ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

I WANT A HUG. JUST ONE REALLY LONG HUG WITH YOU 

18/11…

Μια ιδιαίτερη επέτειο που έχω κάθε τέτοια μέρα. Δική μου προσωπική, που κανείς δεν θα καταλάβει την σημασία της. Παρά μόνο εγώ και η ψυχική μου γαλήνη.  

18/11/2008 …η πρώτη φορά που γιορτάζαμε μαζί τα γενέθλιά σου, έπεφταν θυμάμαι Τρίτη, και εγώ πήγαινα στο ΤΕΙ 8 το πρωί. Το προηγούμενο Σάββατο είχες έρθει να με δεις και μου φαινόταν περίεργο να λείπεις μια τέτοια μέρα.  Σου είχα στείλει μήνυμα και περίμενα απάντησή σου. Καθόμουν σε αυτές τις θέσεις που ήταν ανάποδα και πάντα με ανακατεύει αυτό, αλλά όταν είδα τα λόγια ήταν κάτι θετικό για το μυαλό μου, για να μην δίνω βάση στο στομάχι μου.

18/11/2009 … η δεύτερη φορά ήταν Τετάρτη. Πάντα μετρούσα τις μέρες για κάτι που θεωρούσαμε σημαντικό. Ήθελα να είμαι η πρώτη που θα σου ευχηθεί οπότε 12 και 1 σου είχα στείλει. Σε περίμενα στις 20 του μήνα οπότε δεν με πείραζε η απόσταση. 2 μέρες μακριά

18/11/2010. .. η Τρίτη φορά που τα γιορτάζαμε μαζί.  Έπεφταν Πέμπτη αλλά εκείνο το σκ θα ερχόταν ο πατέρας σου οπότε είχα έρθει το επόμενο. Μόλις είχες απολυθεί και από το στρατό οπότε ήμουν διπλά χαρούμενη.  Ήταν η τελευταία φορά που ήμουν στο σπίτι σου. Και η νύχτα που δεν είχες κοιμηθεί καθόλου γιατί είχες πεταλούδες στο στομάχι και εσύ μέχρι να έρθω. 4 εισερχόμενα μου είχα έρθει στο τηλ μου μέσα στην νύχτα και τα είχα δει το πρωί. Είμαι από τους ανθρώπους που εμπιστεύονται το ένστικτό τους. Και εκείνη την ημέρα μου έλεγε ζήσε το έντονα, κοίταξέ τα όλα γιατί είναι η σχεδόν τελευταία φορά. Δεν έπεσε έξω. Το θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια εκείνο το 3ημερο.  Πάντα Κυριακή μεσημέρι, μακαρόνια με κιμά και μυζήθρα αλμυρή και 2 και 15 να πρέπει να φύγουμε από το σπίτι σου για το κτέλ. Για εκείνα τα γενέθλια είχα πάρει μια black forest από τα Γιάννενα απέναντι από τα κτελ, και μόλις τους είπα ότι η τούρτα πάει στην πόλη σου μου την έκαναν πιο ακριβή.

Κυριακή … πάντα ήθελα να μείνω εκεί, μέσα στο σπίτι σου για να νιώθω ασφάλεια. Να μην με πειράξει κανείς και μου χαλάσει το όνειρο. Και ο χρόνος περνά, δείχνει απειλητικά την ώρα, και όπως ετοίμαζα την βαλίτσα μου, μια φωνή μου έλεγε να μην φύγω. Ήθελα να την ακούσω πίστεψε με όσο τίποτα άλλο αλλά δεν γινόταν. Κάτι λέγαμε και σαν παιδιά είχαμε πέσει κάτω στο πάτωμα και γελούσαμε και κλαίγαμε μαζί.  Ακόμα θυμάμαι πως είχα γυρίσει στα δεξιά μου, είχα κοιτάξει τα μάτια σου που πάντα λάτρευα, και ήξερα ότι αυτό που ζητούσες το ήθελες πολύ. Ήταν η φορά που αγκάλιασα την μητέρα σου και ήθελα να πάρω το κομμάτι ηρεμίας που μου έβγαζε. Το είχα ανάγκη πολύ. Για αυτή τη γυναίκα και για εκείνο το πιάτο αγάπης θα έκανα όλα τα χλμ του κόσμου.

Είχαμε βγει στην βροχή, κάτω από την ίδια ομπρέλα, με το ίδιο βήμα, και ήθελα να γίνει κάτι να με κρατήσει. Τίποτα δεν άλλαξε. Ότι είναι να γίνει θα γίνει πάντα. Έτσι και εδώ.

18/11/2011  τέταρτη φορά που γιορτάζαμε τα γενέθλιά σου. Μαζί μεν απλά ο καθένας σε διαφορετική  θέση. Εσύ στο σπίτι σου και εγώ από κάτω. Είχα κάνει τόσα χιλιόμετρα για να σε δω αλλά, ούτε στο μπαλκόνι σου δεν είχες βγει να με δεις. Με πόνεσε. Έμεινα εκεί ευχόμενη να σε δω να κατεβαίνεις αλλά κανείς. Βραβευόμουν στην ίδια σου την πόλη, και περίμενα πως κάπου θα φανείς αλλά πουθενά. Κρίμα …

18/11/2012  Πέμπτη φορά που γιορτάζουμε τα γενέθλιά σου. Και η τελευταία φορά που σου έχω μιλήσει. 2 στενά μακριά σου μένω. Είχαν έρθει όλοι οι φίλοι μου για να με στηρίξουν μην κάνω κάτι που μετανιώσω. Φυσικά και πήραμε τούρτα, κάναμε πάρτι, γελάσαμε σαν να ήσουν μαζί μας. Ίσως όλοι είχαν ανάγκη να ξεφύγουν και το εκμεταλλεύτηκαν. Με κοιτούσαν σαν να περίμεναν να κάνω κάτι… πέρασα τα μεσάνυχτα από το σπίτι σου. Ένιωσα ήρεμη που ήσουν εκεί έστω και αν μπορεί να μην ήταν έτσι. 13:15 η τελευταία φορά που σε άκουσα και πάντα θα πιστεύω το ίδιο… έχεις την πιο ερωτική φωνή που έχω ακούσει και πάντα θα την λατρεύω.

18/11/201 3   έκτη φορά που γιορτάζουμε τα γενέθλιά σου. Μεγαλώνεις γαμώτο και μαζί σου και εμείς.  Με κοιτούσε από ώρα ο κολλητός μου, τρωγόμουν να κάνω κάτι διαφορετικό σήμερα. Και με πήγε βόλτα στα Γιάννενα. Πήραμε την ίδια τούρτα από το ίδιο ζαχαροπλαστείο, και ευχόμουν να έκανα εκείνη την διαδρομή. Να ζούσα ένα ακόμα σκ μαζί σου. Έστω να μου κάνουν πιο ακριβή την τούρτα αν πω την πόλη σου. Τίποτα από αυτά δεν έγινε.

Αντιθέτως είμαι στο Μέτσοβο, ετοιμάζομαι να γιορτάσω τα γενέθλια ενός συναδέλφου, και μόνο ο φίλος μου πήρε μια τούρτα για μένα ακόμα, με ένα ερωτηματικό απάνω, με κοίταξε με νόημα, και ήξερα ότι μόνο εκείνος μπορεί να καταλάβει πόσο πονάει να αγαπάς κάποιον και να μην τον έχεις.

 Αγαπάκι μου να είσαι καλά, να έχεις ότι ποθείς, να κάνεις όνειρα που θα σε κάνουν να πάς ένα βήμα παρακάτω, να ζεις στιγμές μοναδικές, να περνάς ωραία με ανθρώπους που σε αγαπούν, να χαμογελάς γιατί σου πάει,  να σκέφτεσαι θετικά, να πιστεύεις στο ωραίο της ζωής, να χαμογελάς γιατί σου πάει τρελά, να δίνεις αγκαλιές που θα σε κάνουν  πιο ζεστό άνθρωπο.  Να ξέρεις πως σε σκέφτομαι, σε νοιάζομαι, και θέλω να σου πω ευχαριστώ για όλα.

                                                    Χρόνια πολλά Νινάκι!!!