ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΑΤΟΜΟ...

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ

Καλησπέρα, καλησπέρα....
Τι με κάνετε;;;;;
Ξέρω τα είπαμε το πρωί, αλλά ήθελα να γράψω μια ανάρτηση, που μάλλον θα είμαι στην πλευρά που θα κάνει την εξαίρεση του κανόνα.
Ας τα πάρω από την αρχή....
Χτες το καμάρι μου, πέρασε και το τελευταίο του μάθημα- επιτέλους- και εγώ κόπηκα με 4,1 - έλεος, αίσχος, ντροπή του καθηγητή να μην περάσει εμένα τον φωστήρα, το κουκλί, πως τε τα κοινό μου, αλλά έτσι είναι- και όπως καταλαβαίνετε στην οικογένειά του, επικρατούσε χαρά και πανδαιμόνιο.
Λογικό, μιας και μας έμεινε πρακτική, πτυχιακή και ώξο από την πόρτα.
Για να καταλάβετε τι θα πω, να έχετε υπόψιν σας πως ο Χρήστος, δεν είναι και η τρελή αδυναμία της μάνας μου- για την ακρίβεια καλύτερα να μην τα είχα μαζί του- οπότε να το ξέρετε για να καταλάβετε πως ένιωσα.
Μόλις μου το ανακοινώνει, πετάγομαι από την καρέκλα- μέχρι που όλοι απόρησαν τι έπαθα- και με χαρά πάω σπίτι, κάνω κάτι δουλειές και το λέω και στην μάνα μου, ότι το παιδί πέρασε το μάθημα. Είναι αγώνας να φτάνεις στο τέλος και να μην σε περνάνε.
Που λέτε είπε ααααα συγχαρητήρια, μπράβο στο παιδί και από εδώ πάνε και οι άλλοι.
Το λέω στο καμάρι μου - καλά δεν πέταξε από την χαρά του- και μου λέει:
- άλλο είναι να λες συγχαρητήρια γιατί το νιώθεις και άλλο μέσα από την καρδιά σου.
και λέω εγώ
- γιατί η δική σου η μάνα ρωτά για μένα; οκ και να το μάθει θα πει συγχαρητήρια και οκ αυτό ήταν.
Λογικό με φάνηκε ότι οκ, απλά μια πληροφορία είναι για την γυναίκα, δεν είμαι και παιδί της να σκάει τι θα κάνω. Έλα μου όμως που έκανα λάθος. και εκεί είναι που συγκινήθηκα.
μου απαντά που λέτε:
- εμένα από μόνη της η μάνα μου με ρωτά αν πέρασες η όχι μάθημα και χαίρετε όταν το κάνεις. εγώ της είπα ότι έχεις 8 μαθήματα για το τέλος και μου είπε μπράβο της τελειώνει.
Μένω λίγο, γιατί όσο και να πεις, είναι μεγάλη υπόθεση κάποιος να χαίρετε με την χαρά σου. Δεν το περίμενα....
Όχι δεν το περίμενα από την συγκεκριμένη όχι αυτό, απλά δεν το περίμενα από την θέση που έχει για μένα. Γιατί όσο και να πείτε, το να σε αγαπάει η πεθερά σου, είναι μεγάλο πράγμα.
Και μπορώ να πω, πως είναι η χημεία μαζί της, που λες από την αρχή πως μαζί σου βρε αδερφέ τα βρίσκω, συνεννοούμαι πως το λένε. 
Ήρεμος άνθρωπος- και αυτό είναι που με κέρδισε, ότι μπορείς να μιλήσεις άνετα σε αντίθεση με την μάνα μου- μου έβγαλε κάτι πολύ προστατευτικό, να θέλω να της κάνω συνέχεια δώρα και αγκαλιά. ΑΑΑΑ όλα και όλα, εγώ είμαι εκδηλωτικός άνθρωπος.
 Όλα τα λέω- δυστυχώς- καμία ατάκα δεν κρατώ, οπότε καταλαβαίνετε πως νιώθω. Αφήστε που όταν πάω στην πόλη τους, το μόνο ωραίο δώρο που μπορεί να μου κάνει, είναι τα μακαρόνια της- θεϊκά δεν υπάρχουν, άξια τα χλμ που κάνω, να πάρω και την συνταγή- αααα και οι πατάτες φούρνου- μετά της γιαγιάς μου οι καλύτερες- αλλά ακόμα και συνταγή να πάρω ,σίγουρα το πιο κύριο συστατικό είναι η αγάπη της- παιδιά ειλικρινά τόση αγάπη για το σπίτι της δεν υπάρχει, σίγουρα δεν της μοιάζω στην καθαριότητα και σχολαστικότητα με τίποτα άφταστη και μπράβο της- παντού θα την δείτε μέσα σε όλα.
Κ Αρετή- ναι καλά θυμηθήκατε, από την κυρία εμπνεύστηκα το όνομα στο κείμενο μου η αγάπη είχε γεύση γλυκόξινη-  να σας πω πως πολύ χάρηκα που νοιάζεστε, γιατί και εγώ σας συμπαθώ, αν και με ταλαιπωρεί, ευχαριστώ που κάνατε τον γιο σας,-16 ώρες γεννούσε για να βγάλει το κουκλί- να είστε καλά που τον αντέχετε- πείτε με και αυτήν την συνταγή γιατί δεν ξέρω τι να κάνω- ευχαριστώ για τα μακαρόνια - δεν υπάρχουν θεϊκά- και χτες ήσασταν η στιγμή της μέρας, που με έκανε να συγκινηθώ. Επιτέλους με σκέφτονται κάποιοι με αγάπη.
Λοιπόν τι λέτε δεν άξιζε η ανάρτηση; δεν είμαι η εξαίρεση του κανόνα;;