ΣΕ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ... ΚΑΙ ΕΣΥ ΦΕΥΓΕΙΣ...

σε ακουμπάω και εσύ φεύγεις... στιγμιαία μορφή... πολλά πράγματα θέλω να ετοιμάσω... αλλά χάνουν το νόημά τους... στο μέρος που πηγαίνεις περνάω... χωρίς αιτία... όποιον γνωστό σου γνωρίζω του μιλάω... απλά για να σε νιώθω κοντά μου...  μέσα στο φως της μέρας θυμάμαι τις λέξεις σου... μέσα στην ηρεμία τον ήχο σου... μεγάλο διάστημα είσαι μακρυά μου... αλλά εγώ σε κρατάω κοντά μου... τα λόγια μου σε μιλάνε... σου αφήνουν χαιρετισμούς... σε θέλω μην φεύγεις... είσαι πλέον δίπλα μου... δοκιμάζω να μην θυμάμαι...παρόλα αυτά γίνεται ένα γεγονός πάντα... οτι το χέρι μου κρατάει... ζητάει την γνώμη σου... 
  σε ανακαλύπτω... και εσύ φεύγεις...
ισχυρός λόγος είσαι για να κάνω πολλά πράγματα... η ύπαρξη μου είναι τακτοποιημένη... το συναίσθημά μου άνω κάτω... καθημερινή ανάγκη μου είσαι... σε ότι και να πω σκεφτώ εκφράσω πάντα είσαι εκεί ο πρωταγωνιστής... πάντα σου παραχωρώ πραγματικές στιγμές μας... να ζεις άνετα μέσα στα παραμύθια σου... 

  είναι φορές που το σκοτάδι στα σοκάκια... σε φέρνει αναπάντεχα μπροστά μου... σαν τον κάθε μοναχικό περαστικό που τον βλέπεις στα σημεία όπου τον πονάνε... να συγκρούεται με τις σκέψεις του και τις σχέσεις του ...  τα δικά μας σημεία συνάντησης ... τα κρατάω και πηγαίνω συχνά εκεί... ναι ναι ξέρω είχες ακούσει απο εμένα οτι θα γίνω κάποια άλλη για να ξεφύγω απο το παρελθόν... όμως με κάθε αλλαγή μου γινόμουν ένα με εσένα... κομμάτι του εαυτού σου... 
     σε ανακαλύπτω... και εσύ φεύγεις...