ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΜΑΣ

 

 

ακουσέ με καλά...
κλείσε την πόρτα του δωματίου σου, κλείσε το παντζούρι να μην μας βρεί το πρωινό φως, κλείσε τα φώτα, και έλα στην κουκέτα στο κάτω κρεβάτι, να δούμε ταινία. Ναι το ξέρω, όταν ήμαστε μαζί ποτέ δεν βλέπουμε ταινία ολόκληρη. Μόνο την αρχή και το τέλος. Την μέση την γράφουμε εμείς. Και είναι πιο γλυκιά πάντα. Πάρε την κουβέρτα να μπω απο κάτω και να ξαπλώσω πάνω σου ήρεμη. Να ακούσω την αναπνοή σου και το γουργουρητό απο το στομάχι σου και να με νανουρίζει η ασφάλει αυτής της στιγμής.
Το να ξέρω οτι πάντα το να λέμε θα δούμε ταινία ποτέ δεν θα γίνει, παρά μόνο στο σινεμά και αυτό όχι με βεβαιότητα. Μετά να αναλύουμε οτι έχουμε δει, να γελάμε και να διάφορα και να σκεφτόμαστε ταυτόχρονα εμάς, να τρώμε τούρτα και να θέλουμε την αγκαλιά του άλλου, για να ολοκληρωθεί η γλύκα.
Να σε ακούω να κοιμάσαι για να νιώθω ασφαλής και ζωντανή. Να αναρωτιέμαι τι βλέπεις και αν είμαι εγώ μέσα σε αυτό. Να σκέφτομαι για πόσες φορές θα το κάνω αυτό μέσα στο πέρασμα των χρόνων και πόση δύναμη θα έχει. αν η γλύκα θα είναι η ίδια πάντα.
μην με σταματάς απο την ονειροπόληση. Ακόμα και ψέμμα να είναι, ακόμα και αν το έχω ζήσει σε άλλη στιγμή της ζωής μου αυτό, θέλω και τώρα σε αυτή τι στιγμή μου να ξανα γίνει. Μην με ξυπνάς... άσε με να ονειροβατώ ανάμεσα στο λάθος και στο πρέπει. Να κολυμπάω σε ένα βυθό που με πνίγει, αλλά νομίζω οτι μου δίνει ασφάλεια...
Σε αγαπάω... ακόμα και όταν με πονάς είτε εισαι δίπλα μου είτε όχι.
Σε θέλω ... για να δούμε ταινία... την δική μας!!!