ΘΑ ΣΕ ΑΚΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ

Δεν τον γνώρισα για πολύ αλλά μου άρεσαν όσα είπε...
Απλός άνθρωπος και απλά έκανε αυτό που αγαπούσε 
Αντίο αγόρι μου που απο εκεί που είσαι ελπίζω να μας τραγουδάς και να σου ρίχνουμε όσα λουλούδια θέλουμε εμείς 


                                                   ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ

                                                    23/11/1983 ------- 18/2/2016

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΝΙΝΑΚΙ ΜΟΥ

τούρτα... 
σήμερα όλοι περιμένουν οτι θα φάνε τούρτα.
το γιατι δεν το ξέρουν αλλα τα τελευταία πέντε χρόνια τρώνε τούρτα και το ζητάνε πλέον. Τον λόγο τον ξέρουν μόνο δύο δικοί μου φίλοι και εσείς. Προσωπική ανάγκη είναι. Ξέρετε κάθε χρόνο, στο ημερολόγιό του ο καθένας, σημειώνει κάποιες sos για αυτόν ημερομηνίες. Και στο δικό μου είναι η σημερινή. 
Τούρτα...
28/11/2010 η στιγμή που πρώτη φορά πήρα τούρτα για τα γενέθλιά σου, απο τον Νούσια στα Ιωάννινα, και μάλιστα θυμάσαι; την πλήρωσα πιο ακριβά γιατι είπα οτι πάω Αγρίνιο. Blackforest που σου αρέσει ήταν, και την είχαμε φάει το απόγευμα που είχα φτάσει, μετά τα μακαρόνια με κιμά της μαμάς σου. Στο έχω ξανά πει αλλα για αυτό το φαγητό και για να την ξανά δω θα έκανα πολλά χιλιόμετρα. 
 Ένα βράδυ που είχαμε δει ... ολόκληρες ταινίες. Που είχαμε ανάγκη να φάμε την άλλη μισή τούρτα, και πήγα στην κουζίνα να τν πάρω, η μαμά σου την είχε τυλίξει με αλουμινόχαρτο, έκανε θόρυβο στις 12 τα μεσάνυχτα, αλλά τελικά με δύο κουτάλια και πολύ αγάπη την τρώγαμε σιγά σιγά στο πάτωμα και μιλούσαμε...
  Απόψε, είμαι εκείνο το κορίτσι, του πατώματος. Με την τούρτα αγκαλιά, και τον Χάρη να με ακούει να του μιλάω για εσένα. Ακόμα μου λέει, λάμπεις όταν μιλάς για εκείνον και το νιώθω με όλο μου το είναι. Ξέρω τι θα μου πείς, μα είναι προσωπική ανάγκη που δεν αλλάζει και τα γενέθλιά σου θα τα γιορτάζω πάντα. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που σου είπα χρόνια πολλά έως και τώρα. Τιμή μου να έχω γνωρίσει, κοιτάξει, ταξιδέψει, ερωτευτεί τα υπέροχα για εμένα μεγάλα μάτια σου. 
  Θα είμαι πάντα εδώ σε ότι χρειαστείς, θα είμαι πάντα το κοριτσάκι που θα θέλει να σε πιάνει απο το χέρι, και φυσικά θα είμαι πάντα η γυναίκα που θα θέλει να κοιμάται αγκαλιά σου. Το παράδοξο είναι οτι όλα αυτά τα λέω στον Χάρη που είναι πρώην μου για έναν πρώην μου. όπου η ψυχή σου σε κάνει να νιώθεις άνετα ποτε δεν είναι λάθος, ακόμα και όταν στο λένε όλοι έλεγε η γιαγιά μου.Και εγώ μαζί σου πάντα ένιωθα οτι όσο μπορώ είμαι καλά. οτι ανήκω εδώ. ότι μου αρέσει που είμαι μαζί σου. 

  Τρώμε τούρτα και του λέω ιστορίες. δικές μας. που γράψαμε μαζί. μην μου πεις να ξεκολλήσω απο εσένα. είναι φορές, είναι μέρες, είναι μικρά πράγματα που πάντα με γυρνάνε σε σένα. θα είμαι πάντα το κορίτσι και αυτο απο προσωπική μου ανάγκη που θα σου απλώνει το χέρι στα δύσκολα. Και εσύ ότι και να γίνει θα είσαι ΠΑΝΤΑ το δικό μου νινάκι. και ας έχεις πατήσει τα 30.  Θέλω να είμαι η πρώτη που θα σου πει χρόνια πολλά και η τελευταία που θα σου πεί καληνυχτα. Το καλύτερο δώρο για μένα είναι που σε βλέπω να μεγαλώνεις,, να μένεις μεν σταθερός αλλά που διαμορφώνεσαι. Και το για πάντα, για μένα ισχύει. 
  σου έχω φυλάξει ένα φιλί στο μαξιλάρι, ένα σημείωμα στο μπάνιο, ένα μήνυμα στο κινητό και ένα δώρο ζεστό. μα το καλύτερο απο όλα;... είμαι εγώ εδώ... 
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΝΙΝΑΚΙ ΜΟΥ   

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΧΡΗΣΤΟ

σήμερα κανονικά θα έπρεπε να είμαι ευτυχισμένη που έχω όλα όσα θέλω. σήμερα κανονικά ξεκινάω κάτι νέο και θα έπρεπε να πετάω. μα σήμερα δεν είμαι καλά κανονικά. 
θα μου πεις γιατί; 
αν έχεις έρθει στην δύσκολη θέση να αποχαιρετάς κάποιον που μετακομίζει - θεωρητικά πάντα- μόνιμα για αλλού, και αυτό το αλλού είναι μακριά απο εσένα, τότε ξέρεις γιατί είμαι χάλια. 
 Ξύπνησα μέσα στην βροχή 6 το πρωί και κλαίγαμε παρέα με το Θεό που φεύγει κάποιος απο αυτήν την χώρα. Ένας ακόμα απο εμάς εκτός συνόρων. Όχι οτι είναι εύκολο και για αυτόν, αλλά την κάθε απώλεια ο καθένας μόνος του την διαχειρίζεται διαφορετικά. 
  Ο Χρήστος έφυγε για Ουάσινγκτον, ναι οκ θεωρητικά μπορείς να πας να τον δείς πρακτικά όχι γιατι καπούτ λεφτά. Όσο και να μιλάς στο Viber στο skype στο facebook την αίσθηση ότι είσαι εδώ δίπλα μου δεν θα την ξανά έχω και αυτό είναι που με πονάει. 
 Πως θα πίνω κρασί τώρα με λες; Καλά μην σκας θα πίνω για να ξεχνάω την φυγή σου. Λίγο χρόνο θέλουμε μέχρι να τα βρούμε όλα απο την αρχή έτσι δεν είναι; Δεν άνοιξαν οι δακρυγόνοι αδένες μου τσάμπα. 
 Μάλλον το έχει η μοίρα μου να αποχαιρετάω έναν Χρήστο που να είναι και Σκορπιός που δεν τον θέλω καθόλου και όλο μπρός μου είναι. Γαμώτο πρέπει να το πάρω απόφαση. Θα με τραβάνε Σκορπιοί. 
Και όντως ρε παιδί μου εσύ έχεις ένα πέπλο μυστηρίου τρελό, που ταυτόχρονα είναι ωραίο. Κάνεις τρέλες αλλά δεν είσαι και εκτός ελέγχου. Μου αρέσει που πάντα μπορώ να σου μιλάω άνετα και κατά συνέπεια με τρελό γέλιο. Ψάχνεις το μυαλό του άλλου, το παίζεις ωραία, νοιάζεσαι, δίνεσαι- πρόσεχε σε αυτόν τον τομέα εκεί που πας-  και το πιο σημαντικό; έχεις ένστικτο... Έχεις χάρη στον έρωτα, τσαχπινιά, γλυκύτητα που οκ μπορώ να ξεχάσω οτί είσαι καμιά φορά τεμπέλης και αναβλητικός, αλλά σου αρέσει το ωραίο ρε φίλε και το εκτιμώ αυτό. Με τις ισορροπίες σου πρόσεχε και οτι θες εδώ είμαι. Ναι οκ θεωρητικά γιατί πρακτικά θα βρεις καμιά άλλη εκεί και εμάς εδώ θα μας ξεχάσεις... σνιφ σνιφ.
 Γαμώτο με την ευαισθησία που με πιάνει, κλαίω λες και δεν υπάρχει αύριο. Λάθος στιγμή έφυγες. Και κόκκινο κρασί θα έπινα για χάρη σου που δεν το μπορώ. Δεν ξέρω τι να σου ευχηθώ. Είμαι εγωίστρια και σε θέλω εδώ. Που να παιδεύομαι με την διαφορά ώρας να στα λέω όλα ε; Να ξενυχτάω για να σε ακούω. Πως θα ξέρω οτι είσαι ο καλύτερος που υπάρχει και ας είσαι Σκορπιός και ας είσαι περίεργος και ας σε γνώρισα κατά τύχη; 
  Αγάπη μου μην με ακούς τι λέω ασε με, απλά θυμάμαι την πρώτη νύχτα στα Βοροινά που σε γνώρισα και ακόμα κλαίω και γελάω μαζί. Κυρίως για αυτή την φωνή που δεν ξέρω πότε και αν θα ακούσω ξανά. Βρέχει Χρήστο στην Θεσσαλονίκη που αφήνεις και την έχω σαν δικαιολογία για να μην φαίνεται οτι κλαίω. Πρόσεχε να βρεις αγκαλιές που θα σε γεμίζουν, χέρια που θα είναι κοντά σου όταν τα θες και να μου μιλάς οκ;  Και όταν θα πιεις το πρώτο ελληνικό κρασί που θα βρεις εκεί θα νιώσεις πολύ υπερήφανος για την χώρα σου όπως και εγώ που θα την αντιπροσωπεύεις εκεί ... 

 φιλιά 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΑΜΠΑ

Τα χέρια μου κολλάνε... 
Αν έχεις ρίζες απο την Σμύρνη, ξέρεις πως οι γιορτές είναι ευκαιρία για να στρώσεις τραπέζι με κόσμο που θες. 
Σήμερα γιορτάζουν ο πατέρας μου και ο συμπέθερος μας. 
Πίτες, φαγητά, ποτά, γλυκά, όλα απο τα χέρια μας και όλα με αγάπη. 
Να ετοιμάζεις τραπέζι με μυρωδιές έντονες, που ξέρεις οτι θα αρέσουν στους ανθρώπους σου δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα. 
Να πω χρόνια πολλα σε όσους έχετε να τους φροντίζετε και να τους αγαπάτε, και πάνω απο όλα να δίνεται αγάπη σε όσους θέλετε. 

ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ !

   Το κείμενο που ακολουθεί, έχει φουλ άρωμα γάμου, και αν είσαι αλλεργικός σε αυτό το γεγονός, μην προχωρήσεις. Αν πάλι μπεις σε αυτό το κείμενο, πρόσεχε τον διάδρομο, μιας και έχω αφήσει τα τακούνια μου στην μέση του δωματίου, και την καλή μου εμφάνιση στο κρεβάτι. Έχω καθίσει στο μπαλκόνι μου, άνοιξα ένα κρασί που έχω βοηθήσει στον τρύγο του για να γίνει, έχω αφήσει γυμνά τα πόδια μου, και έχω θέα που βλέπει σε μια νέα κοινή ζωή που μόλις χθες άρχισε να ξεκινάει... ΕΠΙΣΗΜΑ με χαρτί και βούλα Θεού και ανθρώπων .
   Παντρέψαμε την Μαρία και τον Γιώργο στην Καστοριά 5/9/2015. Το κείμενο αυτό το γράφω για να της πω όλα όσα θέλω με μια διάθεση νοσταλγίας. Την Μαρία δεν μπορώ να σας πω οτι την ξέρω. 

                                 Άλλωστε τι θα πει σε ξέρω; 

Ήταν απο τα 13 της που έτυχε να την βρω στον δρόμο μου, το μελαχρινό κορίτσι - τότε γιατί τώρα έγινε ξανθιά - που πάντα είχε ένα χαμόγελο και μαι καλή κουβέντα να σου πει. Που αν και παιδί θεωρητικής πάντα τα κατάφερνε στα θετικά μαθήματα ή τουλάχιστον το προσπαθούσε και για αυτό την θαύμαζα. Ήταν η συμμαθήτρια μου απο την Πρώτη Γυμνασίου, που καθόταν στο πρώτο θρανίο και αυτή, είχε κολλητές δύο Θεοδώρες, και που συχνά λέγαμε και μια κουβέντα παραπάνω. Από τότε όμως μεγάλωσε, την είδα μέσα απο το προφίλ της , να ορκίζεται Θεολόγος, να πηγαίνει διακοπές, πάντα θυμόμουν τα γενέθλιά της ακόμα και όταν δεν είχε μπει τόσο έντονα το facebook στην ζωή της για την υπενθύμιση, να έχει μια ζωή που μας έδειχνε απλά κάποια κομμάτια της. Και τώρα, μια γλυκιά στιγμή της την δείχνει σε μας. 
                                  Μεγάλωσες Μαρία. Γιατί; 

Και στο ρωτάω, γιατί μαζί σου μεγαλώνω και εγώ. Ξέρετε μου είναι δύσκολο να δεχθώ την εικόνα κάποιου όταν τον ξέρω απο μωρό και ξαφνικά τον βλέπω να ενηλικιώνεται και να γίνεται υπεύθυνος ενήλικας, όπως οι γονείς μας. Περνάς Μαρία στο επόμενο στάδιο ζωής το ξέρεις; Ανοίγεις σπίτι επίσημα δηλαδή, με ευλογίες και όλα τα σχετικά. Ο παπάς θα σου δώσει τις ευλογίες, οι γονείς την στήριξη και οι φίλοι την υποστήριξη. Και Μαρία... ξέρεις πλέον τι έγινες; Τι διάλεξες να γίνεις; Βέβαια καιρό το έχεις κάνει αλλά τώρα για όλους θα είσαι ... 

photography by Ioanna-S-YPO-photography

                                    Η Μαρία του Γιώργου ...

Και είναι μια ωραία απόφαση, ένας ρόλος που τον διάλεξες, μια θέση που σε βολεύει. Παιδιά να σας πω κάτι, πίνω αυτό το κρασί και πλέον πέρα απο τις αναμνήσεις του τρύγου του που του έχω χρεώσει, κουβαλάει και τις σκέψεις μου για το ζευγάρι, και δείχνει πιο νόστιμο. Ή είναι ιδέα μου λέτε; Ίσως ο πιο ωραίος ρόλος για μένα είναι αυτός, ακόμα και στις μέρες μας που πολλοί λένε γιατί να τον κάνεις τον γάμο. Μαρία, εσύ βρήκες τον άνθρωπο σου και δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο, απο το να ξέρεις πως σε έναν γωνιακό καναπέ μέσα στην Καστοριά, υπάρχει ένα τζάκι, μια αγκαλιά, ένα κρασί και μια φωνή να σε συμβουλέψει, και μια σιωπή να σε ακούσει. Να μαγειρεύεις με περισσότερη αγάπη για την στιγμή που ο Γιώργος σου θα δοκιμάσει την κουταλιά σου. Ότι και να γίνει...

                        μείνε η Μαρία του, η σύντροφός του 

ακόμα και χίλιους ρόλους να πρέπει να παίξεις για να είστε καλά, αυτός να είναι ο κύριος. Χαμογέλα... Ξέρεις ότι μέσα στα τόσα τρις κόσμου υπάρχει κάποιος μόνο για σένα, που έχετε αναπτύξει και γράψει έναν κώδικα επικοινωνίας, μια γλώσσα, που κανένας μεταφραστής δεν θα καταλάβει για να την αποδώσει. Αυτό και μόνο να θυμάσαι πως είναι το δώρο σου σε αυτή την ζωή. Οκ πέρα απο τον βίον ανθόσπαρτων, εγώ θα σου ευχηθώ να κάνετε τρέλες μαζί. 
Να πέσετε στο πάτωμα και να γελάτε χωρίς λόγο, να περπατάτε στο χιόνι σαν λύκοι, να μαγειρεύετε μαζί, να μιλάτε κυρίως ανοιχτά, και να αγαπιέστε δυνατά κάθε μέρα. 

                                  Μην το θεωρείς εύκολο...

μπορεί να ζήσετε στιγμές που να θέλεις να αφήσεις και εσύ τα τακούνια σου στην μέση του δρόμου, το καλό σου φόρεμα στην άκρη, και να βουλιάξεις σε έναν καναπέ με τα πόδια σου γυμνά, το κρασί αγκαλιά και να ακούς άσχετα τραγούδια για να ξεχαστείς. Ο Γιώργος θα είναι εκεί στην γωνία του δρόμου να σε περιμένει, για να πάρει απο το χέρι την ανανεωμένη Μαρία του. 

Αγάπα Μαρία είναι το μόνο που σου εύχομαι. ΟΚ και να το αγαπηθείς είναι χρήσιμο, αλλά εγώ σου μιλάω για την πράξη που μπορείς να κάνεις εσύ. Αγάπα για αν λυτρωθείς. Μεγάλωσες Μαρία, και απόψε το βράδυ νιώθω οτι μιλάω όχι σε εκείνο το παιδάκι που είχα δει, αλλά σε μια δυνατή γυναίκα που πάει τα βήματα της ίσα με άλλα δύο πόδια παρακάτω. Όλα τα μαθήματα του σχολείου, είναι κάθε σχέση, απο γεωγραφία μέχρι άλγεβρα μόνο που μερικά μαθήματα δεν έχουν τις λύσεις έτοιμες, τις φτιάχνεις εσύ. 

                                              ΓΑΜΟΣ 

Γιατί να τον φοβηθείς; Είναι ένα ακόμα πάρτι για να έχεις να θυμάσαι με τους φίλους σου. Κάποιοι θα πάνε σε αυτό το πάρτι κάποιοι όχι. Ίσως δεν έχουν τι να βάλουν, ίσως πάλι ξέρουν πως δε θέλουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, και μένουν στα παρασκήνια να κοιτάνε άλλους. Μαρία, ο γάμος σου θα είναι σαν τον τρύγο που έκανα για αυτό το μπουκάλι που πίνω απόψε για εσένα, με εσένα. Η πρώτη ύλη είναι το σταφύλι και για τον γάμο η αγάπη και ο σεβασμός. Το πρώτο πάτημα για να βγει μούστος πονάει και κολλάει, και στην αρχή του γάμου ηρεμείς και κολλάς στην μαγεία του. Η πρώτη εμφιάλωση σου δίνει την αίσθηση που θα έχεις απο τον κόσμο για το προϊόν σου και η πρώτη στιγμή που θα κοιτάξεις τον Γιώργο όπως θες χωρίς καν να μιλήσετε, θα είναι σαν να έχετε πει τα πάντα μόνο με τα μάτια. Και όταν η φιάλη βγαίνει στα ράφια και κρύβει αγωνία, πόνο, ξενύχτι, θυμό, σεβασμό, θαυμασμό, περιπέτειες, και φτάσει στα χέρια του καταναλωτή λες πως άξιζε για εκείνο το χαμόγελο ευχαρίστησης του κάθε αγνώστου που σου λέει καλά λόγια. όλα αυτά τα συναισθήματα θα τα περάσεις και εσύ στον γάμο σου, μόνο που στο τέλος κάθε σοδειάς για να έρθει η επόμενη θα ακούς λόγια και στενάχωρα και καλά απο έναν άνθρωπο που για χι λόγους τον διάλεξες εσύ. Και δεν θα είναι άγνωστος αλλά ο Γιώργος σου. 

Αν ο γάμος σου ήταν μπουκάλι, σου εύχομαι να είναι απο τις σπάνιες σοδειές του, που θα απολαύσουμε μαζί κάπου εκεί στα 80 μας. Και θα σου αναλύσω τι γεύση θα έχει ... τότε. Αγάπα κάθε στιγμή σας, γιατί αυτό... λέγεται ΓΑΜΟΣ 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΡΙΝΑΚΙ

Και τώρα για πες; 
Πως θα πας παρακάτω; Πως θα γιατρέψεις τις πληγές σου; 
Στην μοναξιά; Στην δημιουργία; Στην συγγραφή; 
Δεν είσαι τόσο δυνατός να τα αντέχεις όλα αν δεν μιλάς, αν δεν τα βγάλεις απο μέσα σου. 
Όσο ωραίος και αν είναι ο κόσμος που έχεις χτίσει με τους κανόνες σου και εκεί νιώθεις βασιλιάς και όμορφα, να ξέρεις πως ακόμα και εκεί παρέα και υπηκόους θέλεις . 
Θέλεις μια αγκαλιά, γιατί να ξέρεις πως και οι βασιλιάδες κλαίνε . 
Το ήξερες πως στα περισσότερα μωρά τους κάνουν αγκαλιά για να νιώσουν το δέρμα της μάνας και να ρίξουν τους παλμούς τους;;; 
Το ίδιο και τις αγελάδες πριν τις σκοτώσουν 
Λες να μπορείς εσύ χωρίς αγκαλιά;;;  Μπα ...
Στο λεω απο πείρα είμαι το παιδάκι της αγκαλιάς και το ξέρω σε λεω είναι ωραία να δίνεις και να παίρνεις μια .
Αμ που το πας το βλέμμα ... Όλα τα κρίσιμα μηνύματα για αυτόν που θες κρύβονται στο βλέμμα του όταν δεν τον κοιτάς εσύ αλλά εκείνος σε κοιτάζει.  
Όταν βλέπει το αντικείμενο του πόθου του και ξέρει πως εκείνες τις έρμες τις πεταλούδες στο στομάχι του μπορεί να τις ταισει μονο ένα άτομο στον κόσμο... αυτό που το βλέμμα του φωτίζει το δικό σου . 
ΜΜΜΜ
δυο σάρκες γίνονται μια.. στιγμιαία ή παρατεταμένα  και κάνουν την διαφορά στην μέρα ... Φιλί το λένε το μαγικό χάπι ... και μερικές φορές θέλει πολλές δόσεις για να σε γιατρέψει... Αν του βάλεις χρώμα ας είναι ένα κόκκινο όπως τα γράμματα που διάλεξα εδώ, ή όπως το πάθος που του αναλογεί. 
Όλα αυτά τα έχεις δεί σε άλλους τα έχεις ζήσει εσύ, αλλά την επόμενη φορά που θα τα προσφέρεις κοίτα καλά τα ψιλά γράμματα του αγοραστή. Εσύ μπορεί να θέλεις να τα δώσεις αλλά ο άλλος να μην είναι σε θέση να τα εκτιμήσει. Μην τον κατηγορείς... Στο έδειχνε αλλα τυφλώθηκες απο το έντονο πάθος και τον καημό να γίνεις ωραίος βασιλιάς για την πριγκίπισσα σου. 
Προσοχή στο γοβάκι, την σταχτοπούτα και την άμαξα... 
Καμιά φορά μια γομολάστιχα του συγγραφέα τα σβήνει και τα αλλάζει όλα. Δεν τα μεταμορφώνει, τα σβήνει...
  Άνθρωπος είσαι και φυσικά όχι αλάνθαστος ασχετα με το τι πιστευεις εσύ για σένα. Αυτή είναι η μαγεία του συνανθρώπου σου είναι αστάθμητος παράγοντας ... Σαν την μπάλα,ποντάρεις και αν σου κάτσει το σουτ σε πάει στα ουράνια, αλλιώς στο καναβάτσο... 
 Ξέρω δεν είναι ρομαντικό και ευαίσθητο αυτό που λέω, αλλά το έχουμε ζήσει και μαζί αυτό το συναίσθημα. 
Ευτυχώς δεν σου έχω φορτώσει τίποτα απο τις επιθυμίες μου, δεν σε ντύνω με τα θέλω μου και βλέπω πως είσαι. Καλός δημιουργικός ελεύθερος αλλά κλειστός αν θες και μπαίνεις σε ένα ντουλάπι χωρίς να δίνεις πουθενά το κλειδί. Κλειδώνεις και άντε να σε βγάλω απο εκεί ρε κρινάκι. 
Δλδ λυπήσουμε λίγο ... Που να τραβήξω μόνη μου ολόκληρο βασιλιά έξω. Είσαι κομμάτι βαρύς. Νομίζεις όμως οτι δεν μου άφησες αντικλείδια;;; βρήκα ένα εδώ  και αν δεν ταιριάζει αυτό στην κλειδωνιά μπορεί να ταιριάζει αυτό. Αλλιώς έχω φτιάξει ένα δικό μου μαγικό που ανοίγει όλες τις πόρτες με τον σωστό συνδυασμό  
 Σε παρατηρώ να το ξέρεις και αυτή η λέξη έχει διαφορετικό νόημα απο το σε βλέπω.  Δεν σου κάνω πλάκα αλήθεια λέω. Ξέρω πως είσαι παιδί μέσα σου πληγωμένο μάλιστα τώρα, στο χειρότερο μέρος του που είναι ο εγωισμός. 

  Εδώ είμαι σαν νεράιδα πάντα δίπλα σου αλλά σε ετοιμότητα  για όποτε με έχεις ανάγκη. Σκέψου μπορώ να είμαι εκεί νοερά χωρίς καν να το ξέρω. Γιατί απλά εσύ μπορείς να με καλέσεις.  Δεν θα μπω στο μυαλό σου, πλέον αυτό είναι δύσκολο. Είναι φορές που και στο δικό μου κατάληψη έχεις κάνει και μετά πετάς για αλλού.  Έχω τα κότσια και το ξέρεις να λέω τι θέλω και να το ζητάω, δεν είμαι καν δυνατή να το κρύψω. Καλώς ή κακώς. Αλλά και συ βρε παιδί μου σκας γάιδαρο. Μίλα μου δεν έχω θέμα. Ακούω και αντέχω τα πάντα. ή όχι; Απλά δεν θέλω να χάσω κάτι που μου έδωσες εσύ. 
Μια λέξη. 
Και τώρα; Τι θα κάνεις; 
Θα κρυφτείς ή να πάρω τα κλειδιά μου να έρθω; 

ΟΡΚΟΜΩΣΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ

φωτογραφία By Ioanna-S-YPO-photography

Πριν 1,5 χρόνο, τον είδα να στέκεται εκεί πίσω απο τα δέντρα του κτήματος της σχολής, με το γυαλί το μαύρο και το φιλικό χαμόγελο. Ήταν εκεί στην ορκομωσία μου και δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο σημαντικό ήταν για μένα. 
Δεν θα μπορούσα να λείψω. Να το χάσω. Ήταν η σειρά του να πάρει το χαρτί του και εγώ να είμαι απο κάτω. Έχει το χαβαλέ του το όλο πανηγύρι αυτής της μέρας. 
Κρατάς τους κόπους σου και τις αγωνίες των δικών σου μέσα σε κάτι νούμερα και πολλά χειροκροτήματα. Και μετά; 
Άστο σήμερα το μετά. 
Ξέρει ο Θεός τι κάνει για όλους και στην ώρα την σωστή ακόμα και αν δεν το γνωρίζεις σου τα φέρνει όλα όπως πρέπει να έρθουν. Και αυτό το νιώθεις μόνο όταν τα έχεις ζήσει και όταν έχεις εμπειρία να κρίνεις καλύτερα. 
Ευτυχώς μετά το χαρτί δεν έμεινα χωρίς δουλειά και πλέον μπορώ να σε πω με σιγουριά κάποια πράγματα που φυσικά πρέπει να τα ζήσεις και εσύ για να τα προσαρμόσεις πάνω σου.
  Πάρε την ζωή όπως έρχεται και ζησε την με τρέλα και χαμόγελο όπως σήμερα. Έχε φίλους σύμβουλους και αγάπη για ότι κάνεις. Έχε πίστη στα όνειρά σου ακόμα και αν όλα φαινομενικά είναι ανάποδα αρκεί η πίστη σου. Δώσε απο λεφτά μέχρι αγκαλιά όταν όλοι τα θέλουν πιο πολύ απο εσένα.  Σχεδίαζε τους στόχους σου με ιεραρχία σε ένα χαρτί μόνο έτσι θα ξέρεις που θέλεις να πας και που είσαι τώρα. Κράτα επαφές και καλές σχέσεις με όσους σε γεμίζουν και σε πάνε ένα βήμα παραπέρα. Κάνε όνειρα όσο τρελά και να είναι. Μην στέκεσαι μόνο στις σκέψεις αλλά κάνε πράξη άμεσα ότι σου κάθεται στο μυαλό για καλή ιδέα. 
  Να έχεις απορίες που ακόμα και χαζές να σου φαίνονται πάντα κάτι έχουν να σε δώσουν. Διάβαζε για εκεί που θέλεις να φτάσεις για τα μέρη που θες να πάς για τις θέσεις που θέλεις να κατακτήσεις. Δούλεψε σε ένα αντικείμενο που λατρεύεις που σε πωρώνει που μπορεί αν είναι χόμπι και  επάγγελμα. Κανένας αριθμός δεν θα σε σταματήσει και όλα εφόδια είναι απο όπου και αν προέρχονται. Αυτο που αγαπάς εσύ και δεν το μπορεί ο διπλανός σου του είσαι πολύτιμος και μια  μέρα θα σε αναζητήσει και θα χαρεί που θα σε ξέρει απο μικρό 

  Το πο σημαντικό όμως να μην χάσεις το παιδί που έχεις μέσα σου να σκέφτεσαι απλά να δίνεις πολλά να ζητάς λίγα για να σου έρχονται όσα πρέπει και όσα μπορείς να αντέχεις. Να προσέχεις να γεμίζεις με όσα σε ηρεμούν και να είσαι σαν το ένα και μοναδικό λευκό τριαντάφυλλο που σου έφερα. 
όλα στη ζωή μια φορά γίνονται για αυτό κοίτα να τα κάνεις μοναδικά. Να μείνεις λευκός μέσα σου για την μια και μοναδική ζωή που έχεις και για την φωτεινότητα που εκπέμπεις σε όσα αγαπάς. 
Να προσέχεις τον Γίαννη σαν το ένα και μοναδικό ανοιχτό λευκό μυρωδάτο τριαντάφυλλο που πρέπει να μείνει έτσι ακριβώς  

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΝΙΝΑΚΙ ΜΟΥ

  

18/11

Μια τούρτα, μόνο για σένα.

Ένα κεράκι με ερωτηματικό

Και εγώ να τα κοιτάζω…

Τελευταία φορά που σου έφερα τούρτα για τα γενέθλιά σου ήταν 25/11/2010.  Πολύ χαρακτηριστικά το θυμάμαι.

Από τότε ποτέ δεν σταμάτησα να γιορτάζω αυτή τη μέρα.

Σε κοιτάζω και στα λέω. Πάντα είσαι μέσα μου, σε ότι και να κάνω, σε όσα σκέφτομαι, σε απλά και σύνθετα πράγματα. Ερωτηματικό βάζω γιατί πάντα περιμένω να ξανα έρθεις και να μου πεις ότι ειμαι εδώ για σένα. Στοιχειά όσα ζήσαμε και βαριά άγκυρα για να μένω πίσω. Γύρω σου ειμαι και δεν με βλέπεις. Δίπλα σου σε όσα ζεις.

 Κρύβω στα μάτια μου την πρώτη εικόνα σου, και τα πρώτα σου γενέθλια μαζί. Μέρα που την σημαδεύω στο ημερολόγιο από την αρχή του χρόνου. Μόνη ή με παρέα είναι μια μέρα πάρτι για μας και δύσκολη για μένα. Δυο μάτια ψάχνω μεγάλα, δυο χείλη απαλά και δικά μου, δυο χέρια που θα έχουν το χαρακτηριστικό άρωμα που μόνο εσύ μπορείς να έχεις.

 Εύχομαι να μπορείς να χαμογελάς, να αγαπάς ότι διαλέγεις, να ονειρεύεσαι με άνεση και ηρεμία, υγεία και δουλειά αγάπη και χαμόγελα να σε γεμίζουν. Ανθρώπους για όσες στιγμές τους θέλεις. Όλα εδώ είναι όπως τα άφησες. Εδώ. Για σένα. Για μας. Ποτέ μην το ξεχνάς. Σε μια γωνιά της χώρας είμαι εδώ.

Σε αγαπώ… όπως σου υποσχέθηκα… για πάντα…

χρόνια πολλά νινάκι μου 

ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ JED & DOUCE

γάμος...
η στιγμή που οι γονείς νιώθουν ότι το παιδί τους μεγάλωσε. 
που το βλέπεις να ανοίγει τα δικά του τα φτερά ... και θυμάσαι... 
θυμάσαι...
την στιγμή που ήρθε η σύντροφός σου και σου είπε, αυτό το στυλό λέει οτι θα κάνουμε παιδί. το ίδιο και ο γιατρός. ταράζεσαι προς στιγμήν αλλά έχεις 9 μήνες στην διάθεσή σου για να το καταλάβεις. 
και οι αλλαγές είναι πολλές. 
για να τις νιώσεις όλες φτάνεις στην καυτή αίθουσα αναμονής και ζεις όση ώρα είναι μέσα η γυναίκα σου το πιο τρομερό άγχος της ζωής σου. και η πρώτη αλλαγή γίνεται όταν σου λένε οτι το έχετε στα χέρια σας και είναι καλά και οι δύο. που κοιτάς με λαχτάρα δύο μάτια κλειστά ακόμα που ξέρεις οτι θα σου αλλάξουν όλο το πρόγραμμά σου. την ύπαρξή σου. το είναι σου.
φτάνει πρώτη μέρα στο σχολείο και τρέμεις το ίδιο. ξέρει πολλά όμως και μιλάει, αντιδράει καταλαβαίνει τα πάντα. εσύ εκεί όμως. το πήρες πολύ κατάκαρδα το ρόλο του γονιού ε; ούτε που το πιστεύεις ακόμα; και όμως δύο χεράκια σε άλλαξαν.
 περνάς την εφηβεία με τρέξιμο, ταξίδια, ξενύχτια, διάβασμα, υποστήριξη, νεύρα, υπομονή, φωνές, τσακωμούς, αγκαλιές, φωτογραφίες, λεφτά, άγχος, άγνοια. 
  για να έρθουν οι σπουδές. όπου έχεις την ευθύνη κάποιου αλλά και την πεποίθηση οτι κάτι του έμαθες ώστε να τα καταφέρνει μόνος του. και ένα μεταπτυχιακό στο Παρίσι, που σου αλλάζει την ζωή. Απο μια απλή εξεταστική καταλήξαμε σε ένα δημαρχείο και έναν γάμο εκεί. είδες που δεν ξέρεις τι θα σου φέρει η επόμενη σελίδα; 
  έγινε πολιτικός γάμος με μια ελληνίδα και έναν γάλλο. με δύο παιδιά τόσο διαφορετικής νοοτροπίας, μα τόσο προσαρμοσμένα ο ένας στην ύπαρξη του άλλου πια. όπου ήρθε η ώρα να κάνουμε τον γάμο και στην χώρα μας.
όλο το σόι με έναν τρόπο μαγικό ακόμα και αν έχουν μαλώσει, σε ένα τέτοιο γεγονός οπισθοχωρούν και αλλάζουν όλα. οκ βγαίνουν οι κακίες κάποια στιγμή, αλλά όταν δεν θα μπορεί να χαλάσει την ατμόσφαιρα. και ο κάθε συγγενής πρώτα για το ζευγάρι, μετά για τον ίδιο δίνει κάτι με την ύπαρξή του. ασφάλεια είναι το πρώτο που νιώθει το ζεύγος. απο την αγάπη των οικείων του. σιγουριά ότι στα 7.000.000.000 ατόμων έχει 2.000 γνωστούς. χαρά που μοιράζεται κάτι τόσο σημαντικό για τον ίδιον με όσους τον έζησαν σε διαφορετικά στάδια της ζωής του. 
 και ανεβαίνει το ζευγάρι τα σκαλιά της εκκλησίας για να πάει πλεον ΜΑΖΙ ένα βήμα παρακάτω. κανένα χαρτί δεν θα σε βοηθησει ενα δεν το νιώθεις εσύ απο μέσα σου οτι ανήκεις στην επιλογή σου. και όλα εκείνα τα χαμόγελα, τα νάζια, το δάκρυ, οι αναμνήσεις, πως μπορούν και χωράνε μέσα στα λόγια του παπά; 
ασχετα αν ο παπας ειναι στραβοξυλο φωναζει τσιριζει και ολα του φταινε.  και μέσα σε εκείνη την μια ώρα γάμου, όλοι οι γονείς θυμούνται απο την ώρα που παντρεύτηκαν οι ίδιοι, μέχρι την ώρα που είδαν τον βλαστό τους να έρχεται στην θέση τους. 
  και όλα αυτά τα λέω για τον γάμο της ξαδέρφης μου, που ήταν ένα ζευγάρι κουκλάκια ζωγραφιστά, και που έκανε το μεγάλο βήμα να πάει παρακάτω. 

alepa photography 

Αγάπες μου όμορφες, ορκιστήκατε στον Θεό και μετά στον εαυτό σας, να είστε ΜΑΖΙ να δημιουργείτε κάθε μέρα κάτι όμορφο, και να γίνεται σαν τα δέντρα, ψηλά και γερά. να δημιουργήσετε ρίζες βαθιές, με αγάπη και υπομονή πάντα. σεβασμός στα θέλω και στα πρέπει στις ανάγκες και στα μάτια του άλλου μισού σας. θα έρθετε στην θέση των γονιών σας κάποτε και θα τους δείτε με άλλο μάτι. κάθε βράδυ πριν κοιμηθείτε να λέτε με ένα ποτήρι κρασί τα προβλήματα της ημέρας αλλά και του εαυτού σας. μιλήστε πολύ ουσιαστικά και συχνά. με ειλικρίνεια και σεβασμό στις ανάγκες που εκφράζονται. δημιουργήστε πρώτα χαμόγελα στον σύντροφό σας και μετά μέσα απο απλά πράγματα... έχετε δύο χέρια που προσφέρουν το καλύτερο αγχολυτικό Μια αγκαλιά... έχετε όνειρα κοινά πλέον αλλά και ξεχωριστά. έχετε 
να ζησετε και να δημιουργησετε ΜΑΖΙ οτι επιθυμείτε  

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΛΕΥΤΕΡΗ ΜΟΧΙΑΝΑΚΗ

Λευτέρης Μοχιανάκης... 
Δεν τον ξέρω, και γενικα για τους ανθρώπους δεν λέω ναι τον ξέρω. Τον γνωρίζω είναι το σωστο ρήμα. Και τον Λευτέρη τον γνωρίζω μέσα απο την δουλειά του. 
Δύο μέρες τον έχω δεί απο κοντά, και ήταν αρκετές για να καταλάβω αν έκανα λάθος εκτίμηση ή όχι σε αυτά που πίστευα για τον ίδιο. Ξέρεις είναι μερικοά άτομα που έρχονται και κουμπόνουν σε κάτι κενά και υποδοχές σύνδεσης που έχεις αφήσει, γενικά κι αόριστα για κάποιον, και όταν ενωθούν μαζί σου λές άξιζε που τα είχα καιρό και περίμεναν αυτό το κάτι...
 ΤΟ κάτι... 
Που όλοι το περιμένουμε αλλά δεν το έχουμε προσδιορίσει. 
Ναι σωστά κατάλαβες ο Λευτέρης ανήκει στον χώρο του κρασιού καθώς έχει δημιουργήσει το the-anama-conept-2010 μαζι με την συζυγό του kristina-apostolou-contemporary.
Θα σου πω την ευχή μου Λευτέρη γιατί σήμερα γιορτάζω μαζί σου. 
Ευαισθησία μαζί με δυναμισμό σε χαρακτηρίζουν. Μια οπτική γωνία που είναι πάντα χωρισμένη στα δύο. Δίκαιη, όμορφη, ζεστή. Μια ψυχή που επικοινωνεί με την καρδιά  και όχι με το μυαλό. 
Να το ένα άκρο που είχα αφήσει για να συνδεθεί κάποιος μαζί μου. 
Να εύχεσαι λοιπόν, κάθε μέρα να αλλάζεις τον κόσμο μέσα απο την ευαίσθητη πλευρά σου. Απο το να απλώνεις το χέρι πρώτα στον εαυτό σου, να τον γεμίζεις με εμπειρίες για να έχεις να δώσεις στον διπλανό σου. Να κοιτάς στα μάτια όσους αγαπάς και να τους δίνεσαι ολόψυχα. Πρόσεχε μην τους σκεπάζεις, μην τους μπουκώνεις. 

Να ξέρεις πάντα πως τα πράγματα στην ζωή είηναι σαν το αμπέλι, θέλουν υπομονή και γίνονται καλύτερα όταν τα αφήνεις να ωριμάσουν. Μην βιάζεσαι να τρέξεις να ξεφύγεια απο κάτι που σε πονάει. Αυτό θα σε κάνει πιο δυνατό, και ώριμο συναισθηματικά. 
Να ξέρεις πως η φύση έχει φιλάξει για εσένα το καλύτερο φυτό της, να το μεγαλώσεις με υπομονή και αγάπη. Ο κόσμος γύρω σου άνει πάρτι κάθε φορά που γελάς και βοηθάς άλλους. Οι φίλοι σου σε εκτιμάνε για το αυθεντικό του χαρακτήρα σου. Και οι οινόφιλοι για όσα τους κάνεις να περιμένουν. 
 όταν πας να τα παρατησεις σκέψου πως δεν έχεις το δικαίωμα καθώς έχεις κάνει κάτι σημαντικό και θπελει συνέχεια υπομονή πρώτα απο εσένα. Πως είσαι στα μαύρα σου μην σκάψεις λαγούμι να κρυφτείς αλλά να το βάψεις με χρώμα πορφυρο και ανταύγειες σκούρες. Μην σταματήσεις ποτέ να αγαπάς. 

ΓΙΑ ΣΕΝΑ FOR YOU

Δεν στο είχα … με εκπλήσσεις … ευχάριστα… !!!!!!!

Και εκεί που λες ότι ξέρεις κάποιον ξαφνικά βλέπεις μια άλλη πλευρά του, και μπορεί αν την δεχτείς και να σου αρέσει, ή μπορεί να την δεις και να φύγεις.

Έτσι ξαφνικά από το πουθενά αναπάντεχα ωραία, σε βλέπω αλλιώς. Με τα ίδια μάτια -4 τα έχω- αλλά με άλλη σκοπιά. Δεν το πίστευα ότι μπορεί να ταιριάζουμε σε τόσα πολλά, να ήμαστε τόσο κοντά σε διαφορετικά θέματα και ναι να μας φτιάχνουν τα ίδια.

Τρελαίνομαι να σου μιλάω, έχω ένα κόμπο αν δεν μου απαντάς, θέλω να ξέρω τις φαντασιώσεις σου, να είμαι μέρος τους, να περνάμε καλά, να κάνουμε από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα μαζί.

Να κρύβεσαι στο νόημα της κάθε λέξης μου, να παίζεις με το μυαλό μου, να ζητάς να πάω ένα βήμα μακριά από ότι είμαι τώρα, να με κάνεις να φτάνω στα όριά μου, να θέλω να σε βλέπω σε ώρες περίεργες και μέρη ασυνήθιστα, μια τρέλα να μας κυριεύει μέχρι να τα πούμε ξανά.

Έχεις δύο χείλη τέλεια, και ένα μυαλό που μπορεί να με απογειώσει. Και ναι αλήθεια δεν στο είχα. Και αυτό είναι που μου αρέσει. Η ανατροπή. Το παιχνίδι που μπορείς και κάνεις. Οι σκέψεις και οι ιδέες που μου βγάζεις. Το ότι μπορώ να μιλάω άνετα μαζί σου για όλα, χωρίς ταμπού. Χωρίς ενοχές χωρίς κόμπλεξ. Εσύ φταις για αυτό και εσύ το κερδίζεις.

Ένα μυαλό που μπορεί να με κάνει να το ερωτευτώ από το πρώτο λεπτό που μιλάει. Έχει μέσα του από ηρεμία μέχρι τρέλα. Και τα θέλω όλα. Για μένα μόνο. Ακούς; 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΩΣΤΑΝΤΊΝΕ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ

σήμερα για εμάς τους υποστηρικτές της Γεωπονική Πύλη - Agriculture Portal είναι σημαντική μέρα ... γιορτάζει ο αρχισυντάκτης μας Konstantinos Zoumas
σήμερα ετοιμάζουμε πάρτυ με καλά γεωπονικά νέα και ροζέ κρασί απο την RIRA- Αμπελώνες RIRA happy name day bosssss

MERCI MON CHERI

και σήμερα θα πώ κάτι σημαντικό... 
η ανάρτηση είναι για μια οινολόγο... ξέρει αυτή...
ναι ναι είμαι γυναίκα και γράφω για γυναίκα. καλή ευγενική δοτική και όμορφη. 
για να είμαι σε αυτήν την δουλειά αυτή ευθύνεται και μερσί πολύ θα πω. 
σπάνιο αλλά ναι είμαι απο αυτούς που λένε οτι νιώθουν σε όσους το βγάζουν 
δύο μέρες σε μια έκθεση κρασιού ήταν αρκετή για να γνωρίσω ένα χαμογελαστό μουτράκι και ναι ναι να κρατήσουμε επαφή μετά απο αυτά. 
φυσικά και δεν είχα πρόβλημα να μιλάω μαζί της. νιώθεις τον κόπο του ανθρώπου στις εκθέσεις. όρθιος με χαμόγελο και να εξηγεί στον κάθε έναν τις απορίες του. συμπάσχεις και εσύ  καταλάβατε;
ε και κάπως έτσι απο ομιλίες προσφορές συζητήσεις βρεθήκαμε να τρώμε μαζί στην ακρόπολη να μένω στο σπίτι της και να βρω δουλειά 
οπως καταλάβατε ένα Post το αξίζει...
τρέχει μέσα σε δεξαμενές τρύγους ήλιους και πνίγεται σε μια κουταλιά νερού. 
μερσί κούκλα και πρόσεχε τον εαυτό σου να τον δίνεις εκεί που σε κάνουν να χαμογελάς σε προσέχουν  σε αγαπούν και σε κάνουν να νιώθεις δημιουργική. να λες αυτά που νιώθεις να κοιτάς τον άλλον στα μάτια να έχεις λίγο μυαλό να κάνεις σχέδια προσεγμένα και όνειρά τρελά με καλά κρασιά και πολύ γέλιο. 

Η ΙΩΑΝΝΑ ΣΑΣ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ

Σήμερα είναι η μέρα μου. Γιορτάζω και χαίρομαι που έχω αυτό το όνομα. Ιστορικό όνομα για μένα στην οικογένεια μου. Σήμερα έμαθα οτι υπάρχει και αγία Ιωάννα και γιορτάζει στις 27/6 και τότε θέλω χρόνια πολλά οκ; 

Να χαίρεστε όποιον αγαπάτε και γιορτάζει, να χαμογελάτε, και για μένα που είναι η προσωπική μου πρωτοχρονιά και γιορτή θα ετοιμάσω την λίστα με τα δώρα που είδα και μου άρεσαν. Μια τσάντα την ήθελα αλλά δεν ήξερα ποια απο όλες και έτσι είπα να τις πάρω όλες τις τσάντες...
Έβαλα την αγάπη μου σε      όσους Έλληνες καλλιτέχνες βρήκα την αγάπη μου και τους αναζητώ συνέχεια. Μερικούς θα τους βρείς εδώ...
ΦΥΣΙΚΑ μερικά κρασιά θα τα διαβάσετε και στο σαιτ μας αλλά και όλα μαζί αν τα θέλεις σου τα δείχνω στο greek-wines...
Ρουχα, παπούτσια, αγκαλιά, ωραία φαγητά, χαμόγελα, ταξίδια, αγάπη και κυρίως να πω ένα ευχαριστώ σε εσάς που με διαβάζετε και με στηρίζετε σε όσα διαλέγω...

ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

I WANT A HUG. JUST ONE REALLY LONG HUG WITH YOU 

18/11…

Μια ιδιαίτερη επέτειο που έχω κάθε τέτοια μέρα. Δική μου προσωπική, που κανείς δεν θα καταλάβει την σημασία της. Παρά μόνο εγώ και η ψυχική μου γαλήνη.  

18/11/2008 …η πρώτη φορά που γιορτάζαμε μαζί τα γενέθλιά σου, έπεφταν θυμάμαι Τρίτη, και εγώ πήγαινα στο ΤΕΙ 8 το πρωί. Το προηγούμενο Σάββατο είχες έρθει να με δεις και μου φαινόταν περίεργο να λείπεις μια τέτοια μέρα.  Σου είχα στείλει μήνυμα και περίμενα απάντησή σου. Καθόμουν σε αυτές τις θέσεις που ήταν ανάποδα και πάντα με ανακατεύει αυτό, αλλά όταν είδα τα λόγια ήταν κάτι θετικό για το μυαλό μου, για να μην δίνω βάση στο στομάχι μου.

18/11/2009 … η δεύτερη φορά ήταν Τετάρτη. Πάντα μετρούσα τις μέρες για κάτι που θεωρούσαμε σημαντικό. Ήθελα να είμαι η πρώτη που θα σου ευχηθεί οπότε 12 και 1 σου είχα στείλει. Σε περίμενα στις 20 του μήνα οπότε δεν με πείραζε η απόσταση. 2 μέρες μακριά

18/11/2010. .. η Τρίτη φορά που τα γιορτάζαμε μαζί.  Έπεφταν Πέμπτη αλλά εκείνο το σκ θα ερχόταν ο πατέρας σου οπότε είχα έρθει το επόμενο. Μόλις είχες απολυθεί και από το στρατό οπότε ήμουν διπλά χαρούμενη.  Ήταν η τελευταία φορά που ήμουν στο σπίτι σου. Και η νύχτα που δεν είχες κοιμηθεί καθόλου γιατί είχες πεταλούδες στο στομάχι και εσύ μέχρι να έρθω. 4 εισερχόμενα μου είχα έρθει στο τηλ μου μέσα στην νύχτα και τα είχα δει το πρωί. Είμαι από τους ανθρώπους που εμπιστεύονται το ένστικτό τους. Και εκείνη την ημέρα μου έλεγε ζήσε το έντονα, κοίταξέ τα όλα γιατί είναι η σχεδόν τελευταία φορά. Δεν έπεσε έξω. Το θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια εκείνο το 3ημερο.  Πάντα Κυριακή μεσημέρι, μακαρόνια με κιμά και μυζήθρα αλμυρή και 2 και 15 να πρέπει να φύγουμε από το σπίτι σου για το κτέλ. Για εκείνα τα γενέθλια είχα πάρει μια black forest από τα Γιάννενα απέναντι από τα κτελ, και μόλις τους είπα ότι η τούρτα πάει στην πόλη σου μου την έκαναν πιο ακριβή.

Κυριακή … πάντα ήθελα να μείνω εκεί, μέσα στο σπίτι σου για να νιώθω ασφάλεια. Να μην με πειράξει κανείς και μου χαλάσει το όνειρο. Και ο χρόνος περνά, δείχνει απειλητικά την ώρα, και όπως ετοίμαζα την βαλίτσα μου, μια φωνή μου έλεγε να μην φύγω. Ήθελα να την ακούσω πίστεψε με όσο τίποτα άλλο αλλά δεν γινόταν. Κάτι λέγαμε και σαν παιδιά είχαμε πέσει κάτω στο πάτωμα και γελούσαμε και κλαίγαμε μαζί.  Ακόμα θυμάμαι πως είχα γυρίσει στα δεξιά μου, είχα κοιτάξει τα μάτια σου που πάντα λάτρευα, και ήξερα ότι αυτό που ζητούσες το ήθελες πολύ. Ήταν η φορά που αγκάλιασα την μητέρα σου και ήθελα να πάρω το κομμάτι ηρεμίας που μου έβγαζε. Το είχα ανάγκη πολύ. Για αυτή τη γυναίκα και για εκείνο το πιάτο αγάπης θα έκανα όλα τα χλμ του κόσμου.

Είχαμε βγει στην βροχή, κάτω από την ίδια ομπρέλα, με το ίδιο βήμα, και ήθελα να γίνει κάτι να με κρατήσει. Τίποτα δεν άλλαξε. Ότι είναι να γίνει θα γίνει πάντα. Έτσι και εδώ.

18/11/2011  τέταρτη φορά που γιορτάζαμε τα γενέθλιά σου. Μαζί μεν απλά ο καθένας σε διαφορετική  θέση. Εσύ στο σπίτι σου και εγώ από κάτω. Είχα κάνει τόσα χιλιόμετρα για να σε δω αλλά, ούτε στο μπαλκόνι σου δεν είχες βγει να με δεις. Με πόνεσε. Έμεινα εκεί ευχόμενη να σε δω να κατεβαίνεις αλλά κανείς. Βραβευόμουν στην ίδια σου την πόλη, και περίμενα πως κάπου θα φανείς αλλά πουθενά. Κρίμα …

18/11/2012  Πέμπτη φορά που γιορτάζουμε τα γενέθλιά σου. Και η τελευταία φορά που σου έχω μιλήσει. 2 στενά μακριά σου μένω. Είχαν έρθει όλοι οι φίλοι μου για να με στηρίξουν μην κάνω κάτι που μετανιώσω. Φυσικά και πήραμε τούρτα, κάναμε πάρτι, γελάσαμε σαν να ήσουν μαζί μας. Ίσως όλοι είχαν ανάγκη να ξεφύγουν και το εκμεταλλεύτηκαν. Με κοιτούσαν σαν να περίμεναν να κάνω κάτι… πέρασα τα μεσάνυχτα από το σπίτι σου. Ένιωσα ήρεμη που ήσουν εκεί έστω και αν μπορεί να μην ήταν έτσι. 13:15 η τελευταία φορά που σε άκουσα και πάντα θα πιστεύω το ίδιο… έχεις την πιο ερωτική φωνή που έχω ακούσει και πάντα θα την λατρεύω.

18/11/201 3   έκτη φορά που γιορτάζουμε τα γενέθλιά σου. Μεγαλώνεις γαμώτο και μαζί σου και εμείς.  Με κοιτούσε από ώρα ο κολλητός μου, τρωγόμουν να κάνω κάτι διαφορετικό σήμερα. Και με πήγε βόλτα στα Γιάννενα. Πήραμε την ίδια τούρτα από το ίδιο ζαχαροπλαστείο, και ευχόμουν να έκανα εκείνη την διαδρομή. Να ζούσα ένα ακόμα σκ μαζί σου. Έστω να μου κάνουν πιο ακριβή την τούρτα αν πω την πόλη σου. Τίποτα από αυτά δεν έγινε.

Αντιθέτως είμαι στο Μέτσοβο, ετοιμάζομαι να γιορτάσω τα γενέθλια ενός συναδέλφου, και μόνο ο φίλος μου πήρε μια τούρτα για μένα ακόμα, με ένα ερωτηματικό απάνω, με κοίταξε με νόημα, και ήξερα ότι μόνο εκείνος μπορεί να καταλάβει πόσο πονάει να αγαπάς κάποιον και να μην τον έχεις.

 Αγαπάκι μου να είσαι καλά, να έχεις ότι ποθείς, να κάνεις όνειρα που θα σε κάνουν να πάς ένα βήμα παρακάτω, να ζεις στιγμές μοναδικές, να περνάς ωραία με ανθρώπους που σε αγαπούν, να χαμογελάς γιατί σου πάει,  να σκέφτεσαι θετικά, να πιστεύεις στο ωραίο της ζωής, να χαμογελάς γιατί σου πάει τρελά, να δίνεις αγκαλιές που θα σε κάνουν  πιο ζεστό άνθρωπο.  Να ξέρεις πως σε σκέφτομαι, σε νοιάζομαι, και θέλω να σου πω ευχαριστώ για όλα.

                                                    Χρόνια πολλά Νινάκι!!!

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΙΩΑΝΝΑ

ήρθα χτες ως την πορτα σου με άσχημη ψυχολογική κατάσταση γιατι ήξερα οτι εδώ θα βρω καταφύγιο ...Με κατάλαβες απο την πρώτη στιγμή πως ήμουν αλλά δεν είπες κάτι. Με έκανες να ξεχαστώ, να σκεφτώ άλλα πράγματα, να μιλήσω και να γελάσω με τα ασήμαντα ώστε να στα πω στην κατάλληλη ώρα. Ήξερα οτι θα εσκαγες αν δεν μάθιανες γιατί ήμουν έτσι αλλά τελικά δεν μπορουσα να τα βγάλω απο μέσα μου. Κοιμηθήκαμε μαζί κάτω απο το ίδιο μονό πάπλωμα που αγαπάς απο μικρή.Ένιωσα ζεστά και χαλαρωτικά όπως πάντα, αλλά όχι λόγο του παπλώματος. Μιλήσαμε γελάσαμε και κοιμηθήκαμε. Έκανε σεισμό που φυσικά εσύ δεν τον κατάλαβες απορώ πως κοιμάσαι τόσο βαριά και δεν νιώθεις κάτι αλλά ήταν και ο λόγος που ξύπνησα απότομα. Και τότε κατάλαβα γιατι όλοι σου λένε άφοβα τον πόνο τους. 

 Ήσουν πάνω μου αγκαλιά μου και αυτό απο μόνο του είναι ένα χαρακτηριστικό σου που το ξέρουν ολοι όσοι σε γνωρίζουν, δεν έχεις τυχαία τον τίτλο το παιδάκι της αγκαλιάς. κοιμόσουν ήρεμα παραδόξως και έκλεισες τα μάτια σου ακούγοντας τι άλλο βέβαια; χατζηγίαννη. αυτό το κινητό έχει γεμίσει χατζηγίαννη πλούταρχο ... έτχυε να ακούς ίσως για πολλοστή φορά μέσα στην νύχτα τον βυθό. Δεν ήταν ιδέα μου Ιωάννα στο ορκίζομαι το άκουγες και χαμογελούσες. ακόμα και στον υπνο σου κάτι σου κάνει. 

  Ξέρω τι σκέφτεσαι όταν τον ακούς και αυτό το χαμόγελο το γνωρίζω καλύτερα απο άλλους. ξέρω τι ονειρεύεσαι και εύχομαι να βγει αληθινό κάποια στιγμη με το σωστο πρόσωπο. Άκουγα να ανπνέεις και ήξερα οτι ηρθα στο σωστό μερός  για να βρω το σωστό τρόπο να λύσω τα δικά μου προβλήματα. 

  Να κάνεις αγκαλιές σε όσους σε αγαπάνε να δίνεις αναπνοές σε όσους το έχουν ανάγκη, να σκεπάζεις όσους κρυώνει η ψυχή τους, να χαμογελάς μεσα στο σκοτάδι και να το νιωθει ο άλλος χωρίς να το βλέπει, να μπορεις να ανοιγεις τα μάτια ακόμα και όταν τα έχεις κλειστά. Θα το εκτιμήσουν θα το δείς όταν θα ακουσουν τον χτυπο της καρδιάς σου πάνω τους κάποιοι αλλά ένας μονο θα μπορεί να στον κάνει να αλλάζει ...

 Τελικά χωρις να με ακούς και να μου εχεις μιλήσει μου τα εχεις πει ολα μονο με την παρουσια σου και μου εβγαλες να σου πω τα παντα δεν ξερω βεβαια ποσα ακουσες αλλα εγω ηρεμησα. Καληνυχτα Ιωάννα και σε ευχαριστω που εισαι κοντα μου.

 φιλια χαρης 

Ε μετα απο αυτο ειναι να μην τον εχεις φιλο;

GARDEN PARTY

Χρόνια πολλά κική...
Είναι σήμερα μια φίλη μου που έχει γενέθλια, αλλά τα γιορτάσαμε το Σάββατο όλοι μαζί, στον κήπο του σπιτιού της.

Και ήταν απο αυτά τα πάρτυ, που γίνονται ξαφνικά με ένα τηλαφώνημα, και στο πολύ χαλαρό, αλλά που στο τέλος βγαίνουν τα καλύτερα.
Ήταν το πάρτι που βλέπεις ποιος θα έρθει για να ξέρεις ποιον θα εκτιμήσεις και εσύ, που περνάς καλά γιατί απλά είσαι με αυτούς που θέλεις.
Εκεί κατάλαβα οτι σημασία δεν έχει τι θα βγάλεις στο τραπέζι, αλλά τι θα βγάλεις απο την ψυχή γιατί ανάλογα θα δώσεις και θα πάρεις.
Κοιταξε τον διπλανο σου και κρίνε, μην βάλεις το χέρι σου στην φωτιά για κανέναν, απλά σκέψου τι νιώθεις και μοιράζεσαι με αυτόν που ορίζεις για φίλο.
Κική μου να σου ευχηθώ τα καλύτερα, τα πιο όμορφα να σου συμβούν, πάντα τόσους και άλλους τόσους φίλους να έχεις, και με χαμογελο αισιοδοξία και πίστη στα όνειρά σου.

ΤΙ ΧΡΩΜΑ ΈΧΕΙ Η ΧΑΡΑ?

ξέρετε τι χρώμα έχει η χαρά;
έγω μπορώ να σας πω οτι δεν ξέρω, απλά κάθε με΄ρα θέλω να γνωρίζω μια διαφορετική πλευρά της στα απλά και στα ωραία της.
Σήμερα πριν απο λίγο κατάλαβα, πόσο με γεμίζει για ακόμα μια φορά να βλέπω χαρουμενους τους δικούς μου ανθρώπους...
Γελούσε μια φίλη μου για την ευτυχία που της έτυχε και εγώ προσευχόμουν στον θεό να μας έχει όλους καλά και να γελάμε μαζί...
Μέσα απο τα πραγματικά γελαστά μάτι νιώθεις οτι αξίζει να παλεύεις για οτι και αν σου έρχεται
και οτι λέω πάντα για μένα είναι πιο σημαντικό να έχεις ένα χέρι να σε κρατάει σταθερά πάντα στην ζωή παρά λεφτά
Αναστασία μου για σένα η ανάρτηση αυτή να είσαι παντα καλά να σκορπάς χαμόγελα σε όλους και πρώτα απο όλα στον καθρέφτη που έχει έσενα μέσα.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΑΡΗ ΜΟΥ

Είμαι ίσως από τις λίγες ελληνίδες που τα έχει καλά με τους πρώην τους, και πλέον ήμαστε καλύτερα απο ότι  όταν ήμασταν μαζί.
Σήμερα λοιπόν ο χαρούλης μου γιορτάζει, και επειδή δεν τον έχω μόνο για τα δύσκολα, σήμερα που γιορτάζει του εύχομαι τα καλύτερα. Να με προσέχει να με αντέχει, να είναι κοντά μου και όλα  να του πάνε καλά.
Να ευχηθώ ότι καλύτερο μέσα απο την καρδιά μου σε όλους γιατι είναι ένας άγιος που τον έχω στις σκέψεις μου και με βοηθάει

ΠΡΟΣ ΨΑΘΙΝΟ ΚΑΠΕΛΟ

Προς ψάθινο καπέλο,

   αγαπητέ συνάδελφε,

έπρεπε να περάσει όλη η χτεσινή μέρα για να βρω κάτι ενδιαφέρον να γράψω για ανάρτηση. Και αυτό χάρη στην δική σου τηλεφωνική παρέμβαση. Είχες παρακολουθήσει εδώ και καιρό, οτι δεν έγραφα κείμενα για τα κρασιά, και ήσουν εσύ με ένα απλό τηλεφώνημα η αιτία για να ξεκινήσω πάλι.
 Δεν είναι παιδιά μου οτι δεν μου αρέσει αυτό που κάνω, δεν είναι οτι είμαι η εξαίρεση στον κανόνα, δεν είναι οτι δεν το ακούτε συχνά, αλλά κουράστηκα να κάνω τα ίδια πράγματα χωρίς κανένα όφελος.
Φυσικά και πολλά πράγματα στην ζωή μου τα έχω κάνει γιατί τα ήθελα, και μου πρόσφεραν γνώσεις και εμπειρίες που δεν θα έιχα αλλιώς, αλλά κάποια στιγμή θέλω να κάνω μια δουλειά απλή, να μου αρέσει, και να μου δίνει ένα εισόδημα.
 Κάπως έτσι, και με βάση μια δωρεάν εργασία που κάνω, έχω γνωρίσει πολλούς καλούς και άξιους ανθρώπους, και μέσα σε αυτούς το ψάθινο καπέλο. Όχι δεν είμαι τρελή, δεν μιλάω σε καπέλα, αλλά για όσους έχουν δει την εκπομπή μητέρα γη στην ερτ 3 ξέρουν τι εννοώ. Ο τρόπος που με ενθάρυνε να ξανα συνεχίσω το γράψιμο ήταν μάλλον ότι ήθελα και στον σωστο τόνο και χρόνο για να το κάνω πάλι και καλύτερα παο ότι πριν. Κάθε εμπόδιο κάτι έχει να σου δώσει, και εγώ έμαθα οτι καλό το πένθος της αποτυχίας αλλά πρέπει να σηκωθούμε πάνω για την επώμενη επιτυχία που έρχεται.
 Άρα το πρώτο άρθρο μου για το κρασί θα είναι χάρη σε εσένα ξανά και θα είναι ειδικά αφιαιρωμένο σε εσένα.  Αν έχεις βρει συναδέλφους που κάπως καταλαβαίνουν τον καημό σου, γιατι περνάνε το ιδιο και εκείνοι είναι αλλιώς. Όχι γιατι περνάτε τα ίδια αλλά γιατί κάποιοι απο αυτούς έχουν ένα τρόπο να στέκονται ακόμα όρθιοι , και αυτό σε εμπνέει. Να είσαι καλά και ευχαριστώ για την βοήθεια που μου πρόσφερες παο το πουθενά.


                                                                    Με εκτίμηση

                                                      Καλές Οινικές Απολάυσεις!!!