ΠΥΛΙΑΚΗ ΓΗ- ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΕΔΕΣΜΑΤΑ

Από τη μία, θυμάμαι τη γιαγιά Μαριόγκα να περνάει ώρες ολόκληρες πάνω από την κουζίνα τραγουδώντας "το γιλεκάκι που φορείς...εγώ στο 'χω ραμμένο" [..] -ήταν μοδίστρα, μαστόρισσα στο είδος της, και εξίσου άριστη μαγείρισσα και νοικοκυρά. Ανδριώτισσα βέρα, με άνδρα ναυτικό να μπαρκάρει για μήνες ολόκληρους στα καράβια και η ίδια να είναι η καλύτερη καπετάνισσα του σπιτικού. Μας είχε αδυναμία και η χαρά της ήταν μεγάλη όταν μας μαγείρευε και αδειάζαμε το πιάτο. Θυμάμαι όμως ότι πάντα είχε με ευλάβεια, καλά κρυμμένο στο ντουλάπι της κουζίνας, ένα σφραγισμένο γυάλινο βάζο και -αφού μας είχε χορτάσει με τα φαγητά- μας έλεγε "ελάτε, φάτε μία κουταλίτσα". Τότε δεν ήξερα τι ήταν αλλά με έκανε να ζητάω πάντα δεύτερο. Ήταν πορφυρό, πηχτό σα ζελέ και μοναδικό στη γεύση. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι είναι ο μοναδικός πελτές κυδώνι.  Για το άρωμα και την πλούσια γεύση που έχει το λικέρ βύσσινο κατάλαβα μεγαλώνοντας, όταν είδα ότι η μεγαλύτερη αδερφή μου ζήταγε επίμονα από τη γιαγιά να της κρατήσει ένα μπουκαλάκι.

Από την άλλη, θυμάμαι τη γιαγιά Μαγδάλω στο χωριό να φροντίσει το προζύμι, να ζυμώνει το ψωμί, να ψήνει και να τυλίγει ένα-ένα τα καρβέλια με πετσέτες λες και ήταν μωρά. Όταν ερχόταν η ώρα της λαλαγγίδας γινόταν στην αυλή μεγάλο γλέντι από φωνές και τσακωμούς για το ποιος θα φάει τις περισσότερες με ζάχαρη ή με μυζήθρα τριμμένη. Άμα είχε και η κατσίκα γάλα...τότε γινόταν μεγάλη φασαρία.

Σε αυτό το κλίμα μεγαλώσαμε και με αυτές τις εικόνες των διακοπών ή των απλών επισκέψεων κύλησε ο χρόνος. Εμείς με τη σειρά μας, δύο γενιές μετά και έχοντας αυτές τις δύο δασκάλες, μάθαμε όσα μυστικά και λεπτομέρειες μπορούσαμε, βάλαμε το δικό μας μεράκι και έτσι φτάσαμε εδώ σήμερα.

Οι καρποί διαλέγονται πάντα στην εποχή τους και...αν ο μήνας αλλάξει τότε περιμένουμε με αγωνία την επόμενη χρονιά για τη νέα σοδειά.

Τα υλικά μας είναι διαλεγμένα ένα προς ένα και η παρασκευή των εδεσμάτων μας γίνεται με την ίδια ευλάβεια που μας έμαθαν οι γιαγιάδες μας. Όταν είμαστε χαρούμενοι τα γλυκά δένουν πιο εύκολα και η ζύμη φουσκώνει πιο γρήγορα.

Τα βάζα μας αποστειρώνονται και παστεριώνονται με τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο και η χρήση των νεόφερτων "συντηρητικών" μας είναι άγνωστη. Τα καλύτερα συντηρητικά τα παράγει η ίδια η φύση. Λεμόνι, αλάτι, μέλι, κρασί είναι τα πιο σημαντικά.

facebook page pyliaki gi