ΠΟΥ ΝΑ ΣΑΣ ΛΕΩ...

Καλησπέρα αγαπητά μου πλάσματα τι κάνετε; Εύχομαι η απάντηση να είναι καλά. Πήρα την κούπα με την ζεστή σοκολάτα μου. Μόλις ήρθα σπίτι μου, και είπα να σας πω τι μέλι γενέσθαι στην ζωή μου.

 Είναι που λέτε, να το έχει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες, που λένε, γιατί τελευταία όλα μαζί μου έρχονται. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Κάθομαι πλέον ας πούμε ήρεμη στον καναπέ μου, αλλά μέχρι να φτάσω σε αυτό το σημείο, έχω φάει τον μισό χαλβά μαζί με ψωμί, έχω χορέψει για να διώξω την ένταση, και έχουμε μέλλον ακόμα.

 Μην μπλέξει κανείς σας με την ελληνική γραφειοκρατία, απαπαπα ούτε στον χειρότερο εχθρό μου δεν το εύχομαι. Και επειδή τρέχω για να τελειώσω πια με αυτήν  την σχολή μου ακούω το μακρύ και το κοντό του κάθε καθηγητή για να πάρω μια υπογραφή, να γράψω μια έκθεση, να τρέξω να πάρω τα ένσημα, να εκτυπώσω την πτυχιακή μου, να την βιβλιοδετήσω, να ακούω τιμές παράλογες, να μαζεύω υπογραφές από όλες τις υπηρεσίες της σχολής που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν, και γενικά να έχω και μια γραμματεία στον κόσμο της. Μωρέ δεν θα ορκιστώ; Ούτε από έξω δεν θα περάσω από το ΤΕΙ.

 Που λέτε, βρέχει στην Θεσσαλονίκη, εκείνο το γλυκό και μελαγχολικό ψιλόβροχο αν είσαι στο σπίτι, και εκείνο το εκνευριστικό αν είσαι έξω. Δεν μπορώ την αγορά με τίποτα, το χειρότερο να κάνω ψώνια, αλλά όταν πρέπει να είμαι κέντρο αγανακτώ. Περπατάει ο καθένας όπου θέλει, σταματάει λες και είναι μόνος στο δρόμο, σπρώχνουν σε λεωφορεία και πεζοδρόμια, βλέπεις ότι ο άλλος έρχεται με ομπρέλα και είσαι μέσα στην μέση, λογικό να σε χτυπήσει και δεν θα φταίει… άντε κυρά μου στην άκρη πια αλλά όχι  εκείνη εκεί και πατάει και φωνή. 50 ώρες στο δρόμο για να πάρεις μια στροφή, να ακούς ιστορίες που δεν σου λένε τίποτα, να έχεις τον καθέναν να περνάει τον εαυτό του για γέρο για να πάρει θέση και μόλις κατεβαίνει να γίνεται τζόβενο. Ε όχι χρυσό μου και εγώ πονάω και ας είμαι μικρή δλδ τι; Εγώ αντέχω τα πάντα; Σιγά μωρέ…

 Ένα σας λέω… σιχαίνομαι τους ανθρώπους που το παίζουν ότι είναι κάτι γιατί έχουν μια θέση ένα αξίωμα κάτι πια, αλλά στην ουσία είναι τενεκέδες ξεγάνωτοι. Δεν έχουν τίποτα να σου δώσουν εκτός από το ξόδεμα της ώρας σου. Έναν ηλίθιο μεγάλο άντρα με άπειρα κόμπλεξ συνάντησα χτες στην έκθεση που ήμουν, και μου πέταξε κατάμουτρα πως έφτασα 25, δεν έχω καταφέρει τίποτα, πρέπει να έχω κάνει πλάνο έως τα 80 μου πως θα ζήσω, αν δεν έχω βρεί δουλειά μέχρι τα 30 μου, καλύτερα να γραφτώ απλά στο ΟΑΕΔ, ότι αυτά που κάνω είναι σκουπίδια για τα κοσμήματά μου δλδ, ότι δεν είμαι καλλιτέχνης ούτε δημιουργός,  ότι αυτός είναι τα πάντα, και διάφορες ιστορίες, που αν δεν έπρεπε να ήμουν στο μαγαζί, θα είχα φύγει τρέχοντας. Οπότε ελάτε να με κάνετε παρέα γιατί άλλο μόνη μου δεν αντέχω. Ισαύρων 12 στο absinth είμαι περάστε για βοήθεια. Να ναι καλά αυτοί που έχουν το μαγαζί, που είναι καλοί και περνά η ώρα. Είδα και άκουσα την και καλά υψηλή κοινωνία της πόλης, έμαθα τι φοράνε το Ε9 του καθενός, και άλλα κουλά, λες και αυτό καίει τον κόσμο να μάθει. Μωρέ που ζούνε ήθελα να ήξερα. Να ναι καλά ο φίλος μου που τον πήρα τηλέφωνο χτες και μιλούσαμε με τις ώρες, ξέσπασα απάνω του και ηρέμησα. Ενώ μπροστά στον κύριο τέλειο δεν είπα τίποτα, με είχε πιάσει ένα κλάμα, ένα παράπονο, που μπορεί και δίκιο να έχει, όπως το είπε το έχασε. Η στάση μου απέναντι του ήταν άμυνα και επίθεση και όχι με όρεξη να τον ακούσω. Τι να πεις; Ο καθείς με τα προβλήματά του.

 Θα πάρω μέρος με τα «σκουπίδια» μου και σε άλλες εκθέσεις σκουπιδιών- κοσμημάτων. Και μάλιστα θα τι χαρώ. Κάθε φορά που κάποιος αγαπάει αυτό που κάνω το χαίρομαι. Βλέπω μια ιδέα μου να φοριέται από έναν μέχρι πρότινος άγνωστό μου, που πλέον γίνεται δικός μου άνθρωπος.  Θα χαρίσω την αγάπη μου με όσα κάνω και θα το χαρώ εγώ πάνω από όλα.

 Κάνω Ιταλικά σας το είπα; Αμέ και μάλιστα ήδη κάναμε 3 πρώτες ενότητες, γράψαμε και ένα τεστ την Παρασκευή περιμένω αποτελέσματα. Δέσαμε σαν τμήμα και ας ήμαστε διαφορετικές ηλικίες, γελάμε πάρα πολύ, σε σημείο που ήρθε η διευθύντρια και ρώτησε αν κάνουμε και μάθημα ή μόνο γελάμε. Θέλει διάβασμα αλλά ως εδώ καλά είμαι τα καταφέρνω τα αγαπάω τα καταλαβαίνω. Πήρα μικρά εκπαιδευτικά βιβλία με ιστορίες και τα κάνω μετάφραση, διαβάζω μπλογκς και περιοδικά ακούω τον Έρος, ε κάτι γίνεται μωρέ. Θα το πάρουμε και αυτό το πτυχίο να το κάνω κάδρο με τα άλλα μαζί.

 Πήρα και το πτυχίο πληροφορικής επιτέλους να μην ξανά δω κουμπιά και exel αλλά να είναι καλά και τα παιδιά του φροντιστηρίου που με έκαναν να νιώσω καλά με ότι κάνω.

 Πήρα μέρος και σε εκθέσεις κρασιού, θα σας πω αναλυτικά άλλη φορά, θα δείτε και νέα κρασιά, και νέα σχέδια για τα κοσμήματα μου.

Ουφ τα είπα και ηρέμησα. Εσείς τι νέα;