ΓΙΑΓΙΑ... ΘΥΜΑΣΑΙ?

«μην στεναχωριέσαι. Το νερό κάνει καλό στα λουλούδια. Άσε που ο Θεός ξαλαφρώνει. Τι νομίζεις; Δεν έχει και αυτός καημούς; Πολλούς. Αλλά κοίτα πόσο ωραία παίζουν οι σταγόνες πάνω στα κάγκελα. Πόση χάρη έχουν όταν στραφταλίζουν στα τζάμια. Μετά την βροχή, βγαίνει πάντα ουράνιο τόξο. Και αυτό γίνεται, για να δείξει ο Θεούλης, ότι μετά από κάθε μπόρα της ζωής, σου έχει κρατήσει ένα κουτί ομορφιές, για όσο αντέχεις να τις κοιτάς. Και μετά, όταν νιώσει ότι δεν τις εκτιμάς, πάλι θα βρέξει. Μπορεί να είναι και τα δάκρυα των αγγέλων μας, ή των ανθρώπων που έφυγαν από κοντά μας. Μετά από κάθε βροχή, θέλω να κοιτάξεις τα λουλούδια. Και εκείνα την ίδια βροχή με εσένα πέρασαν, αλλά θα βρουν το θάρρος να ανθίσουν. Για να σου δείξουν ότι ένα απλό απαλό άρωμα και μια όμορφη εικόνα, αρκούν, για να σε κάνουν να γελάς και να εκτιμάς όσα έχεις.

Το βράδυ, αν ακούσεις ποτέ σταγόνες να σου χτυπάνε το τζάμι, είναι οι στίχοι του τραγουδιού από το παλικάρι που σε αναζητά και δεν σε βρίσκει. Εσύ να σταθείς στο παράθυρο, σαν καλό κορίτσι, και μην του κάνεις σινιάλο, ξέρει που είσαι , το πώς θα σε βρει ψάχνει, αλλά ακόμα και από ένα θολωμένο, υγρό τζάμι, το χαμόγελό σου απλά θα είναι το πιο φωτεινό σήμα που έχει δει. Ακόμα και τότε τα λόγια του θα έχουν αξία νερού … φεύγουν… μόνο τα μάτια να κοιτάς στους άλλους. Μπορεί να έχουν μπόρες και να κλαίνε, αλλά έχουν και το γέλιο της ψυχής. Αγάπα, όχι όπως το νερό που τρέχει, αλλά όπως η μαγεία και η δροσιά που χαρίζει.»

 1 χρόνος χωρίς την γιαγιά και αυτά ήταν μερικά από τα λόγια της.