όσο για μένα;... δεν είμαι η μοναδική...αλλά διαβάζω για να πάρω ένα πτυχίο ιταλικών... τρέχω να δώσω την πτυχιακή μου για να πάρω το πτυχίο στην σχολή μου... και μαζεύω χαρτιά για να απογοητεύομαι ... δεν κάνω πολλά πράγματα δεν πάω σε πολλά μέρη ακριβώς γιατι δεν μπορώ να τα υποστηρίξω... δεν πίστευα οτι σε αυτή την χώρα θα είχαμε πρόβλημα ψυχολογίας, διάθεσης, να έχουμε απογοητεύσεις, αυτοκτονίες, καταθλίψεις... δεν ξέρω τι να κάνω ακριβώς γιατι δεν μπορώ να κάνω κάτι... κανένα νεο δεν ειναι καλό για να στηριχτείς πάνω του... όσο και να ξυπνάω καλά πάντα κάτι θα στο χαλάσει... τρέχω σε γιατρούς, ευτυχώς πληρώνουμε ακόμα τις υποχρεώσεις μας, μείωση στον μισθό του πατέρα μου, γκρίνια σε όλα τα σπίτια, διάθεση μηδέν, αποτέλεσμα κανένα, και πλέον δεν μπορώ άλλο να το παίζω χαρούμενη γιατι δεν είμαι... τρέχω να κάνω παζάρια για τα κοσμήματα μπας και βγάλω τίποτα απο εκεί για να έχω να τρώω... αλλά και πάλι δύσκολα... δεν πίστευα ποτέ οτι θα ζήλευα ένα κομμάτι ψωμί με μια ντομάτα...και ομως το έκανα... και ένιωσα λίγη... ένιωσα ντροπή... ένιωσα τα νεύρα μου να τεντόνονται και να μην ξερω τι να κάνω... εύχομαι να αλλάξει κάτι για όλους για να βοηθίσουμε και τους γύρω μας...
Τρίτη 30 Απριλίου 2013
ΑΛΛΑΖΩ
όσο για μένα;... δεν είμαι η μοναδική...αλλά διαβάζω για να πάρω ένα πτυχίο ιταλικών... τρέχω να δώσω την πτυχιακή μου για να πάρω το πτυχίο στην σχολή μου... και μαζεύω χαρτιά για να απογοητεύομαι ... δεν κάνω πολλά πράγματα δεν πάω σε πολλά μέρη ακριβώς γιατι δεν μπορώ να τα υποστηρίξω... δεν πίστευα οτι σε αυτή την χώρα θα είχαμε πρόβλημα ψυχολογίας, διάθεσης, να έχουμε απογοητεύσεις, αυτοκτονίες, καταθλίψεις... δεν ξέρω τι να κάνω ακριβώς γιατι δεν μπορώ να κάνω κάτι... κανένα νεο δεν ειναι καλό για να στηριχτείς πάνω του... όσο και να ξυπνάω καλά πάντα κάτι θα στο χαλάσει... τρέχω σε γιατρούς, ευτυχώς πληρώνουμε ακόμα τις υποχρεώσεις μας, μείωση στον μισθό του πατέρα μου, γκρίνια σε όλα τα σπίτια, διάθεση μηδέν, αποτέλεσμα κανένα, και πλέον δεν μπορώ άλλο να το παίζω χαρούμενη γιατι δεν είμαι... τρέχω να κάνω παζάρια για τα κοσμήματα μπας και βγάλω τίποτα απο εκεί για να έχω να τρώω... αλλά και πάλι δύσκολα... δεν πίστευα ποτέ οτι θα ζήλευα ένα κομμάτι ψωμί με μια ντομάτα...και ομως το έκανα... και ένιωσα λίγη... ένιωσα ντροπή... ένιωσα τα νεύρα μου να τεντόνονται και να μην ξερω τι να κάνω... εύχομαι να αλλάξει κάτι για όλους για να βοηθίσουμε και τους γύρω μας...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ο καθενας μας είναι σκηνοθέτης αυτου του άρθρου. δωσε την εικόνα σου με λέξεις