ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΧΕ ΔΕΙ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΜΑΚΗΣ ΡΟΥΣΟΜΑΝΗΣ

Κάθομαι στο δωμάτιο μου. 
Σκοτάδι, κεριά αναμμένα και μια κούπα φλαμούρι Axiochori Garden. 
Σου δείχνω την ατμόσφαιρα να ξέρεις οτι δεν είμαι αναίσθητη και όσα γράφω είναι μέσα από την χαλαρή μου διάθεση. 
Η γιαγιά μου πάντα έλεγε πως ο κάθε άνθρωπος έχει την δική του μυρωδιά. Όσα αρώματα και αν φορέσει, αφήνει το σημάδι του πάνω στον άλλον χωρίς κάν να το πολύ προσπαθήσει. Είτε το θέλει είτε όχι το κάνει γιατί έτσι πρέπει να γίνει. Είναι το άρωμα της ψυχής του καθενός μας. 
 Στην ζωή μου έρχονται άνθρωποι είτε μέσω απλής τυχαίας γνωριμίας είτε γιατί η μοίρα το έφερε να γνωριστούμε. Ένα τέτοιο άτομο είναι ο Μάκης Ρουσομάνης. Τον γνώρισα κατά τύχη σε ένα τραπέζι στο stand των εκδόσεων Λιβάνης πριν 3 χρόνια. Έχει άστρο έχει τρέλα έχει τσαχπινιά, έχει ανθρωπιά.. Αλλά και λατρεία με την Γλυκερία. Τον έχω δει να δουλεύει και έχει λατρεία για οτι κάνει και δίνεται σε ότι αγαπάει.
 Απόψε ήταν η βραδιά του και μπορεί να είχα να τον δω καιρό αλλά δεν τον ξέχασα.  Και το λέω αυτό γιατί ο Μάκης μας έγινε μικρό αστεράκι και έγραψε δικό του βιβλίο. Ήμουν στα public θεσσαλονικης για να τον στηρίξω με την παρουσία μου, γιατί ξέρω πως είναι να τολμάς κάτι καλλιτεχνικό και να περιμένεις να δεις γνωστούς σου αλλά και νέα πρόσωπα που θα σε αγαπήσουν μέσα απο αυτό που έχεις ετοιμάσει.
 Μάκη μου γύρισα σπίτι έχω ακόμα το άρωμά σου πάνω μου, αλλά στο μυαλό μου τα κόκκινα μάτια σου - πάλι ξενύχτησες;- αλλά και τους ήρωες σου. 
 Δεν θα σου πω κολακείες θέλει δουλειά το γράψιμό σου, να κάνεις πιο ξεκάθαρες τις στιγμές όχι πολύ αναλυτικές αλλά λίγο πιο ζωντανές. Στο σημείο που υπάρχει ο θάνατος κατάλαβα μεν οτι θες εκεί να δώσεις ένταση και να βγει ξαφνικό αλλά ξανα δες το. Αυτο που με κέρδισε όμως είναι η καθαρότητα των ηρώων, ανάλογα με την ηλικία, μόρφωση, τρόπο ζωής είχαν και τις ανάλογες αντιδράσεις τους, σήκωνα το κεφάλι μου για να πάρω ανάσα, και ένιωθα οτι η πραγματικότητα μου με κλέβει απο το σενάριο που διάλεξα να ζήσω για 2 ώρες. 
 Θέλω να σου πω οτι θα κοιμηθώ με τους ήρωές που διάλεξες να δώσεις πνοή μέσα απο το χαρτί, μέσα απο τις λέξεις που έβγαλες απο μέσα σου και τις φόρτωσες σε μας, και με το άρωμά σου πάνω μου. όχι εκείνο της κολόνιας,αλλά εκείνο της ψυχής σου. Των ματιών σου που χαιρόσουν σαν μικρό παιδί, που ένιωθες αγάπη απο όλους μας. 
Δεν θα βάλω χαρακτηρισμούς, το βιβλίο όπως και όλα είναι προσωπική υπόθεση, εγώ απλά σου κάνω την πρόταση, εσύ απλά ψάξε το. Κυρίως γιατί τα ωραιότερα πράγματα δεν είναι πράγματα, και γιατί πίσω απο το κείμενο του καλλιτέχνη, κρύβεται το κείμενο του αναγνώστη. Αυτό δεν το είπε ο Μάκης Ρουσομάνης, αλλά μπορεί να του αρέσει.