ΜΙΑ ΑΠΛΉ ΚΥΡΙΑΚΗ

Κυριακή...

Μια μέρα που έχει χρώμα μουντό, ακόμα και αν έξω έχει λιακάδα, και άρωμα σπιτικού φαγητού, οικογένειας στο τραπέζι ή απόλυτης χαλάρωσης που δίνεις μια άδει στον εαυτό σου να τεμπελιάζει γλυκά. Ναι μπορώ να πω ότι είναι μια μέρα, που βαριέσαι άνετα αλλά που δημιουργείς κιόλας...

 Εγώ όμως θα σου μιλήσω για την σημερινή Κυριακή στις 31/3/2013 που έχει όλα τα τριάρια στην σειρά και πολλές καλές στιγμές. Μια απλή μέρα, αλλά που μερικές λεπτές κινήσεις της έδωσαν άρωμα ζεστού κρουασάν με ζεστή σοκολάτα, δόση γέλιου και ανάσας, και γεύση καραμέλας.

Αλλά ας τα πάρω από την αρχή... μια απλή Κυριακή όπως σήμερα, πήραμε απόφαση μερικά παιδιά από την φωτογραφική ομάδα που είμαι να βρεθούμε για έναν απλό καφέ... η απόφαση είναι απλή αλλά με μας μόνο αν μας δεις από κοντά θα καταλάβεις ότι μόνο απλό δεν είναι...  σε μια νέα γωνιά που άνοιξε μέσα στην πόλη μας, στο μαγαζί της κόρης της Αχτίδας μας, ήπιαμε τον πρώτο ήρεμο πρωινό καφέ μας. Ξέρεις πόση μαγεία έχει να μαζεύεις κόσμο διαφορετικής ηλικίας, ενδιαφερόντων, απόψεων για έναν απλό καφέ και εκεί μέσα από αυτούς να είσαι ο εαυτός σου; Είχα πάντα το κακό συνήθειο- για μένα καλό πάντως- να είμαι μέσα σε μια παρέα και να τους κοιτώ σαν φωτογράφος... σαν μια παράσταση που γίνεται για μένα αλλά δεν είμαι μέλος της αλλά θεατής της... κάθε ματιά μου και μια φωτογραφία αν το θες. Άνοιγε η πόρτα και έμπαινε και νέο μέλος για να προσθέσει κάτι στο ήδη διαμορφωμένο θεατρικό έργο.

 Μέσα από δοκιμές γλυκών, τσαγιών, καφέδων και απόψεων έβρισκες την γωνιά σου το στυλ σου τους ανθρώπους σου τις απορίες σου και μια αγκαλιά να δώσεις και να πάρεις. Αλλάζαμε θέσεις λες και παίζαμε μουσικές καρέκλες μόνο που η υπόκρουση ήταν τα ίδια τα κλίκ οι λήψεις και οπτικές ματιές... όχι δεν το λέω καθόλου ποιητικά ήμαστε απλά ένα σμήνος διαφορετικών ανθρώπων που μέσα από ένα ποτήρι καφέ, μπορεί να περάσει τέλεια.

 Η τρέλα συνεχίστηκε για φαγητό απέναντι όπου το σουβλάκι και οι πατάτες έγιναν ένας σύνδεσμός για να μάθεις αν σου αρέσει το βουνό ή η θάλασσα, πώς να κάνεις πλάκα, πού θα είναι η επόμενη τρελή έμπνευση και πως εσύ θα βρεις τον εαυτό σου για να πεις ότι θα γίνω λίγο καλύτερος σε αυτό που διάλεξα γα χόμπι. Η ώρα πέρασε νερό, οι στιγμές γράφτηκαν στην κάρτα μνήμης του μυαλού τα φλας άστραψαν σαν τα πρόσωπα που φυλάκισαν και εγώ...

Έγινα καλύτερα λόγω αρρώστιας μου αλλά ήταν δυνατή δόση ανθρωπιάς και αυτό ήθελα, έγινα καλύτερη σαν άνθρωπος γιατί με ενίσχυσαν την πίστη μου στην απλότητα για να περνάς καλά, άλλαξα παραστάσεις, έσκασα από το φαί αλλά γέμισα την ψυχή μου...