AVATAR

ΚΡΙΤΙΚΗ

» Πέτρος Καλογεράς

ΒΑΘΜΟΣ

Ο Jake (Sam Worthington), ανάπηρος και ύστερα από 5 χρόνια στο ψυγείο, θα κληθεί να αντικαταστήσει τον νεκρό δίδυμο αδερφό του, σε μια επιστημονική αποστολή στον πλανήτη Pandora. Οι άνθρωποι έχουν βάλει στο μάτι τον φυσικό πλούτο του πλανήτη και πρώτα προσπάθησαν να 'εξευγενίσουν' τους ιθαγενείς, μαθαίνοντας τους τη γλώσσα και άλλα 'βάρβαρα' έθιμα. Όταν αποτυγχάνουν στρέφονται στην γνωστή συνταγή του βίαιου πολέμου. Τα ανθρωποειδή του πλανήτη είναι πολύ μεγαλύτερα από τους ανθρώπους, έχουν μπλε δέρμα και είναι εξαιρετικά ευκίνητα. Οι άνθρωποι παίρνουν DNA και μπλέκοντάς το με το δικό τους, δημιουργούν γενετικά υβρίδια που μοιάζουν με τους ιθαγενείς, τα Avatar. Μέσω ενός προγράμματος, η συνειδητή σκέψη τους μεταφέρεται μέσα στο υβρίδιο, που αποκτά ζωή, και έτσι μπορούν να κυκλοφορούν εύκολα στην εχθρική γι' αυτούς ατμόσφαιρα της Pandora. Ο Jake είναι ο πρώτος στρατιώτης που θα μπει σ' αυτό το πρόγραμμα, και οι καλοθελητές θα κοιτάξουν να το εκμεταλλευτούν, στέλνοντας τον κρυφά ως κατάσκοπο του τρόπου ζωής των Omaticaya. Θα καταφέρει να γίνει μέλος της κοινότητάς τους, μιας κοινότητας που θα τον μαγέψει και θα τον γεμίσει διλήμματα...
Το «Avatar», όπως και ο Jake, περίμενε πολλά χρόνια στο 'ψυγείο' του James Cameron. Όταν ο τελευταίος βρήκε πατήματα, άρχισε να δουλεύει το project με σχολαστικότητα και στοργή. Φτάνοντας στις οθόνες και κρίνοντας από το αποτέλεσμα, η συνολική προσπάθεια πραγματικά αξίζει τον κόπο. Ένα εξαιρετικό film βγαλμένο από το μέλλον που δίνει στον κινηματογράφο ένα παραπάνω επιχείρημα ώστε να υπερασπιστεί την ύπαρξή του.
Τα οπτικά εφέ συνδυάζονται με την μαγεία του 3D, σε έναν κόσμο που καταφέρνει να προβάλλεται εντελώς φυσικά χωρίς να κουράζει, από τη στιγμή που θα συνηθίσεις τα ειδικά γυαλιά. Είναι τόση η προσοχή που δίνεται στη λεπτομέρεια και στο όλο στήσιμο της τεχνολογικής απεικόνισης που ίσως, κάποιες στιγμές, ο πλανήτης Pandora να υπάρχει νοητά και η φαντασία να μπλέκεται με την πράξη. Το σενάριο συντελεί στο χτίσιμο της γοητείας των Avatar και μαζί με τα εφέ παρουσιάζει μια ταινία γεμάτη συγκινήσεις που σε καθηλώνει στο φουτουριστικό της ύφος.
Το cast έχει λίγη σημασία αφού το βλέμμα σου έλκεται από τα καλαίσθητα ανθρωποειδή, που μας θυμίζουν αξίες που έχουν χαθεί, ειδικά στην παρουσίαση του λειτουργικού κοινωνικού τους συνόλου. Η παρατεταμένη προβολή της λατρευτής τους φύσης, μέσω του 3D, σου χαρίζει ένα ταξίδι στα ομορφότερα αξιοθέατα του Pandora, με τα ζώα και τα φυτά να παίζουν ανάμεσα στο συμβολικό και το φαντασιακό. Ο James Cameron δημιουργεί έναν κόσμο τρισδιάστατων εικόνων, δύσκολο, εφικτό και αφηγηματικό στην προσπάθεια του να τελειοποιήσει την αρχική του ιδέα. Καταφέρνει να χτίσει μια υπερβατικότητα που θα συζητιέται για αρκετά χρόνια.
Μια ταινία που όποιος (τουλάχιστον) δεν την δει θα χάσει πολλά. Το «Avatar» αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον, διαφημίζει την ουσία της κινηματογραφικής αίθουσας και φιλοδοξεί να γίνει πρωτοπόρο. Η αγωνία και ο θαυμασμός που σου προκαλεί, το φέρνει πιο κοντά στην πραγμάτωση των φιλοδοξιών του που ελπίζουμε να μη σταματήσουν εδώ...