όχι γιατί κάναμε κάτι special αλλά γιατί κάναμε κάτι που στις μέρες μας δεν το τολμάνε πολλοί... αισθανθήκαμε ουσιαστικά την ύπαρξη του άλλου ...
και το κυριότερο το πιο σημαντικό για μένα; μου υπενθύμησες πόσο σπουδαίο είναι το όνειρό μου...
κάθε βράδυ μια αγκαλιά και ένα καλό κρασί είναι δώρα πολυτιμα για μένα για να είμαι και να νιωθω καλά...
μια ψυχή ικανοποιημένη και μια απο τις βασικές αισθήσεις αν είναι γεμάτη τότε είμαι χαρούμενη...
ασε που είδα μια γωνιά αυτής της πόλης που δεν την ήξερα...
και εκεί πάνω... εκεί ψηλά... έμαθα πως τα πεφταστέρια είναι κάτι κοτρώνες που απλά πέφτουν στον ουρανό... ναι ναι μην γελάτε... το είπε προφέσορας με την βούλα.
Αλλά εκεί ψηλά εκει στον ουρανό εγω εβλεπα και τα σύννεφα να χορεύουν παρέα μας, να παίρνουν σχήματα διάφορα και να κρατούν κάτι απο εμάς που τα κοιτούσαμε...
απλά σε ευχαριστω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ο καθενας μας είναι σκηνοθέτης αυτου του άρθρου. δωσε την εικόνα σου με λέξεις