ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Πωπω πέρασε τόσος καιρός ε;;; Ούτε που το κατάλαβα. Κάθε μέρα από τον καθένα σας μαθαίνω και κάτι νέο, κάτι που αλλιώς δεν θα το μάθαινα. Αν και σήμερα έχω έναν τρελό πονόδοντο στον φρονιμίτη, αν και έχω μια περίεργη διάθεση, αν και τίποτα δεν έχει αλλάξει και έχω γίνει χειρότερα ψυχολογικά το μόνο καλό είναι πως έστω και εικονικά εδώ μέσα νιώθω καλύτερα.
  Αυτό το σαββατοκύριακο είπα να κλείσω με ένα άλλο μου κείμενο και περιμένω απόψεις σας οκ;

ΕΤΣΙ ΝΙΩΘΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ!!!!!!!!

ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ ΣΟΥ…

Δεν είσαι δίπλα μου, και νιώθω χαμένη,

είσαι όμως μέσα μου, είμαι ευτυχισμένη.

Τριγυρνάς στο μυαλό μου,

σε νιώθω κουρασμένο, μετά την περιπλάνηση.

Σαν όνειρο μοιάζεις

μακρινό και άπιαστο.

Μια φιγούρα μέσα στην ζωή μου,

είσαι το Α και το Ω στην δική μου υπόσταση.

Εμφανίζεσαι στην μοναξιά μου,

και στην απέραντη σιωπή.

Δυο λόγια, μου σιγοψιθυρίζεις,

μου αιχμαλωτίζουν τον νου.

Φεύγεις σαν δραπέτης,

γυρνάς στην μόνιμή σου κατοικία

που έχει διεύθυνση το « αλλού »

Για αυτό και εγώ λαχταρώ να σε δω…

Για να γίνω η φλόγα

να φωτίζω τον δρόμο σου.

Το αόρατο πέπλο των ονείρων σου,

γιατί σε αγαπάω

όπως ο στίχος την μουσική,

όπως το λουλούδι το άρωμά του.

Ήθελα να γίνω το δάκρυ σου 

για να πεθάνω στα χείλη σου.

Αλλά κυρίως,

να ήμουν σταγόνα από το αίμα σου,

να κυλήσω στις φλέβες σου

να περάσω από το μυαλό σου,

να καταλήξω στην καρδιά σου

να δω… Υ Π Α Ρ Χ Ω ;