βΟΛΤΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

 

Σήμερα σας γράφω από το μαγευτικό Μεσολόγγι. Ήρθα να γιορτάσω

την γιορτή της φίλης μου της Αλεξάνδρας.

 Δούλευα και σε μια έκθεση με τρόφιμα, και αύριο. Έχω να πάω και σε έναν γάμο με τον Χάρη, θα πεταχτώ μια βόλτα μέχρι την Αθήνα να ακούσω τους red hot chili pepper και θα γυρίσω γιατί πολύ δουλειά με περιμένει.

 Χάρηκα  μετά από καιρό που ήμουν με την παρέα μου, έκανα πράγματα που μου άρεσαν, είδα νέα ένα μέρη και κόσμο χαρούμενο. Όλα καλα.

Έχω νέα να σας πω για μένα αλλά στην ώρα τους.

ΣΑΣ ΑΦΗΝΩ ΜΕ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΜΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

 

Κτήμα Ματάμης Χρυσαλλίς

φωτο κειμενο ΙΩΑΝΝΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ


Κτήμα Ματάμης
Χρυσαλλίς

Moschato sparkling
Αφρώδης λευκός Οίνος 11% vol.

Όταν η μέρα μας είναι κουραστική, ψάχνουμε στιγμές χαλάρωσης. Αισθανόμαστε υπέροχα όταν βρίσκουμε 10 λεπτά για μας και μας χαρίζουμε στιγμές πολυτέλειας.
Ένα κολονάτο ποτήρι ψηλό, χιλιάδες μικρές ανοδικά συνεχής φυσαλίδες και άπειρες μικρές εκρήξεις στο στόμα. Τι τα προκαλεί όλα αυτά;
Μια ελληνική προσπάθεια για αφρώδη οίνο. Το αποτέλεσμα είναι ένας οίνος που δεν σε επηρεάζει όσο και να πιείς. Με την μέθοδο Charmant, έχουμε παραμονή του μούστου με τις οινολάσπες για δυο μήνες. Το αποτέλεσμα είναι ένα χρώμα κίτρινο απαλό, με χρυσές ανταύγειες που συνοδεύεται από την πλούσια γένεση λεπτών φυσσαλίδων, με συμμετρική κατανομή και διάρκεια. Μύτη πλούσια, γλυκά και ανθώδη και φρουτώδη αρώματα που συνοδεύονται από ελαφριές πυριτικές νότες. Στόμα με πλούσια γεύση, που συνοδεύεται από ένα πλούσιο αφρισμό και μια γλυκύτητα που ισορροπεί απόλυτα με την οξύτητα του. Όμορφη σύντομη επίγευση, φρουτωδης και αρμονική. Συνοδεύει στους 10 °C ελαφριά πιάτα όπως σπαράγγια, σολωμό, οστρακοειδή, καθώς επίσης φρούτα και γλυκά.
Αν μένετε στην Θεσσαλονίκη θα το βρείτε  με 14,5 ευρώ.

Καλές Οινικές Απολαύσεις!!!

ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

ΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ » Lucy Punch » Kate Hudson  » Kathy Bates » Whoopi Goldberg » Gael Garcia Bernal

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ » Nicole Kassell ΔΙΑΡΚΕΙΑ » 106 λεπτά ΠΡΕΜΙΕΡΑ » 11-08-11

ΔΙΑΝΟΜΗ » Village Films LINKS

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ » Θανάσης Γεντίμης

Λίγο αφότου γιορτάζει την προαγωγή της με φίλους, η Marley ανακαλύπτει ότι πάσχει από καλπάζοντα καρκίνο που δεν της αφήνει πολλά περιθώρια ελπίδας. Η Marley θα πρέπει να αποδεχθεί την πραγματικότητα της αρρώστιας της και να επιτρέψει στον εαυτό της να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Στο πλευρό της είναι ο ογκολόγος της, θα την βοηθήσει να συνειδητοποιήσει πως καμιά φορά η αγάπη μπορεί να είναι ακόμη πιο τρομακτική από τον θάνατο. αποψή μου μια ταινία που την είδα και με έκανε να κοιτάξω γύρω μου και να μην έχω τίποτα δεδομένο. να χαίρομαι κάθε στιγμή. να αντιμετωπίζω τα δύσκολα με υπομονη και γελιο

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΜΕ ΚΟΧΥΛΙΑ

Επίσημα πλέον το καλοκαίρι παίρνει το δρόμο του τέλους. Όμως ακόμα και ο Σεπτέμβρης έχει την χάρη του. Γίνονται γάμοι βαφτίσεις χαρές και πανηγύρια.

Τόσα χρόνια που ζω, στο χωριό μου στο Αξιοχώρι Κιλκίς, πάνω από το τραπέζι της κουζίνας, υπάρχει ένας πίνακας με κοχύλια που τον είχε κάνει η γιαγιά μου, σαν δώρο στα καλοκαίρια που έρχονται όταν είχε ακόμα  μωρά παιδιά.

 Έτσι κάθε χρόνο έβαζε ένα κοχύλι από τα μέρη που κάνανε διακοπές. Και πλέον θυμάται τόσο καλά από πού πήρε τι, που μας κάνει εντύπωση.

Μια κατασκευή λοιπόν, με κοχύλια που ελπίζω να σας αρέσει.  όπως και άλλες κατασκευές με κοχύλια  βρήκα στο σουλούπωσε το σίτι σου κατασκευές με κοχύλια που δίνει ωραίες ιδέες  όπως και  το styleitchic δίνει μια ωραία ιδέα κατασκευες με κοχύλια.

εύχομαι να κάνατε και εσείς μια κατασκευή, να είδατε πολλά κοχύλια, να σας είπαν πολλά μυστικά και να έχετε κάτι καλό να θυμάστε απο τις διακοπές σας... 

MON CHERI ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ

 

 

Καλησπέρα σε όλους τους αναγνώστες μου.

 

 

Σήμερα θα φέρω την Ιταλία στην Ελλάδα. Εκεί έχουν ένα συνήθειο … πίνουν τον καφέ τους όρθιοι στα γρήγορα. Είναι μια συνήθεια που την κάνουν για να αντέξουν την μέρα τους, αλλά έχουν απαιτήσεις και τα θέλουν όλα στην εντέλεια. Μικρά μαγαζιά ζεστά, με διακόσμηση που δεν ξεχωρίζει με τον εξωτερικό χώρο, που σε κάνει να γίνεσαι ένα με το παλιό και το καινούργιο ταυτόχρονα.

 

 Στην Ελλάδα, βρήκα ένα μικρό μαγαζί που δεν κάθεσαι, που παίρνεις τον καφέ στο χέρι και φεύγεις. Που έχει μια διακόσμηση κουκλίστικη. Με καπάκια από κουτιά αποθήκευσης που έχει ωραίες παραστάσεις, με φωτιστικά από στραγγιστήρια με διάφορα φλιτζάνια για να μπουν οι λάμπες, με ωραία κρουασάν, και γενικά μια ατμόσφαιρα ζεστή.

 

Ήταν το πρώτο μαγαζί που με καλώς όρισε όταν πήγα Αλεξανδρούπολη, δίπλα στα κτέλ ακριβώς στην οδό Βενιζέλου.  Δεν μπόρεσα να τραβήξω τα μάτια μου από πάνω του και έτσι είπα να σας το πω. Περάστε μια βόλτα να το δείτε. Γιατί αγάπη μου, αν σου αρέσει το ωραίο το βρίσκεις παντού, το εκτιμάς όλες τις ώρες, και το διαδίδεις σε όλους. Το όνομα του Mon Cheri Και σε περιμένει για απολαύσεις και διακοσμητικές απόψεις.  αν πάλι θέλετε να καθίσετε κάπου σύμφωνα με την σελίδα listoften μερικές από τις 10 καλύτερες καφετέριες της αλεξανδρούπολης είναι εδώ

ΩΣΤΕ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ?

 

 

Καλησπέρα σε όλους…

Από όσους έχουν γυρίσει από διακοπές, από όσους με ακούνε και με διαβάζουν, από όσους θα περάσουν μια βόλτα, θα ήθελα την βοήθειά σας.

Αυτόν τον καιρό δεν είμαι μια Ιωάννα σκέτη, αλλά μια Ιωάννα που από πίσω την κυνηγάει ένα όνειρο. Μια δυνατή επιθυμία που δεν ξέρει αν αξίζει να το ρισκάρει ή όχι.  Μέσα μου συσσωρεύονται οι λέξεις και οι ιστορίες που θα ήθελα να γράψω σε βιβλία. Και σας ρωτώ αξίζει να γράψω ένα βιβλίο και να το κυνηγήσω το όνειρο ή να ακούσω τους γνωστούς μου που λένε να μην το επιχειρήσω καν;

 Πως θα μάθω αν μπορώ αν αξίζω, αν πρέπει να ρισκάρω αν αυτό που θα πω αρέσει σε κάποιους; Έχω διαβάσει βιβλία που κατά γενική ομολογία δεν έπρεπε να έχουν τυπωθεί. Αλλά ας είναι καλά το μέσον. Αλλά σκέφτομαι πως δεν γίνετε όλοι να έχουν ένα μέσον παντού για να κάνουν τα όνειρά τους. Και πως όλα τα βιβλία οκ μπορεί να έχουν γνωστό αλλά δεν ξεκίνησαν με ένα κονέ πάντα.

 Λέω να το τολμήσω να γράψω πρώτα και βλέπω. Στο κάτω κάτω από την 6 δημοτικού, με είχαν βάλει να διαβάσω ένα βιβλίο, και να κάνω ερωτήσεις στον Μάνο Κοντολέων, από τότε με είχε κολλήσει να γνωρίζω συγγραφείς και δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα αυτό. Πάντα θα με δεις σε εκθέσεις στην Θεσσαλονίκη να θαυμάζω το τυπωμένο χαρτί και ατ όνειρα που κρύβει. Την χαρά που έχουν οι συγγραφείς όταν αγαπά ο κόσμος την ιστορία τους.  θα ασπαστώ και το κείμενο που είχα διαβάσει στο Blog της Λένας Μαντά ΏΣΤΕ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΊΝΕΙΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ; και έχει δίκιο. απλά όταν γράφω ηρεμώ. φεύγουν οι λέξεις παο μέσα μου και έρχονται άλλες να μου πουν οτι πρεπει να τις βγάλω παο μέσα μου.

Λοιπόν; τι λέτε;

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ 24/8/2012

Καλησπέρα σε όλους τους αναγνώστες μου.

Εύχομαι να είστε καλά, χαρούμενοι, δημιουργικοί.

Σήμερα από το μεσημέρι και μετά, είμαι στην Θεσσαλονίκη, και μάλιστα για δουλειά αλλά καλλιτεχνική. Έχει σήμερα συναυλία στο Θέατρο Γης ο Πλούταρχος  για καλό σκοπό και γίνεται χαμός. Είδα κόσμο, μικρά παιδιά, από 15 και πάνω, να μαζεύονται από νωρίς, να στέκονται στην πόρτα λες και θα τους πάρει κάποιος την θέση, και θυμήθηκα πως ήμουν εγώ στην ηλικία τους, και σκέφτηκα πως είναι σε ωραία φάση στην ζωή τους αλλά δεν το ξέρουν. Που πρέπει να τα κάνουν όλα αυτά, για να περάσουν στο επόμενο στάδιο που είναι το βάφομαι για να κάνω μόστρα, φοράω Gucci για να πάω σε συναυλία, με την πρόσκληση στο χέρι και όλοι να με κοιτάνε.

 Δεν βαριέσαι. Εγώ περνάω καλά. Αν και παλιά πολύ παλιά τον άκουγα, σταμάτησα για ένα διάστημα και τον ξανά άρχισα με τον Χρήστο. Είναι η δεύτερη συναυλία που τον ακούω, και άλλη μια φορά στο μαγαζί που πήγα. Κέφι έχει κόσμο έχει, καρδιά έχει, αγάπη έχει, και εγώ στην φύλαξη να τον ακούω άνετα.

 Είχα τόσα χρόνια να έρθω εδώ πάνω… ακριβώς την τελευταία φορά ήταν πάλι για τον Πλούταρχο με τον Χρήστο. Τώρα έχω για παρέα μου όλους τους φίλους μου εδώ στο θέατρο γης, και τον Χαρούλη μου, που με σκέφτηκε και έφερε τον υπολογιστή μου. Ακούμε την συναυλία πιο καθαρά από άλλους, πίνουμε τσικουδιές, και αναρωτιέμαι γιατί πονάω τόσο τώρα που τον ακούω;

 Δεν βαριέσαι; Φάση είναι θα περάσει. Ευτυχώς που είναι ο Χάρης μαζί μου γενικά, να με βλέπει πως εξελίσσομαι, και άλλοι φίλοι που γενικά μου την λένε, μπας και ξυπνήσω. Μα αν δεν έχεις έρθει στην θέση του να ακούς όλα τα τραγούδια του Πλούταρχου και να μην θες να κόψεις φλέβα, τότε μάλλον δεν έχεις αγαπήσει.

Είμαι εδώ για να κάνω ομοιοπαθητική όχι ότι με τρελαίνει η ιδέα να τον ακούσω. Χαίρομαι γιατί περνάω καλά και ξεχνιέμαι. Μα σαν με κοιτάει και βλέπει το βλέμμα μου ο Χάρης, ξέρει πως ναι απόψε αιμορραγώ , μα θα περάσω στο αντίθετο ρεύμα, και θα μπορέσω κάποτε να ευχηθώ μην έρθεις…

GANCIA SCARLATTO D’ ACQUI

φωτο κείμενο ΙΩΑΝΝΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ


GANCIA

SCARLATTO D’ ACQUI
6,5% VOL

Μια στιγμή δώσε σε αυτό το κρασί, για να σου χαραχτεί για πάντα στην μνήμη σου. Κλείσε τα μάτια σου, και άστο να σου διηγηθεί την αρωματική ιστορία του.
Σ’ ένα ψηλό κολονάτο ποτήρι, σερβίρετε το στους 10 °C. Όσο το κοιτάς, τόσο θέλεις να το δοκιμάσεις. Έχει ένα χρώμα έντονο ρουμπινί, με απαλές μωβ ανταύγειες, να γεμίζουν τα τοιχώματα και να χαίρεσαι να το βλέπεις. Όταν θα το μυρίσεις, το άρωμα από την μαρμελάδα φράουλα, το σιρόπι κερασιού, τα κράνα και τα βύσσινα, τα ερυθρά βατόμουρα, και μια ιδέα από μικρά μπουκέτα τριαντάφυλλων, θα μπουν μέσα στις μικρές φυσαλίδες, και δεν θα τις ξεχάσεις ποτέ.
Με την είσοδο του στο στόμα, θα φυλακιστεί εύκολα στους θύλακες της γλώσσας, που δείχνουν την γλυκιά γεύση, ενώ θα κάνει ένα μικρό παιχνίδισμα στον ουρανίσκο. Όταν καταλαγιάσουν οι φυσαλίδες, έχει ένα ντελικάτο σώμα, με λεπτά χαρακτηριστικά, πολύ φινετσάτο, και αρκετά διαυγές. Μοιάζει με ένα παιδικό ρόφημα, σαν ένα σιρόπι, που όλοι θέλουν να το έχουν αλλά λίγοι θα το καταλάβουν.
Μπορείτε να το πιείτε οποιαδήποτε ώρα της μέρας, αλλά με μέτρο, επειδή μετά το δεύτερο ποτήρι, μπορεί να σας πειράξει. Αποτελεί ένα φοβερό ποτό για να ανοίξετε ή να κλείσετε το δείπνο σας, με φρούτα ξινά, ή με γλυκά με φρούτα. Το Scarlatto d'acqui έχει γίνει και σκουλαρίκια για τις γυναίκες του κρασιού, απο ανκυκλωμένο χαρτί, απο τα Stekia Pantou εδω. Αν το θέλετε μπορείτε να το βρείτε στην Αλεξανδρούπολη, αν μένετε ή και σε επιλεγμένες κάβες  με 16,5 ευρώ… μια πολύ καλή επιλογή για αυτό…

Καλές Οινικές Απολαύσεις!!!

Remember Me

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ » Robert Pattinson » Emilie de Ravin » Pierce Brosnan  » Chris Cooper » Lena Olin

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ » Allen Coulter ΔΙΑΡΚΕΙΑ » 113 λεπτά ΠΡΕΜΙΕΡΑ » 11-03-10

ΔΙΑΝΟΜΗ » Odeon LINKS

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ » Θανάσης Γεντίμης

Ο Tyler Hawkins, ένας νεαρός Νεοϋορκέζος, έχει μια δύσκολη σχέση με τον πατέρα του, ειδικά μετά την αυτοκτονία του αδελφού του που διέλυσε την οικογένειά. Ποτέ δεν πίστευε ότι θα μπορούσε κανείς να καταλάβει τι περνάει, μέχρι που γνωρίζει την Ally Craig. Εκείνη είδε τη μητέρα της να δολοφονείται μπροστά στα μάτια της, ενώ ο αστυνομικός πατέρας της δεν πρόλαβε να τη σώσει. Οι δύο νέοι δεν θα αργήσουν να ερωτευτούν, όμως οι οικογενειακές τους πληγές συνεχίζουν να τους πονάνε. Εκείνος έχει θυμό για τον πατέρα του για την αδιαφορία, όχι μόνο απέναντί του αλλά κυρίως προς τη μικρή του αδελφή, η οποία είναι προικισμένη στη ζωγραφική και πιστεύει πως ο μπαμπάς της την παραμελεί. Εκείνη ασφυκτιά στον κλοιό του προστατευτικού της πατέρα, και βρίσκει στο πρόσωπο του Tyler μια ανάσα ζωής, παρά τον κλειστό και εκρηκτικό του χαρακτήρα...

αποψή μου.

εδώ θα έκλαιγε ακόμα και η Ιωαννα που την εχει δει την ταινια και παθαίνεις σοκ στο τελος της.
ολοι παο μικροί θελουμε να έχουμε πολλα λεφτα τα αποκταμε εγκλοβιζομαστε σε αυτην την ζωη και κοιταμε μονο πως να βρουμε και αλλα ε οχι. η μικρή κορη στην ταινια κανει τα παντα για να την αγαπησει ο πατερας της. και ο μεγαλος γιος ρισκαρει για να εχει οσα αξιζει. ομως το ρισκο... καπου ποναει... το θεμα ειναι θα το θυμασαι;

ΤΡΥΓΟΣ ΚΤΗΜΑ ΒΟΥΡΒΟΥΚΕΛΗ

κείμενο ΙΩΑΝΝΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ

Αν σου πουν πάνε για ύπνο, γιατί αύριο θα ξυπνήσεις πρωί, σαν μικρό παιδί, θα αντισταθείς και θα κάτσεις ως αργά, λες και ο οργανισμός αντιδρά στο μυαλό.  Πάει κόντρα στην λογική. Μα σαν έρθει η ώρα που θα σηκωθείς, σαν θα νυχοπατήσεις πάνω στο δάπεδο που θα τρίζει και οι άλλοι θα κοιμούνται, θα πας σιγά σιγά, φοβούμενος μην τους ξυπνήσεις... Θα σταθείς και θα τους ζηλέψεις, στιγμιαίο θα είναι να ξέρεις, και αυτό, γιατί κρατάνε το δώρο που τους χάρισε ο Μορφέας, το οποίο θες και εσύ ακόμα.

 Δεν το ξέρουν...  αλλά στην πραγματικότητα, αυτοί χάνουν κάτι πιο όμορφο πιο δυνατό από αυτό το δώρο,και είναι αυτό, που θα το αποκτήσεις εσύ σε λίγο. Όταν η γη σε καλεί για τρύγο, ξυπνάς νωρίς,  ετοιμάζεσαι από καιρό ψυχολογικά και ας μην το συνειδητοποιείς, γεύεσαι την πρώτη γουλιά καφέ, και όλα τα αρώματα της, τραβάς μέσα σου όλες τις μυρωδιές από τη φύση, η οποιά  έχει ξυπνήσει πιο νωρίς από εσένα, και ξεκινάς για κάτι μαγικό.

  Στέκεσαι σε μια γωνιά, κοιτάς το ξημέρωμα στον ουρανό, τα χρώματα που διάλεξε ο Θεός, για να σε βοηθήσει να ξεκινήσεις την δουλειά σου, και όσο προχωράς προς τα αμπέλια, γεμίζεις από υπερηφάνεια για όσα έχεις δώσει όλο τον χειμώνα, και πας να τα συγκομίσεις. Διαλέγεις  τα καλύτερα εργαλεία, τα έχεις τρίψει, τα έχεις ακονίσει, μα το κυριότερο, για να πετύχει αυτός ο τρύγος, πρέπει να έχεις βρει την καλύτερη ομάδα. Σήμερα, τον κάθε αναγνώστη θα τον πάω σε έναν τρύγο, έστω και νοερά.  Σε έναν τρύγο, που πολλοί θα ήθελαν να ζήσουν, και δεν μπορούν.

  Σε μια τοποθεσία που λέγεται Άβδηρα, έξω από την Ξάνθη, υπάρχει ένα οινοποιείο που λέγεται Κτήμα Βουρβουκέλη. Κρασιά του είναι ο Άβδηρος 2008 που έχουμε δοκιμάσει είναι ένα ερυθρό κρασί και έρχονται και άλλα άρθρα στην συνέχεια για αυτό το κτήμα. Όμως για να φτάσουν στο μπουκάλι, θέλουν τρύγο. Έτσι ξεκινάμε στις 5:30 το πρωί, με εκείνη την σπάνια χαρά που έχει όταν πας να συναντήσεις κάτι δικό σου, και μπλεκόμαστε με τις λευκές ποικιλίες, τρυγώντας chardonnay  2012. Είναι σαν να γεννάμε από την αρχή και εμείς, σαν να ξεκινάει σήμερα, μια νέα εποχή για το κρασί του χειμώνα.

  Κάθε τρύγος είναι μια γέννα. Έρχεσαι τόσο κοντά με τον κόπο σου, μπαίνεις μέσα στα κτήματα σου και βλέπεις πως όλες οι εργασίες που έκανες τον χειμώνα, τώρα σε ανταμείβουν. Σκύβεις κοντά στο τσαμπί, και μόλις το πιάσεις, νοιώθεις ότι πιάνεις ένα μωρό. Έτοιμο να σου χαρίσει τις πιο δυνατές συγκινήσεις σε αυτόν τον τομέα.  Τα ξαπλώνεις μέσα στα καφάσια με το λογότυπό σου, τραγουδάς με την ομάδα σου και νομίζεις πως, σα να μεγάλωσαν και άλλο οι ρώγες μόλις σε άκουσαν. Μικρές ρώγες γίνονται μεγάλες θαρρείς, και σου υπόσχονται μέσα από τα σάκχαρά τους, συνοδεία μαγική κοντά στο τζάκι.

 Κοντεύει μεσημέρι, και με τα καφάσια αγκαλιά, μεταφέρεις τα μωρά σου στην διαλογή και από εκεί ξεκινά η μεγάλη μάχη για την δημιουργία κάτι καλού. Όσο δυσάρεστα και να είναι γύρω μας τα πράγματα, πάντα όταν κάνεις κάτι που αγαπάς, του δίνεσαι και δεν νιώθεις το σκοτάδι που θέλουν να σου πουλήσουν οι άλλοι. Μπαίνεις στον χώρο της υποδοχής του οινοποιείου και κατευθύνεσαι προς το κελάρι και την αίθουσα γευσιγνωσίας, και νιώθεις ήδη νικητής, σε μια μάχη που ξεκίνησε η φύση, πριν από εσένα για σένα. Το χειμώνα το στοίχημα είναι να δώσεις στο κοινό σου, κάτι καλό όπως το ξέρουν, το θέλουν και το περιμένουν.  Δεν έχεις δει πιο εκπληκτική θέα από αυτή τον πολλών στρεμμάτων που απλώνονται μπρος σου, και που θα γίνεις ένα μαζί τους σε λίγα λεπτά. Η συνέχειά τους όμως, είναι εδώ... εδώ που πατώ τώρα, και ξέρω πως όλοι θέλουν να μπουν. όχι για να θαυμάσουν την πέτρα στον τοίχο. Αλλά για να μάθουν, πως μέσα στην ζέστη, μια ομάδα ανθρώπων, έδωσε κουράγιο ο ένας στον άλλον, για να μαζευτή η πρώτη ύλη, και πως αυτό που πίνουν, είναι απλά το αποτέλεσμα της γνώσης και της αγάπης, πολλών μαζί.

  Βέβαια ο τρύγος στο κτήμα Βουρβουκέλη συνεχίζεται, και εκείνος ο χαμένος ύπνος έρχεται σαν βάλσαμο τώρα. Δεν είναι μόνο οτι κουράζεσαι, οτι πονάς, οτι αναρωτιέσαι αν αξίζει να το κάνεις όλο αυτό. Αλλά σαν έρθει η επόμενη μέρα... Ξέρω πως αδυμωνείς να το ξανακάνεις. Γιατί αύριο η μαγεία συνεχίζεται, με άλλα στάδια που δίνουν μορφή στον κόπο μας, όλα χρήσιμα για την τελική μορφή, έτοιμα να σε οδηγήσουν προς την δεξαμενή όπου εύχεσαι να σου δώσει κάτι οικείο και κάτι νέο,  ώστε κάτι να μάθεις εσύ κάτι να διδάξεις και κάτι να κρατήσουμε κοινό μυστικό.  ένα κρασί στο μπουκάλι που..

 Εμείς το περιμένουμε... Εσείς; Θέλετε να το γευτείτε;

ΑΤΑΚΑ ΕΙΚΟΣΙ ΠΕΝΤΕ

ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΖΩΗ
ΓΙΑ ΟΣΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΝΙΩΣΩΣ ΣΗΜΕΡΑ
ΙΚΑΝΗ ΞΑΝΑ.
ΣΙΓΟΥΡΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΣΕ ΟΛΑ
ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
ΠΟΥ ΕΜ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΔΩ ΣΤΑ ΑΠΛΑ
ΝΑ ΒΑΛΩ ΣΤΟΧΟΥΣ ΠΟΥ ΝΑ ΑΞΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΓΕΜΙΖΟΥΝ
ΝΑ ΕΣΤΙΑΖΩ ΣΤΟΥΣ ΘΕΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΚΑΛΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΩ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΞΑΝΑ.
ΝΑ ΤΗΣ ΔΩΣΩ ΟΤΙ ΤΗΣ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.
ΚΑΙ ΕΚΕΙ.... ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ... ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ... ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ...
ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΧΙΛΙΑ ΦΙΛΙΑ ΖΩΗ
ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΕΝΑ ΣΗΜΕΡΑ
ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΠΟΛΛΑ...
ΟΣΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΚΑΘΕ ΩΡΑ...
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΜΕΝΟ
ΙΣΩΣ ΑΥΡΙΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΧΡΙΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΩ ΟΤΙ ΜΟΥ ΕΔΕΙΞΕΣ ΕΣΥ...
ΚΡΑΤΑΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΤΣΙ ΓΕΜΑΤΗ
ΜΕ ΩΡΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ... ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ...
ΚΑΙ ΕΣΥ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ... ΑΠΛΑ ΕΛΑ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΟΥΜΕ ΜΑΖΙ.
ΦΙΛΙΑ...!!!

ΟΙΝΟΣ ΑΔΑΜ REFOSCO 2009

κείμενο φωτό ΙΩΑΝΝΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ


Οίνος Αδάμ
Αέναος 2009

Refosco 12,5 % vol
Τ.Ο. Θεσσαλονίκης

Αν έρθετε στην Θεσσαλονίκη, μην μείνεις μόνο στην μαγεία του Λευκού Πύργου, στην γλύκα από τα τρίγωνα Πανοράματος, και τις απίθανες μυρωδιές των φαγητών της. Είναι μια πόλη, που χτίστηκε από Μικρασιάτες, που είχαν παράδοση στο φαγητό. Από μόνο του, είναι ένας λόγος για να πας να την απολαύσεις.
Βγες μια βόλτα στα προάστιά της, και πήγαινε προς τα ριζά του Χορτιάτη. Εκεί θα βρεις ένα χωριό με το όνομα Αδάμ. Δεν κρύβει τον πρωτόπλαστο, ούτε κήπους με μήλα και άλλα μυστικά. Μα υπάρχει ένα μικρό οινοποιείο, με 45 στρέμματα από το 2002, που παράγει προσεγμένα κρασιά.
Το 2008, όπου το χαλάζι τους είχε χτυπήσει, αποφάσισαν να μην βγάλουν παραγωγή. Μια απόφαση που δείχνει πως πάνω από όλα, εκτιμούν τον κόπο τους και σέβονται ότι φέρνει ο καιρός.
Για να αναδειχθούν τα φαγητά της Θεσσαλονίκης, θέλουν και καλό κρασί. Σε αυτό το μικρό οινοποιείο, βρήκα κάτι που ταιριάζει σε πολλά φαγητά. Όμως μια έκπληξη με περίμενε!!!
Διάλεξα το ερυθρό κρασί τους για δοκιμή και είδα ότι είναι μια ιταλική ποικιλία που δεν καλλιεργείτε πολύ στην χώρα μας. Ήταν η ποικιλία refosco, όπου είναι διαδεδομένη στην βορειοανατολική Ιταλία και καλλιεργείται ευρέως στο Friuli. Λόγο της υψηλής οξύτητάς της όμως, θέλει προσοχή από τον οινοποιό, πως θα την χειριστεί.
Με ένα ποτήρι τύπου Shiraz, θα χαρείτε όταν θα το δείτε να γεμίζει με έναν οίνο με βαθύ κόκκινο χρώμα με μωβ δυνατές ανταύγειες. Θα το αγαπήσεις αν σου αρέσουν τα δυνατά κρασιά. Έχει μύτη με κόκκινα φρούτα, οξύτητα η οποία αγγίζει εύκολα τον ουρανίσκο και τα πλαϊνά από την γλώσσα σου, αλλά όσο το παλαιώνεις τόσο μειώνεται.
Με την είσοδο στο στόμα, νιώθεις την πυκνότητα και το σώμα του να σε γεμίζουν. Μια αίσθηση που όσο κρατάει σου αρέσει. Ας μην ξεχνάμε, ότι έχει μείνει 12 μήνες σε βαρέλι και το έχει βοηθήσει σε πολλά επίπεδα αυτό το πέρασμα. Με δυνατή επίγευση, αρωματισμένη με βότανα, θα σε κάνει να το συνοδεύσεις με ζυμαρικά, παλαιωμένα τυριά και μοσχάρι ψητό.
Μην ξεχνάς ότι οι Μικρασιάτες, αγαπούν το ωραίο και το κυνηγάνε παντού, για αυτό αν το θέλεις θα το βρεις με 13 ευρώ … αυτό που έχω να σας ευχηθώ είναι…
Καλές Οινικές Απολαύσεις!!!

Μπορείτε να το βρείτε και στο  pinterest

One Day

ΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ » Anne Hathaway » Jim Sturgess »  Tom Mison » Jodie Whittaker » Patricia Clarkson

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ » Lone Scherfig ΔΙΑΡΚΕΙΑ » 107 λεπτά ΠΡΕΜΙΕΡΑ » 08-09-11

ΔΙΑΝΟΜΗ » Odeon LINKS » Επίσημο Site » Imdb

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ » Θανάσης Γεντίμης

Ο Dexter και η Emma συναντιούνται την νύχτα της αποφοίτησής τους από το κολλέγιο. Τους συναντάμε κάθε χρόνο την ίδια ημέρα, στις 15 Ιουλίου, σε ένα άτυπο έλεγχο των ζωών τους. Κάποιες από αυτές τις χρονιές ο Dexter και η Emma είναι μαζί, ενώ άλλες τους παρατηρούμε χωριστά. Η Emma είναι έξυπνη αλλά η επιτυχία δεν έρχεται εύκολα στην καριέρα της, ενώ ο Dexter έχει τον τρόπο του στην καριέρα και τις γυναίκες. Σε μια διάρκεια είκοσι χρόνων οι ζωές τους παίρνουν αποκλίνουσα πορεία καθώς γνωρίζουν άλλους ανθρώπους, όμως μήπως τελικά θα καταλάβουν ότι είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο;

ΚΤΗΜΑ ΟΙΝΟΓΕΝΕΣΙΣ ΔΕΚΑ ΕΡΥΘΡΟΣ ΞΗΡΟΣ 2008

κείμενο ΙΩΑΝΝΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΚΤΗΜΑ ΟΙΝΟΓΕΝΕΣΙΣ 
ΔΕΚΑ ΕΡΥΘΡΟΣ ΞΗΡΟΣ 2008 
ΠΓΕ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 13,5 % VOL


Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΓΕΥΣΕΩΝ είναι ένα διήμερο οινικό γεγονός, που το αναμένουν οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης, το οποίο στηρίζουν με την παρουσία τους, τόσο το κοινό είτε ασχολούνται με τον οίνο, είτε για απλή δοκιμή, όσο και παραγωγοί είτε είναι νέοι, είτε μεγάλα ονόματα, για αυτό και συνεχίζεται για 8 χρόνια.
Κάθε φορά, στους περισσότερους πάγκους, σου δίνεται η δυνατότητα, να δοκιμάσεις κάτι νέο,

κάτι ακριβό, και κάτι μοναδικό. Ένας από τους παραγωγούς, που συμμετέχουν και έχει όλα αυτά στον πάγκο του, είναι ο Μπάκης Τσάλκος με το ΚΤΗΜΑ ΟΙΝΟΓΕΝΕΣΙΣ , που τις περισσότερες φορές, γεννάει κάτι… που θα σε μαγέψει.
Φέτος, όταν στάθηκα σε αυτόν τον πάγκο, άκουσα από τους δύο βασικούς συντελεστές των επιτυχιών του κτήματος, τον γεωπόνος Θόδωρο Τσελεπώνη και τον οινολόγο Τσάλκο, να μου λένε ότι έχουν κάτι καλό φέτος στις φιάλες τους για δοκιμή. Ξέρετε, η χαρά του κοινού αυτή είναι, να γεύεται, αυτό που πουθενά αλλού δεν θα το βρει ακόμα. Αυτό το δίδυμο, κρατά τις κριτικές του κοινού, και μόλις είναι να βγάλουν κάτι νέο, γυρνάνε εκεί και τις μελετάνε, και πάντα δημιουργούν κάτι, που θα γεννήσει την ίδια αντίδραση στο κοινό…
Εκπληξη!!
Άλλοτε για καλό και άλλοτε όχι, μα θα είναι κοντά σου, για να σε ενθαρρύνουν να τους πεις τι σου προκαλεί. Έτσι δημιουργούν οινικούς άσσους, που δικαίως βαθμολογούνται με ΔΕΚΑ γιατί ανοίγουν ΦΕΓΓΙΤΕΣ στα κρασιά της περιοχής. Πείστηκα λοιπόν, και το ποτήρι μου γέμισε από έναν τοπικό οίνο Μακεδονίας ερυθρό, που με ξεγέλασε όμως.
Σάββατο 20/11/11 ήταν η πρώτη μέρα, που σε μια φιάλη του κτήματος, βρέθηκαν 50% merlot και 50% ξινόμαυρο, από αμπελώνες της Δράμας και της Καβάλας. Πριν την φιάλη όμως, είχαν δεθεί και ωριμάσει για 18 μήνες σε δρύινα γαλλικά βαρέλια.
Διαλέξτε ένα ποτήρι για κρασιά τύπου Βουργουνδίας, και θα πιείτε ένα κρασί με έντονο κόκκινο χρώμα και μαλακές τανίνες, με γεμάτη μύτη, που σε αιχμαλωτίζει με αρώματα δαμάσκηνου, βανίλιας, κερασιού και μπαχαρικών. Σώμα γεμάτο, πλούσιο με τονισμένη οξύτητα. Επίγευση που διαρκεί και χαράζεται στο νου.
Αν αναρωτιέστε για πιο κρασί σας μιλώ, είναι το ΔΕΚΑ 2008 ερυθρό. Και αν απορείτε, γιατί με έχει ξεγελάσει να σας πω… Όταν θα το δοκιμάσετε, να θυμηθείτε τα λόγια του γεωπόνου:
«Πιστεύεις ότι το έχεις δοκιμάσει;»
Μην απαντήσετε ναι, γιατί και εσάς θα σας ξεγελάσει. Επειδή αν το μεταγγίσετε σε μια καράφα, λίγο πριν το δοκιμάσετε, θα πιστεύετε ότι είναι άλλο κρασί, και όσο περνά η ώρα, τόσο καλύτερο γίνετε. Έχει δυνατότητες να παλαιωθεί, αλλά αν ανοιχτεί η φιάλη, για να αναδειχθεί, καλό είναι να το πιείτε σε 16-18 °C.
Μια καλή πρόταση για να το σερβίρετε είναι ένα χοιρινό με λάχανο, μουσακά, φιλέτο.
Στην Θεσσαλονίκη θα το βρείτε στην κάβα Σείριος
Τιμή 24 €

Καλές οινικές απολαύσεις!!

ΑΝ ΜΑΛΏΝΕΙΣ...

Εκεί έξω υπάρχουν ζευγάρια που κάθε μέρα μαλώνουν.

Κάποιες φορές είναι αναγκαίο. Σε φυσιολογικά πλαίσια είναι καλό. Σε άλλες σχέσεις είναι σαν το χάπι για ανανέωση. Όμως αν είσαι σε μια σχέση, που κάθε μέρα, για ασήμαντες αφορμές και αιτίες μαλώνετε, και νιώθετε την ένταση ακόμα και όταν δεν μιλάτε, τότε πρέπει να σκεφτείς 2 πράγματα… πρώτα να μιλήσεις με τον σύντροφό σου και αν δεν βγει άκρη τότε να σκεφτείς δεύτερον πότε να φύγεις από κοντά του.

Είσαι σε μια σχέση πουδ εν σου καλύπτει τις ανάγκες σου. Γιατί να μείνεις; Και μην πεις επειδή τον αγαπάς… εκείνος/η δεν σε αγαπάει. Μίλα μαζί του πριν πάρεις αποφάσεις οριστικές, με την προϋπόθεση ότι πρώτα θα έχεις ηρεμίσει μέσα σου, θα έχεις κάνει μια κουβέντα με τον εαυτό σου, να δεις τι θέλεις και μετά μίλα και τον σύντροφο να δεις τι πάει λάθος.

ΠΡΟΣΟΧΗ

Χωρίς να τον προσβάλλεις ή να τον πληγώσεις τον εγωισμό γιατί έτσι απλά θα καταφέρεις να τον κάνεις να κλειστεί και να μην σου μιλήσει.

ΜΥΣΤΡΑΣ

Ο Μυστράς ήταν Βυζαντινή πολιτεία της Πελοποννήσου και απέχει έξι χιλιόμετρα ΒΔ της Σπάρτης. Σήμερα είναι ερειπωμένος, αν και έχουν αναστηλωθεί ορισμένα κτίσματα, όπως τα παλάτια, και αποτελεί πολύτιμη πηγή για τη γνώση της ιστορίας, της τέχνης και του πολιτισμού των δύο τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου. Η ιστορία "της νεκρής πολιτείας" σήμερα του Μυστρά αρχίζει από τα μέσα του 13ου αιώνα, όταν συμπληρώθηκε η κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Φράγκους. Το 1249 ο Γουλιέλμος Β' Βιλλαρδουίνος έκτισε το κάστρο του στην ανατολική πλευρά του Ταϋγέτου, στην κορυφή ενός υψώματος με απότομη και κωνοειδή μορφή, που λεγόταν Μυστράς ή Μυζυθράς λόγω του σχήματός του ή εκ του ονόματος του παλαιότερου ιδιοκτήτη που λεγόταν Μυζηθράς.

Μετά την ήττα των Φράγκων στη μάχη της Πελαγονίας το 1259, το κάστρο του Μυστρά παραχωρήθηκε στο Βυζαντινό αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο. Από το 1262 έγινε έδρα βυζαντινού στρατηγού του "σεβαστοκράτορος" και από τότε άρχισε η κυρίως ιστορική περίοδός του, που διήρκεσε δύο αιώνες. Οι κάτοικοι της γειτονικής Λακεδαίμονος έρχονται και εγκαθίστανται γύρω από το κάστρο, γι' αυτό και η κατοικημένη περιοχή, που ονομάζεται χώρα οχυρώθηκε με τείχος. Συν τω χρόνω δημιουργήθηκε και νέα συνοικία, έξω από το τείχος, που ονομάσθηκε κάτω χώρα και προστατεύθηκε επίσης με τείχος. Από το 1308 το σύστημα της διοικήσεως μεταβάλλεται και οι στρατηγοί γίνονται μόνιμοι διοικητές και κατά τα μέσα του 14ου αιώνα ο Μυστράς καθίσταται πρωτεύουσα της Βυζαντινής Πελοποννήσου. Έτσι δημιουργήθηκε το Δεσποτατο του Μωρεως. Συνετοί Δεσπότες, όπως ο Μανουήλ Καντακουζηνός, ο Θεόδωρος Β' Παλαιολόγος, ο Κωνσταντινος ο Β΄ Παλαιολογος, ο μετέπειτα τελευταίος αυτοκράτωρ του Βυζαντίου, συνετέλεσαν ώστε ο Μυστράς να επεκτείνει την εξουσία του σε όλη την Πελοπόννησο και να γίνει εστία της πολιτικής και πνευματικής ζωής της αυτοκρατορίας, καθώς και το κέντρο της αναγεννήσεως των γραμμάτων και των τεχνών. Σοφοί, καλλιτέχνες και λόγιοι συγκεντρώνονταν στην αυλή του Δεσπότου, σπουδαιότερος και σημαντικότερος απ' όλους, ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων.



Το 1460 ο Μυστράς παραδίνεται στους Τούρκους και από τότε αρχίζει η παρακμή του. Την περίοδο 1687 έως 1715 τον Μυστρά, όπως και όλη την Πελοπόννησο, τον κατείχαν οι Βενετοί. Και το 1770, κατά την επανάσταση του Ορλώφ, ένα μικρό στράτευμα Ελλήνων και Ρώσων έκλεισε την τούρκικη φρουρά μέσα στο κάστρο. Τότε οι Τούρκοι κάτοικοι της πόλεως, αν και παραδόθηκαν με τον όρο να εξέλθουν με τις οικογένειές τους, κατά την έξοδό τους εξολοθρεύτηκαν από απειθάρχητους Μανιάτες, που μόνο χάρη στον τότε Μητροπολίτη που μπήκε μεσ΄ τη μάχη με το σταυρό κατόρθωσε να συγκρατήσει τους Μανιάτες. Στην επανάσταση του 1821 η συμμετοχή του Μυστρά είναι σημαντική. Το 1825 λεηλατήθηκε από τους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ και από τότε σιγά σιγά εγκαταλείφθηκε και ιδρύθηκε ο νέος Μυστράς, το σημερινό ομώνυμο χωριό στους πρόποδες του λόφου. Με την ίδρυση του ελεύθερου κράτους οι Αρχές της επαρχίας Λακωνίας εγκαταστάθηκαν στον ερειπωμένο Μυστρά, λίγο όμως αργότερα, το 1834 ο Βασιλιάς Όθων θεμελιώνει τη νέα πόλη, τη Σπάρτη, επί του πρώτου πολεοδομικού σχεδίου που εκπονήθηκε στην Ελλάδα για να ακολουθήσει στη συνέχεια το Γύθειο, μετά από αίτηση των κατοίκων του Μυστρά να επανασχεδιαστεί η πόλη της Σπάρτης από αρχιτέκτονες που ο Ιωάννης Καποδίστριας θα έστελνε, πριν τη δολοφονία του. Από τότε άρχισαν να εγκαταλείπουν το Μυστρά και οι τελευταίοι κάτοικοί του. Ένα δίστιχο που λεγόταν γύρω στα 1840 εγκωμίαζε τα διπλανά χωριά, ενώ υπενθύμιζε την εγκατάλειψη του Μυστρά.

ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗ

Σαν φόρο τιμής στις παιδικές μου μνήμες, θα σας παρουσιάσω το αγαπημένο ζαχαροπλαστείο. Λέγεται Φως, και είναι στην Ολυμπιακή Ακτή Κατερίνης. Να φανταστείτε, οτι στο τέλος του στενού μου έχω ένα καλό ζαχαροπλαστείο, αλλά εμείς απο παλιά πάντα για πάστα Κατερίνη πηγαίναμε.
  δεν είναι κανείς πλέον άγνωστος εκεί μέσα. Μια οικογενειακή επιχήριση , που έχει μεγαλώσει πολλές γενιές παραθεριστών και πλέον βλέπει την εξέλιξή τους.
  Ο λόγος που φεύγαμε τόσο μακριά για πάστα είναι το Μιλφέιγ του. Μεγάλο, αφράτο, γευστικό, σπιτικό, με κρέμα πολύ και αεράτη, με σαντυγή χτυπημένη στο χέρι,με φύλλα χειροποίητα τραγανά και με μπόλικη άχνη πασπαλισμένο. Πάντα ήταν η χαρά μας να τρώμε εκεί. 
  Κάτι άλλο που πρέπει να δοκιμάσετε είναι παγωτό με λουκουμάδες που ποτέ δεν προλαβαίνουν να κρυώσουν. όσες ντάνες και να βγουν ποτέ δεν φτάνουν.
  και για τα μικρα παιδάκια έρχεται το ποντικάκι σε άσπρο και μαυρο  χρώμα. έχω δοκιμάσει πολλά αλλα΄σαν και αυτό πουθενά. 
  θα το βρείτε ποσειδώνος 22 Ολυμπιακή Ακτή Κατερίνης 23510- 62343 

ΚΤΗΜΑ ΓΑΖΩΡΙΤΗΣ ΙΣΑΡΙ ΡΟΖΕ ΞΗΡΟΣ 2011

φωτό κειμενο ΙΩΑΝΝΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ

Κτήμα Γαζωρίτης
Ισάρι ξηρός ροζέ 2011
Cinsaut- cabernet Sauvignon

Π.Γ.Ε Σέρρες 13,5%

Όταν το κτήμα Γαζορίτης, ξεκίνησε στις Σέρρες την προσπάθεια του για παραγωγή κρασιού, πέρα από την αγωνία για το μεγάλο εγχείρημα, είχαν πίστη ότι κάνανε τη σωστή κίνηση. Βάλανε μπροστά το μεράκι και μαζί του, πορεύονται κάθε φορά που ξεκινάνε τρύγο.
Δοκιμάζοντας την προσπάθεια του 2011 ανακάλυψα ότι είχανε βγάλει ένα ξηρό ροζέ οίνο και μιας και είναι μια αδυναμία μου, αποφάσισα να τον δοκιμάσω. Μια νέα ετικέτα, μια νέα φιάλη και ένα φοβερό χρώμα μου ήταν αρκετοί λόγοι για να το ανοίξω.
Σε ένα ποτήρι «τουλίπα» χύθηκε το κρασί και είδα να γεμίζουν τα τοιχώματα με έναν αρωματικό οίνο με έντονο βυσσινί χρώμα και με μωβ ανταύγειες με απαλές και έντονες αποχρώσεις. Μεγάλα «δάκρυα» έτρεχαν για να δικαιολογήσουν τους 13,5 % αλκοολικούς βαθμούς του. Όσο παραμένει στο ποτήρι και «ανοίγει» βγάζει τον πραγματικό του εαυτό.
Τα άγρια φρούτα του δάσους, το βύσσινο, το κεράσι και τα έντονα άνθη έδωσαν το παρόν τους. Ξηρός δυνατός οίνος, που θέλει την προσοχή του στο πως θα το πιείς. Με ντελικάτο σώμα, γεμάτο στόμα, με όξινες νότες και γλυκές στιγμές. Επίγευση σχετικά σύντομη με γλυκόξινη παρουσία και σχετικά δυνατή. Διχάζει το κοινό και σε κάνει να το συζητάς οπότε πιστέψτε με είναι κάτι πολύ καλό αυτό. Δεν σου μένεις αδιάφορο.
Στους 12 °C συνοδεύει φρούτα, γλυκά με όξινα φρούτα και φαγητό. Θα το βρείτε στο οινοποιείο στο Γάζορο Σερρών.
Καλές Οινικές Απολαύσεις!!!

ΑΧΤΙΔΕΝΙΟ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

Κυριακάτικο τραπέζι.

Μια έννοια πολύ παρεξηγημένη στις μέρες μας, που νομίζω όμως ότι θα ξαναγίνει θεσμός από ανάγκη. Ανάγκη ψυχική και οικονομική.

 Σε ένα τέτοιο τραπέζι καλέστηκα και χαίρομαι που ακόμα υπάρχει και μπορούσα να πάω. Οικοδεσπότες η Αχτίδα και ο Δημήτρης. Φυσικά και η Κλώντη και ένα φιλικό τους ζευγάρι με τα παιδάκια τους.

  Για όσους δεν θα μπορέσετε να πάτε, σας λέω πως είναι Άνθρωποι, που έχουν προβλήματα όπως όλοι, αλλά και εκείνο το σπάνιο χαρακτηριστικό, να τα κάνουν όλα να μοιάζουν απλά και εύκολα. Την νιώθεις την εσωτερική τους ηρεμία και ξέρουν να την μοιράζονται.

 Το φαγητό σε αυτό το σπίτι παίζει κυρίαρχο ρόλο. Έτσι όταν στρώνεται τραπέζι, παραθέτονται οι γνώσεις, η αγάπη, το μεράκι. Αν και δεν έχω κάτσει σε πολλά τέτοια τραπέζια, μου άρεσε που δεν φοβόμουν να μιλήσω, που είχε γέλιο, ηρεμία, χαρά, ροή, ζεστασιά, και ένα βούρδουλα αν δεν έτρωγες όλο το φαί σου.

 Το κάνω ξεχωριστή ανάρτηση, γιατί αξίζει να τιμηθεί η προσφορά και η κίνηση το να βάλεις στο σπίτι σου κάποιον που μέχρι χτες σου ήταν άγνωστος. Να τον κάνεις μέλος της παρέας σου.

 Κάποιοι σήμερα δεν είχαν να φάνε και άλλοι τα πετούσαν. Σκέψου πως με ένα γλυκό, μπορείς να κάνεις ένα παιδί να γελάει. Ε κάπως έτσι ήμασταν όλοι, ε τον λουκουμά στο χέρι, και ένα γέλιο στο στόμα. Όταν αγαπάς και δίνεις με την καρδιά σου, το μόνο που σου μένει είναι η ευχαρίστηση από την πράξη της προσφοράς.

  Αν κάποιον πρέπει να ευχαριστήσει η Αχτίδα είναι αυτόν που έβγαλε τα τάπερ μιας χρήσης, και έτσι μπορεί ήρεμη να γεμίζει τον κόσμο με σακούλες και θερμίδες.

 Ένα ευχαριστώ να πω, στο φιλικό ζευγάρι που λέγαμε πριν, που μέσα στο μεσημέρι με έφερε στο σπίτι μου, για να μην κάνω τάρτα στο δρόμο πάλι τα βάζα. Αλλά κυρίως να πω ευχαριστώ, σε όσους είναι από τον χαρακτήρα τους, να κάνουν τους γύρω τους να νιώθουν καλά, ήρεμοι, να σκορπάνε γέλιο και να σε κάνουν να λες πως η ζωή… είναι ένα ωραίο παραμύθι!!!

ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ...

…και κυρίως όχι σε εμένα αλλά σε εσένα.

Έχεις μια σχέση ας πούμε με τον Πέτρο, ο οποίος είναι ευαίσθητος, τρυφερός, γλυκός, ήρεμος και άλλα πολλά.

Η ερώτηση μου είναι:

Είσαι σίγουρη ότι είναι έτσι ο Πέτρος ή απλά του έχεις φορτώσει εσύ  όλα όσα θα ήθελες να έχει πραγματικά; Με άλλα λόγια… τα έχεις με τον Πέτρο που θες εσύ να είναι, ή με τον Πέτρο όπως είναι;

 Και κάτι ακόμα…. Μπορείς να σκεφτείς, τα θέλω σου και τα πρότυπα σου από πού τα έχεις ενστερνιστεί; Από ταινίες; Από την μαμά σου; Την δουλειά σου; Και από ποια ηλικία;  Π.χ. όταν ήσουν δημοτικό; απο τότε άλλαξες καθόλου τα πρώτυπά σου;
επίσης κάτι σημαντικό, όταν λες ότι θέλεις να είναι ευαίσθητος, είσαι σίγουρη ότι το θες γιατί έτσι εσύ θα είσαι καλά ή γιατί στο είπε η μαμά σου; Και αν είναι ο Πέτρος ευαίσθητος… μετά από καιρό θα το έχεις σαν προτέρημα ή θα το βλέπεις σαν μειονέκτημα;

ΚΑΡΑΜΕΛΟΠΩΛΕΙΟ ΑΓΡΙΝΙΟ

όπώς λέει και το ίδιο...

ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Σε κερδίζουν τα χρώματα, τα σχέδια, τα παιχνίδια, οι καραμέλες, το στήσιμο του γενικά.

Μια βιτρίναι που ξεχωρίζει απο μακριά μέσα στο στενό.

Σε κάνει να νιωθείς όσο χρονών και αν είσαι οτι ανήκεις εκεί, οτι καλαά κα΄νεις και σου αρέσιε αυτο το μαγαζί. 

Μερικά παιχνίδια είναι για όλες τις ηλικίες οπότε έχετε μια δικαιολογία να πάτε.

Απο διαφορετικά υλικά, πολλά σχέδια και χρώματα, κούκλες σε όλα τα μεγέθη και τα είδη.

και φυσικά καραμέλες. Δεν ξέρω ποιος το έχει αλλά μπράβο του  

ΤΡΥΓΟΣ ΣΤΟ ΚΤΗΜΑ ΟΙΝΟΓΕΝΕΣΙΣ

Χαίρετε…

Θέλω σε αυτήν την ανάρτηση να βάλω όλη μου την αγάπη. Κάθε προσπάθεια είναι μια μικρή γέννα. Έτσι κάθε τρύγος είναι μια γέννα, μόνο που τα αποτελέσματα τα βλέπεις όταν μπει το προϊόν στο μπουκάλι. Με ένα ωραίο περιτύλιγμα και μια αγάπη να κρύβεται μέσα του.

 Σήμερα στον τρύγο στο κτήμα Οινογένεσις , θέλω να σας πω πως είχε πολύ οργάνωση, ανθρώπους με γνώσεις, πείρα, γέλιο, ομαδικότητα, και μεθοδικότητα.

Είναι ένα μέρος μοναδικό, ένα χτίσμα που όλες τις ώρες της μέρας, σε κάνει να μαγεύεσαι, μέσα στην Αδριανή της Δράμας, σε ένα μακεδονικό κτίσμα. Από φέτος στην ομάδα ανήκει και ο Αλέξανδρος ο νέος οινολόγος χημικός, που δίνει τις νέες γνώσεις και μαζεύει τις παλιές εμπειρίες.

Ο τρύγος άρχισε με Sauvignon και την ζέστη στο φουλ αλλά την διάθεση στα ύψη. Σε κάθε τσαμπί σε κάθε ρόγα έβλεπες το αποτέλεσμα της γνώσεις και της προστασίας όλο τον χειμώνα.

Όλες οι δεξαμενές δέχονται τον μούστο, και περιμένουμε να δούμε το αποτέλεσμα, αυτό το νέκταρ που θα συνοδέψει όλες τις στιγμές μας. Αυτό το χρυσό, το κόκκινο, το ροζέ, και το προβηγκιανό αποτέλεσμα που θα ανοίξει στους οινικούς μας ορίζοντες  «Φεγγίτες» και δικαίως ο καθένας θα θέλει να βάλει «Δέκα»…

Για αυτό αναμένετε…. Κάπου παρακάτω, θα σας συστήσω τα καλύτερα του κτήματος…