ΓΛΥΚΟ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ

Είχαμε απόσταση μεταξύ μας

και ας μου κράταγες πάντα θέση δίπλα σου.

Όταν όμως, εκείνο το ήρεμο απόγευμα

σε είδα στο βασίλειο της γυναίκας  κατάλαβα·

είχες ανάψει το πράσινο για να περάσω πεζή

και μεταμορφώθηκες σε διάβαση, για να είμαι ασφαλής.

Το χαμόγελο σου μου άρεσε που με έκανε

να νιώσω οικία και άνετα.

Μέσα στη διαδικασία της παρασκευής του γλυκού

έβλεπα τη αγάπη σου για ότι σου αρέσει, τις γνώσεις σου για αυτό

και την χαρά σου για κάτι τόσο απλό.

Το πλαισίωνες με ένα παραμύθι

που το έκανε τόσο ενδιαφέρον και ακριβοθώρητο.

Και όταν τα υλικά ανακατεύθηκαν ένα άρωμα

πλανήθηκε στον αέρα. Απαλό και μεθυστικό.

Χαρά μικρού παιδιού σε κατέλαβε.

Αλλά και εμένα με έκανες να γελώ και να ξέρω

πως τα φανάρια με ασφάλεια περνώ.

Μα σαν ο πάτος του τσουκαλιού

άρχιζε να σφυρίζει έλεγε πως ήρθε η ώρα

μια νέα φάση να αρχίζει.

Και σαν το περιεχόμενο μπήκε μες τα βάζα

κουταλιά κλεφτή έφαγες, γεμάτη νάζια.

Δένοντας γλυκό και σχέση με κεχριμπαρένιο χρώμα

μας έλουσε και την λάμψη του την θυμάμαι ακόμα

και όταν το γλυκό έδεσε

αγάπη , χαρά , πόνος, δάκρυ

κρύφτηκαν σε μια κουταλιά με μορφή δώρου

και γεύση γλυκιά.