ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΏΝΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!!!

Βρέχει…

Σήμερα άλλαξε επίσημα η εποχή… ήρθε ο χειμώνας και είπε να δείξει τις προθέσεις του… μου αρέσει η βροχή… δημιουργεί ατμόσφαιρα, με τις στάλες στο τζάμι… παίζεις μαζί τους, και ξεφεύγεις από όρια και πλαίσια…

Εγώ όμως είμαι στη ζέστη του κρεβατιού μας. Δεν έχω καταλάβει τι ώρα έχω ξυπνήσει, αλλά αυτό είναι σχετικό.  Το δωμάτιο είναι όπως το είχαμε ονειρευτεί , όταν αγοράζαμε το σπίτι. Και μέσα στις εικόνες που πλάθαμε όταν ήταν άδειο. Ήταν και το σκηνικό με τη βροχή. Θυμάσαι;

 Άνοιξα τα μάτια μου, ανακάθισα στο μαξιλάρι, και αφουγκραζόμουν την ύπαρξη της ησυχίας. Χαίρομαι για αυτά τα πρωινά, μας αρέσουν. Τα στόρια είναι κατεβασμένα ως την μέση του παραθύρου, και βλέπω τις σταγόνες να χορεύουν στο περβάζι. Σηκώθηκα και πήγα κοντά του…

 Έβλεπα τα απέναντι μπαλκόνια, τις γλάστρες, τους λίγους ανθρώπους με τα καλά τους, τις μυρωδιές της βροχής όταν ακουμπάει το χώμα και τις ψυχές…

Και τότε από την θέση που ήμουν, μπορούσα να σε κοιτάξω καλύτερα όπως κοιμόσουν… τότε κατάλαβα, πως τον ήχο της σιωπής, τον διέκοπτε η αναπνοή σου, που τον έκοβε στα δύο. Απαλά…

  Έτρεξα και χώθηκα στο ζεστό μας πάπλωμα ξανά… ήμουν στα ζεστά… Ήμουν κοντά σου… και αυτό είχε θερμάνει το κρεβάτι και την ψυχή μου. Όπως ήσουν ξαπλωμένος, ακούμπησα πάνω σου.

Ένιωσα την ύπαρξή σου στον χώρο και στην ζωή μου. Τρομακτική σκέψη από την μια, αλλά γλυκιά αλήθεια από την άλλη.  Άκουγα την καρδιά σου να χτυπά, και έγραφε το όνομα μου. Χάρηκα… έψαχνα να βρω τι σου κρατά τα μάτια κλειστά και δεν το κατάφερα.

 Και τότε… σαν από ένστικτο μάλλον, γύρισες και με αγκάλιασες, συνεχίζοντας να κοιμάσαι, με μάτια κλειστά, αλλά με γέλιο ανοιχτό στα χείλη.  Ακόμα και στα όνειρά σου υπάρχω και χαίρομαι. Χαμογέλασα και ας μην με είδες… ή μήπως με κοιτούσες;  Και έτσι όπως ήμασταν, ονειρευόμασταν, εγώ με ανοιχτά και εσύ με κλειστά, τα ματοσύνορα της σχέσης μας.

 Σήμερα βρέχει… ακούς; Μας τραγουδά και ο Θεός… Είμαι στα ζεστά… Της ψυχής και του κορμιού…

   Καλό χειμώνα αγάπη μου!!!