρες!!!...Πάει έφυγε τώρα η μοναξιά...χαμογέλα..!!!!!!Σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. αλς αληθεια σου αρεσε; απο μια φιλολογο εχει αλλη βαρυτητα η γνωμη
    πραγματικα ετσι νιωθω αλλα το διωχνω σιγα σιγα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. κουνελακι μου παλευω με τις μπομπονιερες πραγματικα αλλα εχει πολυ δουλεια εβαλα και νεα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ο καθενας μας είναι σκηνοθέτης αυτου του άρθρου. δωσε την εικόνα σου με λέξεις