ΜΙΑ ΑΠΛΉ ΚΥΡΙΑΚΗ

Κυριακή...

Μια μέρα που έχει χρώμα μουντό, ακόμα και αν έξω έχει λιακάδα, και άρωμα σπιτικού φαγητού, οικογένειας στο τραπέζι ή απόλυτης χαλάρωσης που δίνεις μια άδει στον εαυτό σου να τεμπελιάζει γλυκά. Ναι μπορώ να πω ότι είναι μια μέρα, που βαριέσαι άνετα αλλά που δημιουργείς κιόλας...

 Εγώ όμως θα σου μιλήσω για την σημερινή Κυριακή στις 31/3/2013 που έχει όλα τα τριάρια στην σειρά και πολλές καλές στιγμές. Μια απλή μέρα, αλλά που μερικές λεπτές κινήσεις της έδωσαν άρωμα ζεστού κρουασάν με ζεστή σοκολάτα, δόση γέλιου και ανάσας, και γεύση καραμέλας.

Αλλά ας τα πάρω από την αρχή... μια απλή Κυριακή όπως σήμερα, πήραμε απόφαση μερικά παιδιά από την φωτογραφική ομάδα που είμαι να βρεθούμε για έναν απλό καφέ... η απόφαση είναι απλή αλλά με μας μόνο αν μας δεις από κοντά θα καταλάβεις ότι μόνο απλό δεν είναι...  σε μια νέα γωνιά που άνοιξε μέσα στην πόλη μας, στο μαγαζί της κόρης της Αχτίδας μας, ήπιαμε τον πρώτο ήρεμο πρωινό καφέ μας. Ξέρεις πόση μαγεία έχει να μαζεύεις κόσμο διαφορετικής ηλικίας, ενδιαφερόντων, απόψεων για έναν απλό καφέ και εκεί μέσα από αυτούς να είσαι ο εαυτός σου; Είχα πάντα το κακό συνήθειο- για μένα καλό πάντως- να είμαι μέσα σε μια παρέα και να τους κοιτώ σαν φωτογράφος... σαν μια παράσταση που γίνεται για μένα αλλά δεν είμαι μέλος της αλλά θεατής της... κάθε ματιά μου και μια φωτογραφία αν το θες. Άνοιγε η πόρτα και έμπαινε και νέο μέλος για να προσθέσει κάτι στο ήδη διαμορφωμένο θεατρικό έργο.

 Μέσα από δοκιμές γλυκών, τσαγιών, καφέδων και απόψεων έβρισκες την γωνιά σου το στυλ σου τους ανθρώπους σου τις απορίες σου και μια αγκαλιά να δώσεις και να πάρεις. Αλλάζαμε θέσεις λες και παίζαμε μουσικές καρέκλες μόνο που η υπόκρουση ήταν τα ίδια τα κλίκ οι λήψεις και οπτικές ματιές... όχι δεν το λέω καθόλου ποιητικά ήμαστε απλά ένα σμήνος διαφορετικών ανθρώπων που μέσα από ένα ποτήρι καφέ, μπορεί να περάσει τέλεια.

 Η τρέλα συνεχίστηκε για φαγητό απέναντι όπου το σουβλάκι και οι πατάτες έγιναν ένας σύνδεσμός για να μάθεις αν σου αρέσει το βουνό ή η θάλασσα, πώς να κάνεις πλάκα, πού θα είναι η επόμενη τρελή έμπνευση και πως εσύ θα βρεις τον εαυτό σου για να πεις ότι θα γίνω λίγο καλύτερος σε αυτό που διάλεξα γα χόμπι. Η ώρα πέρασε νερό, οι στιγμές γράφτηκαν στην κάρτα μνήμης του μυαλού τα φλας άστραψαν σαν τα πρόσωπα που φυλάκισαν και εγώ...

Έγινα καλύτερα λόγω αρρώστιας μου αλλά ήταν δυνατή δόση ανθρωπιάς και αυτό ήθελα, έγινα καλύτερη σαν άνθρωπος γιατί με ενίσχυσαν την πίστη μου στην απλότητα για να περνάς καλά, άλλαξα παραστάσεις, έσκασα από το φαί αλλά γέμισα την ψυχή μου...

ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ ΖΑΜΠΑΡΤΑΣ ΡΟΖΕ 2012

 

θα μας βρειτε και στο pinterest

 

 

 

κείμενο- φωτογραφία Ιωάννα Υποδηματοπούλου

 

 

 

 

 

Οινοποιείο Ζαμπάρτας

Ζαμπάρτας ροζέ 2012

Λευκάδα –cabernet franc

Τοπικός οίνος 13,5% vol

 

 Η Κύπρος είναι το νησί της Αφροδίτης, και μέσα από αυτό δεν θα μπορούσε να μην βγει κάτι καλό και αξιόλογο. Στον Άγιο Αμβρόσιο Λεμεσού λοιπόν, μόλις το 2008, χτίστηκε το οινοποιείο Ζαμπάρτα από τον πατέρα Άλκη και τον υιό Μάρκο , όπου ο πατέρας διετέλεσε επί σειρά ετών διευθυντής της μεγάλης οινοποιίας και ζυθοποιίας ΚΕΟ και ο Μάρκος, σπουδάζοντας Οινολογία στη Γαλλία, πήγε για μετεκπαίδευσή στη Ν. Ζηλανδία.

 Όλη αυτή η γνώση βυθίστηκε μέσα στο κάθε μπουκάλι που διαλέγει ο Κύπριος φίλος μας αλλά και πολλοί άλλοι στις χώρες που κάνουν εξαγωγές. Σήμερα θα γευτούμε το ροζέ αυτού του κτήματος για την χρονιά 2012. Η παραγωγή του είναι από δύο ποικιλίες σχεδόν 50-50 η αναλογία από χώματα ασβεστολιθηκά , με υψόμετρο στα 650 μέτρα η ελληνική ποικιλία λευκάδα και στα 600 cabernet franc.

 Όταν λέω ροζέ το εννοώ. Διαλέξτε ένα ποτήρι τύπου ανοιχτής τουλίπας για να σας αποτυπωθούν όλα του τα αρώματα. Με μύτη γεμάτη αρώματα από άνθη βιολέτας και ροδιού σε προκαλεί να το γευτείς. Και όχι μόνο το άρωμα αλλά και το χρώμα που δεν μπορεί να βρεθεί λέξη για να το περιγράψει… είναι ένα ροζέ με χρώμα φράουλες και απαλές μωβ ανταύγειες. Με είσοδο ήρεμη στο στόμα, σε συναρπάζει η σωστή ισορροπία οξύτητας και γεύσης. Το ρόδι δίνει την στυφότητα που του αρμόζει, τα ανθισμένα άνθη τα βρίσκεις να μαλώνουν με το άρωμα φράουλας ώριμης και της μαρμελάδας φράουλας. Μια ιδέα από βατόμουρο και άχνη ζάχαρη θα σε κάνει να το δοκιμάζεις συχνά, ώστε να δεις την σχετικά σύντομη επίγευσή του να σου αιχμαλωτίζει τον νου.

 Δοκιμάστε το στους 10 C° για να χαρείτε την τραγανότητα που μπλέκεται με τα απαλά αλλά και τα δυνατά αρώματα. Θα το βρείτε στην Κύπρο με 12 € περίπου, και είναι μια καλή πρόταση για συνοδεία για να συνοδεύσει τάρτες, λευκά γλυκά, και ενδιάμεσα σαλάτες αλλά και μια πρόταση για να κλείσεις το δείπνο σου. Μια ανατροπή για όλους είναι και η δημιουργία κολιέ απο τους φελλούς του κτήματος απο τα stekia pantou . Μπορείτε να δείτε εδώ necklaces with corks Zambartas winery by stekia pantou  . Με μια τόσο ρόδινη πρόταση θα σας πω …

Καλές Οινικές Απολαύσεις!!!  

ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ

 

 

 

Βασανίζομαι...

Μια ομάδα ανθρώπων μυστική ... με κοινό παρονομαστή το ίδιο πάθος... τα πολλά και καλά κλικ...

Άνθρωποι διαφορετικοί, άγνωστοι μέχρι χτες και θα παραμείνουν για πολύ ακόμα... που δεν ξέρεις καν την ιστορία τους, αλλά που απάνω σου ασκούν μια περίεργη αίσθηση σιγουριάς και ηρεμίας.

Κάνουν όλοι μαζί μια ομάδα που σε δύσκολους καιρούς, προσφέρει γέλιο και ελπίδα… όχι γιατι κάνει κάτι δύσκολο ή διαφορετικό… αλλά επειδή ΜΑΖΙ μπορούν να κάνουν αυτό που ο καθένας ΜΟΝΟΣ του βαριέται… του δίνουν αξία, δύναμη, ένταση στην κάθε στιγμή…

Δεν τους ρώτησες ποτέ τι κρύβουν μέσα τους, αλλά θα το μάθεις κάθε φορά που θα στηθείς να δεις τι έχουν τραβήξει… ένα μέρος της φαντασίας τους και ένα κομμάτι από την εξέλιξη τους προσωπική και ερασιτεχνική θα τρέξει να κρυφτεί μέσα στο κλικ… εκεί μέσα θα δεις τι διαλέγουν τι έχουν μάθει τι έχουν αγαπήσει τι θέλουν να προσέξουν…

Κάθε κλικ και ένα βήμα μακριά τους μιας και ποτέ δεν θα καταφέρεις να αγγίξεις το μυαλό τους  κάθε κλικ και ένα βήμα κοντά τους για να ανέβεις μαζί τους την σκάλα του ίδιου πάθους… κάθε κόνσεπτ μια ιδέα που σε προκαλεί να ανακαλύψεις τα όρια σου και να δεις την οπτική ματιά του άλλου στο ίδιο… στο ίδιο και διαφορετικό…

Μια ομάδα που θα μείνει μυστική για τους πολλούς αλλά που θα ανοίξει για τους λίγους που την στηρίζουν και την εμπιστεύονται με κλειδί το χαμόγελο, μερικά μωρά να περιμένουν εντολές και μυαλά όλο φαντασία…

Εσύ που με διαβάζεις τι λές; Θα βασανιστείς μαζί μας;

CERETTO D.O.C.G MOSCATO D'ASTI 2012

 

 

θα μας βρειτε και στο pinterest

 

 

 

κειμενο φωτογραφια Ιωάννα Υποδηματοπούλου

 

 

 

CERETTO D.O.C.G MOSCATO D’ASTI 2012

I vignaioli de S Stefano

 

 Και ήρθε ο καιρός που διοργανώθηκε στην Ελλάδα μια έκθεση αποκλειστικά για τα αφρώδη. Τόπος Αθήνα, ημερομηνία 24/11/2012 μέρος συνάντησης Μεγάλη Βρετάνια.

Μια αίθουσα σχετικά γεμάτη, για τους λάτρης του κρασιού αυτού του είδους. Μέσα σε όλα αυτά ξεχωρίσαμε μερικά και μια επιλογή είναι αυτό το μοσχάτο από την περιοχή Asti της Ιταλίας. Ένα κρασί που χαράζεται στο οπτικό σου πεδίο, πρώτα από την εμφάνιση του και μετά από την γεύση του.

  Μια φιάλη ψηλή, λεπτοκαμωμένη, με μια ετικέτα μικρή μεν αλλά με όσα πρέπει να λέει απάνω. Το τελικό αποτέλεσμα γίνεται από 100% μοσχάτο, με την μέθοδο κλειστή δεξαμενή, έχοντας 110 gr/lt αζύμωτα σάκχαρα. Με τελικό αλκοολικό τίτλο μόλις 5,5% κάθε χρονιά κάνει την έκπληξη και σου δίνει άλλο αποτέλεσμα.

 Την χρονιά 2012 που δοκιμάσαμε μας έδειξε, μέσα σε ένα ποτήρι ψηλό, κολονάτο, λεπτό, μόνο για αφρώδη και σαμπάνιες, όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά του μοσχάτου. Ένα χρώμα χρυσό με ανάλογες ανταύγειες, μικρές συνεχόμενες ανοδικές φυσαλίδες, αφού είναι ημιαφρώδες, πολύ αρωματικό  με ήρεμη εισαγωγή στο στόμα για να διαπιστώσεις ότι είναι ημίγλυκο, με σωστή ένταση στα αρώματα του τριαντάφυλλου, σταφυλιού, ροδάκινου, άχνης ζάχαρης, παιχνιδιάρικο στο στόμα με όση οξύτητα και φρεσκάδα μπορεί να αντέξει κάποιος μετά από  ένα δείπνο, για αυτό και αποτελεί μια πρόταση για κλείσιμο δείπνου ή για ένα συνοδευτικό γλυκών λευκών, τάρτες, λεμονόπιτα. Το διακρίνει η λεπτή φινετσάτη δουλειά του, το καλοδουλεμένο σώμα του, και η καλή εντύπωση που σου αφήνει σε κερδίζει στο λεπτό.

 Είναι μια πρόταση που πίνετε στους 13°C και αγοράζετε με 17€. Και κάτι ακόμα... δεν θα μπορούσε να μην έχει και την καλλιτεχνική του υπόσταση αφού τα stekia pantou το σχεδίασαν για σκουλαρίκια το 10,5 cm από ανακυκλωμένο χαρτί. ceretto docg moscato d'asti 2012 Όταν δοκιμάσετε την γλύκα του θα πείτε…

Καλές Οινικές Απολαύσεις!!!

 

ΑΓΡΙΝΙΟ 2

δημοτικο περιφερειακο θεατρο αγρινιου

μπαντα αγρινιου

δημοτικη αγορα αγρινιου

αγαλμα για τους αγωνιστες

 

 

παπαστρατειο αρχαιολογικο μουσειο

πρωτομη ανδρεας απαναγοπουλος

 

ΚΤΗΜΑ ΧΑΤΖΗΒΑΡΥΤΗ ΟΡΟΣΗΜΟ 2011

 

 

κείμανο φωτο Ιωάννα Υποδηματοπουλου

 

 

Κτήμα Χατζηβαρύτη

Ορόσημο  2011

Ροδίτης – ξινόμαυρο

Τ.Ο. Πλαγιές Πάϊκου 12,5 % vol

 

  Κάθε ποικιλία είναι γένους θηλυκού.. κατά συνέπεια έχει το δικαίωμα να κάνει και τα τσαλίμια της ώστε να έχει νοστιμάδα το τελικό αποτέλεσμα. Σε αυτό το μπουκάλι το 60% αποτελείτε από την ποικιλία Ροδίτης, η οποία είναι πολύ παραγωγική, συμμετέχει στην δημιουργία κρασιών ΟΠΑΠ σε πολλά μέρη της χώρας μας, και είναι αρκετά ενδιαφέρουσα από πολλές απόψεις. Το άλλο 40% που συνυπάρχει μαζί της είναι το Ξινόμαυρο, μια ποικιλία σύμβολο για όσους είναι από την Β. Ελλάδα και κυρίως στην Νάουσα.

  Σήμερα όμως η οινική μας στάση έχει καταγωγή από το Πάικο όπου σε ένα κτήμα βιολογικής καλλιέργειας η παραγωγή είναι χαμηλή, το τελικό αποτέλεσμα προσεγμένο, και η δουλειά πολύ. Αν σας κίνησα την περιέργεια να δείτε τι θα δοκιμάσουμε, να σας πω πως θα αποτελέσει μια πρόταση Ορόσημο για το καθημερινό σας τραπέζι, και ένας φίλος σε καλές δυνατές όμορφες στιγμές.

 Διαλέξτε ένα καλό κρυστάλλινο ποτήρι, τύπου Young white ώστε να δώσετε χώρο και αέρα για να δείτε τι αγοράσατε. Κτήμα Χατζηβαρύτη χρονιά 2011 , ένα κρασί βραβευμένο από τον διεθνή διαγωνισμό Θεσσαλονίκης για το 2010, και σειρά έχει το προϊόν να πει την ιστορία του. Γεμίζει το ποτήρι μέχρι την μέση, σε θερμοκρασία 10°C στο ποτήρι όμως, άρα σκεφτείτε ότι από το ψυγείο θα βγει κάπου στους 13 °C. Το απαραίτητο διάστημα των 7 λεπτών το αφήνουμε ώστε να πάρει την φόρμα από το ποτήρι, να συνηθίσει την νέα του κατάσταση, για να σας δείξει πρώτα από όλα το χρώμα του...

 Ένα μοναδικό ξανθό, ανοιχτού χρώματος, με ανοιχτοκίτρινες ανταύγειες από πρασινωπές μέχρι ανοιχτό ξανθό. Μια διαύγεια αρκετή ώστε να σε προσελκύσει, άρωμα δυνατό, με «μύτη» λεμονάτη, φινετσάτη, εσπεριδοειδή και λάιμ. Με είσοδο στο στόμα που σε κάνει να αφήνεσαι στο ιδιαίτερο μούδιασμα που σου προκαλεί. Εύκολα του δίνεις το χαρακτηρισμό του καλού κρασιού. Ισορροπία στα αρώματα, οξύτητα με παρουσία όση πρέπει για να μην ξεχαστεί από τον νου αλλά και να δίνει χώρο στο φαγητό που το συνοδεύει, τραγανότητα και πληθωρικό στόμα, με μια σχετικά σύντομη και λουλουδάτη επίγευση...

  Αποτελεί μια πρόταση για δώρο, για το καθημερινό τραπέζι μιας και συνοδεύει ριζότο, λαχανικά, λευκά κρέατα, σαλάτες, λιπαρά ψάρια. Με 8,5 € θα γίνει ένα ορόσημο στις οινικές σας ανακαλύψεις ώστε να δικαιολογεί το όνομά του και την ευχή

 

Καλές Οινικές Απολάυσεις!!!

ΑΤΑΚΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΝΝΙΑ

 

 

ΝΑ ΜΗΝ ΛΥΠΑΣΑΙ

ΠΟΥ ΟΙ ΩΡΑΙΕΣ

ΣΤΙΓΜΕΣ ΦΕΥΓΟΥΝ

ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ

ΠΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΥΠΉΡΞΑΝ

ΕΝΑΣ ΧΡΌΝΟΣ ΜΑΚΡΙΑ..;!

Όπως τότε, έτσι και τώρα, ένα χρόνο αργότερα, ακριβώς στην ίδια πόλη και σε λίγη ώρα ακριβώς στο ίδιο σημείο.  Όπως πάντα μια φωνή μέσα Της- ένστικτο την ονόμασε- της ούρλιαζε τι να κάνει. Το άκουσε – πάντα το άκουγε- και μετά του έβγαλε τις μπαταρίες. Τότε έλεγε είναι η τελευταία φορά. Τώρα λέει μην το κάνεις. Το λαμβάνει υπόψη της, μα πάντα κάνει αυτό που νιώθει. Για να μην έρθει άλλη μια μικρή λέξη – ΑΝ θαρρεί την λένε- και της διαλύσει ότι θέλει να κάνει. Όχι ότι η πράξη που θέλει από μόνη της δεν τη διαλύει. Αλλά δεν την κάνει να πονάει τόσο. Ή μήπως την κάνει αλλά δεν το νιώθει;

 Ένας χρόνος, από τότε που μια γυναίκα χρειαζόταν μόνο την βαλίτσα της – και αυτό βαρύ φορτίο ήταν- για να νιώσει χαρά περισσότερη και από ότι φανταζόταν. Ρίσκο.. και τότε και τώρα.. μια λέξη που της ταιριάζει, αλλά το διαλέγει μιας και μέσα από αυτό, πάντα κοιτάει ότι αγαπάει.

 Ένας χρόνος από τότε που ρίσκαρε να πάει μια βδομάδα νωρίτερα από το κανονικό, σε έναν τόπο που αγαπούσε, και να δει το αντικείμενο του πόθου της μιας και ήξερε ότι ήταν η τελευταία φορά. Αλλά είπαμε ρίσκαρε. Καθόταν στο ίδιο σημείο, όπου πολλές φορές πριν είχε νιώσει την άρνηση να δει αυτό που ήθελε, μόνο που αυτή την φορά έπαιζε με σίγουρη την απάντηση η οποία ήταν θετική. Ή μήπως όχι;

  Ήρθε όμως.. το άγγιξε.. τον είδε.. τον λάτρεψε.. και άρχισε να πονάει από αυτό που ένιωθε.. πάγο στην στιγμή.. πόνο για την νίκη της φωνής μέσα της –ένστικτο την είπαμε;- για ότι θα επακολουθούσε. ΤΕΛΟΣ έγραφε στην οθόνη της καρδιάς της με μεγάλα γράμματα, μα εκείνη κοιτούσε μόνο το χέρι της που ήταν γεμάτο από το δικό του. Και η φωνή σταμάτησε, της έδωσε χρόνο και γέλιο, για να αντέξει το δάκρυ και τον πόνο που ερχόταν.

  Έφαγαν, ήπιαν, μούδιασαν, περπάτησαν, είδαν κόσμο, και κοιμήθηκαν μαζί. ΜΑΖΙ.. μια λέξη που την αγαπούσε και μαζί του, έστω και στον δικό της εσωτερικό κόσμο, την είχε νιώσει. Ποτέ δεν ήταν σίγουρη για το τι νιώθει ο διπλανός της. Κοιμήθηκε.. κούραση από το ταξίδι, την συγκίνηση , την αναμονή.. δεν ήθελε να το κάνει αλλά το σώμα δεν άκουσε.. κοιμήθηκε με την φωνή του στα αυτιά της.. και τον φόβο πως ποτέ πια δεν θα την ξανά ακούσει.. δεν το άντεχε.. άρχιζε να κάνει συμβιβασμούς στον ύπνο της. Να αντέξει ότι ερχόταν. Η φωνή του.. ότι ζητούσε για να ηρεμεί.. πάντα την μάγευε..

  Μέσα στην νύχτα.. χωρίς να το ξέρει το γιατί, σηκώθηκε και τον κοίταξε.. μια συνήθεια που δεν θα φύγει ποτέ. Τον χάιδεψε, του χάρισε το καλύτερο φιλί της, έκλεισε τα μάτια της με την σιγουριά ότι ΑΚΟΜΑ ήταν ΜΑΖΙ..

 Τρίτη μέρα του ταξιδιού της, και τα ξημερώματα έκανε αυτό που θα κάνει ΚΑΙ απόψε.  Αυτό που έχει κάνει ήδη ΠΟΛΛΕΣ φορές, και που ίσως κάνει άλλες τόσες.. 5 παρά το πρωί και έκανε βόλτα στην πόλη που ξυπνούσε.. την ζούσε αλλιώς.. την λάτρεψε και θυμήθηκε το πώς την δέχτηκε από την πρώτη φορά που ήρθε.. και τις θυμήθηκε όλες.. ΜΑ ΟΛΕΣ με κάθε λεπτομέρεια τις φορές που την αγκάλιασε αυτή η πόλη..

  Έμεινε κάτω από το σπίτι του ώρα πολύ.. για να νιώθει ότι είναι κοντά του.. έστω μια σκέψη στα όνειρά του.. μπορεί και ποτέ να μην ήταν, μα της αρκούσε που το σκεφτόταν αυτή.. φωτογραφίες εκείνης της νύχτας ακόμα την συντροφεύουν..

 Μεγάλη μέρα ξημέρωνε.. ή όχι;

Ιστορική γιορτή.. όλοι μαζί στην πλατεία.. και ήρθε να την δει.. παιζόταν σκηνή από τις τελευταίες πράξεις και το ήξερε.. σαν έργο που έχει προκαθορισμένο τέλος σε μερικές ώρες.. λίγος καιρός μέχρι να αφήσει το δωμάτιο αλλά αρκετός για να κάνει κάτι σημαντικό. Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορά που έκανε ΕΡΩΤΑ και ο χρόνος σταμάτησε όταν τον κοίταξε στα μάτια γελούσε με την ψυχή της.. η οποία όμως αιμορραγούσε όμως τις σταγόνες θα τις έβλεπε πολύ αργότερα για να το καταλάβει ότι έχει πάθει βλάβη. Τελευταία φορά που μπήκε μέσα της, μια αγάπη που έχανε. Ώρα 11:45το πρωί και στιγμή να αποχαιρετήσει το δωμάτιο που την δέχτηκε εκεί.

  Εκείνη η μπαταρία που την έβγαλε με τα χέρια της, πήρε φόρα και μπήκε μόνη της στην θέση που δεν ήθελε να την έχει. Λειτουργούσε το ένστικτο της κανονικά από την αρχή και την έκανε να νιώθει σαν θηρίο στο κλουβί που πονάει αλλά πρέπει να έχει παράσταση ένα κλάμα αλλιώτικο από τις άλλες φορές και το ήξερε μόνο εκείνη. Και ενώ τον έβλεπε από το περίπτερο φοβόταν να τον αφήσει. Ήθελε να τα παρατήσει όλα και να πει ότι θα μείνει εκεί. Μια ζωή το ίδιο συναίσθημα. Κυριακή μεσημέρι με μακαρόνια με κιμά .. αυτή την φορά όμως δεν τα δοκίμασε.. τα επιθύμησε όπως και την μαγείρισσα τους αλλά δεν θα ξανά έβλεπε ποτέ πια.

  Η φωνή δυναμώνει μέσα της.. με γεωμετρική πρόοδο και δεν έλεγε τίποτα ενθαρρυντικό. Μόνο μια ΜΙΑ φορά είπε κάτι και εύχομαι να βγει κάποια στιγμή. Όλα και όλοι είχαν μπει στην θέση τους.. όλοι εκτός από εκείνη.. που πεισματικά κρατούσε ένα σώμα που της έλεγε τότε ότι δεν θα χαθούμε αλλά η φωνή μέσα της την έπνιγε για κάτι που δεν της άρεζε . Κυρία μου μπείτε μέσα να ξεκινήσουμε... μια γλυκιά φωνή του οδηγού που όμως της έφερε κρύο αμέσως πάνω της. γίνεται αυτό;;; και όμως στην περίπτωσή της έγινε... είναι παράξενο αυτό;; Αν του φώναζε όχι τότε.. αν έπαιρνε την βαλίτσα της και έμενε; Πολλά τα αν.. πολλά μα το αποτέλεσμα ίδιο.. τελικά αυτή η λεξούλα κατάφερε να μπει μέσα της..

 Δυο χέρια να χωρίζονται.. έχει χαραχτεί τόσο πολύ στην μνήμη της που για καιρό μετά το ζούσε έντονα .. και επειδή το ήξερε διάλεξε εκεί μπροστά σε όλους χωρίς να ντρέπεται να του δώσει το πιο έντονο φιλί που είχε.. τελευταία κοινή τους ανάμνηση.. μην κλαις αγάπη μου θα βρεθούμε.. μια πρόταση που την έχει στοιχειώσει και η εικόνα του να ξεμακραίνει με ένα άσπρο μπουφάν και ένα τζιν.. με βήμα αργό χωρίς καν να γυρίσει ποτέ να δει το λεωφορείο που την έπαιρνε μακριά του .. απλά της μιλούσε.. μακάρι να ήξερε πόσες φορές ήθελε να γυρίσει πίσω.. δεν θα το μάθει κανείς τους ποτέ..

  Ένα χρόνο μετά.. με χιλιάδες οπτικές στάσεις μαζί του.. με όλο τον ψυχικό του κόσμο να αλλάζει.. με όλη την απόσταση και πάλι το ίδιο. Η ίδια γυναίκα χωρίς βαλίτσα – τελικά όντως ήταν βάρος περιττό- στην ίδια πόλη με παρέα της όμως έναν φίλο που ήρθε για βοήθεια.. ίδια βόλτα ίδιες διηγήσεις.. όμως για εκείνη το σοκ είναι πως τώρα θέλει την μπαταρία στην φωνή που λέγεται ένστικτο.. κάτι της λέει που το πιστεύει γιατί της αρέσει.. παρά την απόσταση παρά τους όσους γνώρισε ..  πάντα το ίδιο θα νιώθει για τον ΕΝΑΝ και ίσως λάθος της μα έτσι είναι.. κόμπο στο στομάχι.. πεταλούδες πολλές.. και ηρεμία μόνο που θα τον δει.. εκείνη όχι αυτός εκείνη..

 Και αυτό λέγεται αγάπη όχι έρωτας.. ελευθερία στην επιλογή του άλλου και αγάπη για δυο μάτια που γελάνε με την ψυχή τους.. για αυτό το γέλιο.. για αυτά τα μάτια.. για αυτά τα χέρια.. και για αυτά τα μακαρόνια με κιμά θα έκανε όσα χιλιόμετρα της έλεγαν.. φτάνει να τον έβλεπε.. ;ίσως να ισχύει αυτό που λέει η Γαλάνη.. σε αγαπούσα πριν μας δω μαζί.. και τώρα που το σκέφτεται σίγουρα ισχύει

Γιατί απλά σε αγαπώ.. αν το δεις να το έχεις για τις άδειες και δύσκολες ώρες σου..

ΑΓΑΠΗΤΕ ΒΗΧΑ

Τι θα γινει με την παρτη σου εδώ θα μου κάτσεις και άλλο; αρμένικη βίζιτα έχεις κάνει απο τη προηγούμενη παρασκευή. αντε στο καλό παέν και αλλού μπας και κοιμηθώ και εγώ. με τοσο βηχα πονάει το στομάχι μου μια βδομαδα καλε και δεν λεει να φυγει. κοιλιακούς εκανα και αυτος επιμενει.
Για να αντεξω τον πυρετο που ειχα πολυ καιρό, το διακομοδώ και κάνουμε κόντρες με τον Χάρη που και αυτός είναι χαλια. αυτός κερδίζει στον πυρετό εγώ στον βηχα. στημμενο το παιχνιδι αλλα τι να πεις.
κατα τα αλλα δεν μπορω να κανω τπτ αλλο απο καναπε σε κρεβατι παω. αλλα εκανα μια φωτογραφιση μια και κανω μαθηματα για αυτο μουρλια. βρηκα νεα παρεα με το ιδιο παθος μπορω να πω και περισσοτερο απο μενα να κανουμε τρελα κλικ.
πρεπει να προετοιμαστω και για τα ιταλικα που θα δωσω και απορω τι θα κανω αλλα μεγαλος ειναι ο θεος. υποτιθεται οτι ανοιξε η σχολη μου αλλα ειδα ανακοινωση παλι για πορεια ελεος. ενα πτυχιο θελω βρε.
νεα κοσμηματα ερχονται.... καποτε.... για να διωξω το αγχος μου.
αυτα.... εσεις; ειστε καλα;

ΑΠΛΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ

Απλά σε αγαπάω...
ήρεμα δημιουργικα σιωπηλά σε αγαπάω.
γιατι δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, όχι γιατι το έχω κάνει επίτηδες.
σε αγαπάω σημαίνει αυτό ακριβως που λέω..
αγαπάω εσένα, χωρις να ξέρω αν εσυ το θελεις το αντεχεις το ζητας.
αυτό με γεμίζει αυτό κάνω.
μην ζητας το γιατι, αν και ξέρω οτι δεν το εκτιμας καν αυτο που κάνω, μπορώ να ειμαι καλά οταν εισαι καλα.
σε αγαπάω και είμαι σιγουρη για αυτό πλέον, μιας και μετά απο καιρό έχω τα ιδια συναισθήματα για σενα, τα ιδια συμπτώματα πριν και μετα απο την εμφανιση σου μπροστα μου, και πάντα τα ιδια αποτελεσματα. ένας κομπος μεχρι να σε δω, πολλές πεταλούδες, και ολα διαλύονται μέχρι την στιγμή που θα σε κοιτάξω.
σε αγαπαω τοσο που τρομαζω και εγω η ιδια με την ενταση των συναισθηματων μου αλλα και την ψυχραιμία μου για οσα κάνεις. πάντα ηξερα τι κάνεις, πάντα για να ειμαι καλά εγώ μάθαινα απλά για να κρατάω επαφή.
εχω την πολυτέλεια πια να αγαπαω μονο την καλή πλευρά σου, μονο τα θετικά σου, μόνο οσα με γεμιζουν, αλλά να ξερω πως έτσι αποστιρωνω την αληθεια μου.
απο μεσα μου δεν θα φυγεις ποτε πια και το βλεπουν ολοι εκτος απο εσενα. κάθε βημα μου εμπρος με τραβα πισω. και κάθε πισογυρισμα παλι με φερνει εκει οπου εσυ απλα κοιμασαι.
χαμογελα συχνα γιατι σου παει, και για αυτο ευχαριστω παντα οποιον στο χαραζει πανω σου. γελα και μην ξεσπας αποτομα σε οσους σε αγαπουν γιατι ετσι χανεις την μαγεια.
δεν μπορω να σου πω τιποτα αλλο παρα μονο οτι απλα σε αγαπω

ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ ΜΑΚΚΑΣ ΞΥΝΗΣΤΕΡΙ 2011

 

κείμενο φωτογραφία Ιωάννα Υποδηματοπούλου

 

θΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ pinterest

 

 

Οινοποιείο Μακκάς

Μακκάς 2011

Ξυνηστέρι

Τ.Ο. Πάφου  12% vol

 

 Ας γνωριστούμε με το Ξυνηστέρι, όπου είναι μια ποικιλία καθαρά Κυπριακή, και χρησιμοποιείτε για την παραγωγή λευκών κρασιών. Είναι αρκετά παραγωγική ποικιλία και θέλει χαμηλό υψόμετρο.  Δίνει πλέον υψηλόβαθμα κρασιά, με πολυπλοκότητα και ενδιαφέρον. Μπορεί να περάσει από βαρέλι με εκπληκτικά αποτελέσματα.

 Σήμερα όμως η γευστική μας επιλογή είναι το Ξυνηστέρι από το κτήμα Μακκάς.  Θα το βρείτε στην Πάφο, όπου φιλοξενεί τα κλήματά του σε εδάφη ασβεστώδη στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, όπως είναι και όλη η περιοχή  (Βουνί Παναγιάς,Στάτος-Αγ.Φωτιος). Τα σταφύλια προέρχονται εξολοκλήρου από την περιοχή  και τα περισσότερα  είναι ηλικίας πάνω από 50 ετών. Η ποσότητα Ξυνιστεριού που παράγουν φτάνει τις 14000 φιάλες για το 2012..Η παραγωγή ανά πρέμνο είναι περίπου στα 2.5-3 κιλά .

 

   Εμείς όμως διαλέξαμε να δοκιμάσουμε την χρονιά 2011, σε ένα ποτήρι τύπου τουλίπας με ψηλό πόδι, για να κοιτάξουμε πρώτα το αχυρόξανθο χρώμα του με τις κιτρινοπράσινες ανταύγειες του.  Ένα αρκετά διαυγές κρασί με μια λάμψη που σε προκαλεί. Τα δάκρυα που προκαλούνται στα τοιχώματα είναι μικρά κινούμενα με μια σταθερή αργή κίνηση. Όσο η περιστροφή του κρασιού στο ποτήρι συνεχίζει θα δεις ότι στιγμιαία σου βγάζει πολλά αρώματα. Τα κυρίαρχα όμως είναι το πράσινο μήλο, αχλάδι, λευκά άνθη, γιασεμί, χορτάρι, ξύσμα μολυβιού, λεμονανθός, ροδάκινο, κίτρο, λαιμ

 Η ώρα της εισόδου στο στόμα από την αρχή είναι πλούσια, ήρεμη, για να διαπιστώσεις ότι έχει μεσαίο σώμα, δροσερή οξύτητα, τραγανότητα που μουδιάζει ευχάριστα τον ουρανίσκο, με ένα διακριτικό άρωμα πάντα και αρκετά κομψό.  Με μια επίγευση σχετικά μεγάλης διάρκειας, όπου το άρωμα της φύσης κυριαρχεί, με την σωστή δόση και την ισορροπία οξύτητας και πικράδας.

  Στους 10°C σερβίρετε με θαλασσινά, ριζότο, σαλάτες, ζυμαρικά με άσπρες σάλτσες, χαλούμι, ψητά σχάρας. Θα το βρείτε κυρίως στην Κύπρο, με 8€. Για να συνοδέψετε καλές προσωπικές στιγμές σας.

και μια έκπληξη... Ο φελλός αυτού του μπουκαλιού έχει γίνει κόσμημα φυσικά απο τα stekia pantou. Θα την δείτε εδώ  

και στο pinterest

 

Καλές Οινικές Απολαύσεις!!!

 

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕΤΑΞΙΑ ΚΡΑΛΛΗ

 

 

Δεν μπορώ να καταλάβω την γραμμή του εκδοτικού οίκου Ψυχογιός, που λέει σε όλους τους συγγραφείς του να κάνουν μεγάλα βιβλία. Δεν βλέπω επίσης το νόημα να βγάζεις την ίδια λογική σε κάθε βιβλία παο διαφορετικούς ανθρώπους. Χτες ολοκήρωσα το βιβλίο μια φορά και ένα καλοκαίρι
 Δεν θέλει και πολύ φαντασία να σκεφτείτε τι λέει. 3 διαφορετικές αγάπες πολλά εμπόδια που δια μαγείας ξεπερνιούνται. Μπορώ να πω οτι ήταν αρκετά αναλυτικό με διαλόγους που μπορούσαν να παραλειφθούν, κάπως ένιωθα οτι χανόταν ακόμα και η Συγγραφέας στο γράψιμό της, παρόλα αυτά όμως είχε καλή πλοκή και να ξεκινήσω κάτι που κουτσά στραβα μου αρέσει δεν το αφήνω.
  Αυτό όμως που μου έμεινε και πιστέψτε με υπάρχει εκεί έξω είναι πως, οι άντρες μπορούν να αγαπήσουν δυνατά μια φορά σε όποια ηλικιά και αν είναι και όσες και αν περάσουν απο δίπλα τους, να μην τους γεμίζουν παρά μια, επειδή τους βγάζουν αυτό το κάτι. Δεν είναι αποκλειστική υπόθεση η αγάπη για πάντα των γυναικών.
 Όσο διαφορετικό και να βλέπετε ένα ζευγάρι, σκεφτείτε οτι μεταξύ του συμπληρώνουν κάποια κενά του άλλου, που δεν τολμούν να αποκαλείψουν σε πολλούς. Μην κάνετε οι γονείς όνειρα για τα παιδιά σας γιατί θα την πληρώσετε εσείς πιστέψτε με και πολύ σκληρά μάλιστα.
ευχομαι να το πιάσετε στα χέρια σας και να μου πείτε την άποψη σας

ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΠΑ NANNI MORETTI

Πιο επίκαιρη ταινία δεν μπορούσα να σκεφτώ.
Ιταλική φυσικά και με πολύ δόση αλήθειας. Την βρήκα πολύ καλή για τα ιταλικά δεδομένα, είχε ροή, ωραία σκηνικά, μουσική, και διαφορετική τροπή. Ο νάννι Μορέττι είναι πολύ γνωστός στην Ιταλία για τις διαφορετικές ιδιότητές του και σε αυτή την ταινία παίζει και σκνοθετεί.
Σήμερα έχουμε πάπα, οπότε αν την βρείτε διαλέξτε την είναι καλή.

ΟΥ ΜΠΛΕΞΕΙΣ ΑΡΗΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ

Το  να είσαι ένας συγγραφέας σαν το στυλ του Άρη Σφακιανάκη είναι περίεργο. Αυτοβιογραφικός, Λέει ένα μέρος της ζωής του, εκφράζεται μέσα απο κατασταάσεις που έχει ζήσει και νιώθεις οτι τον γνωρίζεις, με ένα στυλ γραψίματος απλό αλλά αποστομοτικό, και απο την άλλη σε φαίρνει σε δύσκολη θέση.
 δεν ξέρω πως θα ένιωθα αν ήμου η κόρη του και διάβαζα το βιβλίο αυτό, αν ήμουν η ερωμένη του και έβλεπα πως ένιωθε πραγματικά, αν ... αν  ...αν πολλές ερωτήσεις που δεν θα βρουν απαντηση. Το σίγουρο είναι πως οταν το διάβαζα το βιβλίο με τίτλο ΟΥ ΜΠΛΕΞΕΙΣ γέλασα πολύ με έκανε να θέλω να δω τι θα γίνει παρακάτω, γνωρίζοντας οτι εν μέρη είναι αληθινά γεγονότα, μου άρεσε που άλλαξε σταση ζωής, μεγαλώνει, γράφει απλά ζει δυνατά, τα λέει ποιητικά αλλά και ωμά, μπορώ να πω οτι θα ήθελα να μάθω τι έγινε στο τέλος. το μετά δλδ. αξίζει να το διαβάσετε για να περάσετε ευχαριστα.

ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Καλησπέρα σε όλους...
Εύχομαι κάποιοι να διαβάζετε ένα βιβλίο σχετικά συχνά και να μην είστε απο εκείνουνς που ούτε να τα δουν . Αν και μεταξύ μας έχω αισθανθεί πολλές φορές οτι χάνω τον χρόνο μου, είναι φορές που θέλω να τα διαβασω. Κάπως έτσι ήταν απο τον πολύ ενθουσιασμό απο το πρώτο βιβλίο πήγα στο δεύτερο.
Ο ερωτας πόλεμος   απο τις εκδόσεςι Ψυχογιός, είναι ας πούμε η συνέχεια απο το βιβλίο η λευκή ορχιδέα. ΔΕΝ μπορώ να πω οτι μου άρεσε τρελά, όπως όλα τα βιβλία του είδους του απο ένα σημείο και ύστερα ήταν υπερβολικά προβλεπόμενο, πέρασα άνετα κάποιες σελίδες για να μην χάνω τον χρόνο μου, δεν μου άρεσε που είχε μέσα ένα κομμάτι απο τους ήρωες του βιβλίου το φθινόπωρο της μάγισσας
δεν μου άρεσε το τέλος τόσο πολύ, και αρκετά μεγάλο για να μην πει στην ουσία τίποτα. Δεν το θεωρώ απο τα πετυχημένα της αλλά αν κάποιος το έχει διαβάσει θα ήθελα να μου πει την αποψη του

 

ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ...

... κάθε βράδυ είναι το τελευταίο για πολλά ζευγάρια
μια αγκαλιά σφραγίζει ένα αντίο ή ένα καλώς όρισμα
ένα φιλί είναι το τελειωτικό, το θανατηφόρο
μια μοναξιά σφραγίζει πολλές ψυχές
μνήμες γυρίζουν πίσω αφού τις έχεις ζήσει και σε ταλαιπορούν
αναπάντηατ ερωτήματα σε ταλαιπωρούν
θάνατοι μικρόι και στιγμιαίοι ή μεγάλοι και οδυνηροί
πολλά ζευγάρια είναι το τελευταίο τους βράδυ αλλα΄είτε το γνωρίζουν είτε όχι πονάει
πολλοί έρωτες γεννιούνταια στο λεπτό που δεν το πιστεύεις
κάθε άνθρωπος πιστεύει οτι θα ζήσει κάτι μοναδικο
άσκοπες και μεγάλες βόλτες γίνονται για να βρεθούν χαμμένα κομμάτια του εαυτού μας...
ένα άρωμα κάποιου σώματος που μας έχει εγκλωβήσει μας τραβά απο τις μνήμες
πολλές εκφράσεις μας πονάνε και δεν έπρεπε να υποθούν...
αν τα ήξερες όλα αυτά θα άλλαζες κάτι απο όσα έκανες σήμερα;
Αν ναι τότε βάλε όση δύναμη έχεις στην κάθε στιγμή σου για να χαραχτεί μέσα σου έντονα...
όσο και η σκόνη του χρόνου περάσει απο πάνω τους, εσύ θα έχεις ανεξήτιλο μελάνι χαράξει στο χαρ΄τι της ζωής σου.
ΑΠΛΑ ΒΑΛΕ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ

ΚΤΗΜΑ ΑΒΑΝΤΙΣ ΛΕΥΚΟΣ 2010

 

 

θα μας βρείτε και στο pinterest

 

 

κείμενο - φωτογραφία Ιωάννα Υποδηματοπούλου

 

Κτήμα Αβαντίς

Κτήμα Αβαντίς λευκό 2010

Viognier Ασύρτικο

ΠΓΕ Εύβοια 12,5% vol

 

« Η ζωή είναι πολύ μικρή για να πίνεις κακό κρασί» είναι μια πρόταση που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και κατά σύμπτωση ταιριάζει απόλυτα στην οινική μας επιλογή ,το λευκό του κτήματος Αβαντίς. Είναι ελληνικό, μοναδικό, ποιοτικό και μια καλή πρόταση για όλες τις ώρες. Και αυτό έγινε όχι από σύμπτωση, αλλά από την καλή δουλειά του Απόστολου Μούντριχα.

Δούλεψε πολύ για να έχει ένα καλό σταφύλι, σε μια χρονιά μάλλον δύσκολη για πολλούς, προσπάθησε να κάνει μια καλή δουλειά, και πέτυχε να έχει ένα καλό αποτέλεσμα. Και όλα αυτά, μέσα από έναν ιδιόκτητο αμπελώνα, στο όρος Δίρφη, όπου η παραγωγή και η εμφιάλωση περνάνε από τα χέρια του. Και κάπου εδώ σταματάει η προσπάθεια του παραγωγού, και την ευθύνη την αναλαμβάνει πλέον ο χρόνος, όπου με το πέρασμά του θα δώσει ή ώθηση ή ένα τελειωτικό χτύπημα στην κάθε προσπάθεια του.

 2010 έγραφε η ετικέτα, και ανοίχτηκε το 2013. Για πολλούς θα είχε ξοφλήσει σαν κρασί και δεν θα είχε κάτι να δώσει, μα θα έπρεπε να το πουν αφού ανοίξουν το μπουκάλι και κρατήσουν την πρώτη ανάμνηση που τους προσφέρει.  Σε ένα ποτήρι τύπου τουλίπα για να κρατήσει όλα τα αρώματά του, ή σε ένα ποτήρι τύπου Βουργουνδίας που μπορεί να ανοιχτεί καλύτερα, θα δείτε το ίδιο αποτέλεσμα.

 Ένα χρώμα που θα το ζήλευαν ακόμα και γυναίκες φυσικές ξανθιές, καθώς ήταν  χρυσοκίτρινο, με ανταύγειες χρυσές που ο τόνος τους έπαιζε ανάλογα με το φώς, τόσο σπάνιες και μοναδικές που ακόμα και ο παραγωγός του δεν θα το πίστευε. Δοκίμασέ το δέκα λεπτά αφού μείνει στο ποτήρι, σε θερμοκρασία 8 °C ώστε να δεις και να απολαύσεις, την ήρεμη, γεμάτη είσοδο στο στόμα, την μοναδική αίσθηση της πληρότητας στο στόμα σου, όπου η αρκετά ισορροπημένη ακόμα οξύτητα και η λιπαρότητα του, σε έκαναν να μην θέλεις να το καταπιείς. Φυσικά έχει χάσει λίγο από την φρεσκάδα του αλλά έχει κερδίσει σε ποιότητα. Κυρίαρχα αρώματα ήταν του ροδάκινου, και άνθη πορτοκαλιάς. Μια δόση βανίλιας ερχόταν στο βάθος του ποτηριού, και με την πάροδο του χρόνου, κέρδισε αρώματα βαρελιού, λευκού πιπεριού, και μελιού. Με «σώμα» ώριμο και γεμάτο, και μια πολύ καλή διάρκεια στην επίγευσή του, με ήχο από γλυκό κουταλιού και λευκά άνθη είναι μια επιλογή, που αξίζει να προσεγγίσει ο ουρανίσκος σας.

  Φυσικά είναι μια πολύ καλή πρόταση σαν ποτήρι μόνο του για να καταλάβετε την εξέλιξή του, αλλά η συνοδεία σκληρών πικάντικων τυριών, με λαχανοντολμάδες, με πίτες με παραδοσιακό φύλλο ή μια σαλάτα φρούτων είναι μερικές προτάσεις που του ταιριάζουν. Μια επιλογή που μπορείτε να βρείτε και να γευτείτε εσείς και οι φίλοι σας με 10 €, στηρίζοντας έτσι την ελληνική οινική παραγωγή.

 

Από εμάς …

 

    Καλές Οινικές Απολαύσεις!!!

 

 

ΑΤΑΚΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΟΚΤΩ

Πόσο δίκιο έχει, πόοι άνθρωποι το κάνουν αυτό είτε το ξέρρουν είτε όχι.
στον καθένα μας αξίζει το καλύτερο μα θα το βρούμε μόνο όταν έχουμε την δύναμη να χάσουμε αυτό που γνωρίζουμε και ψάξουμε το άγνωστο που θα μας βοηθίσει όμως.
μην στριμώχνεσαι σε κάποιον που δεν σε θέλει
απλά κάνε νέα ζωή