ΒΟΡΟΙΝΑ 2012

Πως μπορείς να μην συγκινηθείς, με μια όμορφη θέα, με ένα πλήθος κόσμου, που ήρθε να θαυμάσει και να γευτεί, αυτό που αγαπάς, πώς να αντισταθείς σε ένα κολονάτο ποτήρι, και σε διάφορα πολύχρωμα ρυάκια που τρέχουν μέσα στα τοιχώματά του; Σαν παρατηρητής θα σου μιλήσω, σαν απλός λάτρης τέτοιας γιορτής. Ήταν στιγμές που δεν ήξερα αν έπρεπε να αφήσω τα ποτήρια, και να τρέξω μέσα στο καραβάκι, για να δω την πόλη της Θεσσαλονίκης λουσμένη στα φώτα της, ή αν ήμουν τυχερή που ήμουν πίσω από πάγκους οινοπαραγωγών, και έβλεπα τον κόσμο να δοκιμάζει.

 Και όμως σε αυτήν την μάχη, η πόλη έχασε. Μου έφτανε που έβλεπα κόσμο και μάλιστα νέο να δοκιμάζει και να θέλει να μάθει πολλά περισσότερα από τις ποικιλίες και το χρώμα. Μιλάω για τα ΒορΟινά 2012, όπου παρευρέθη, με ένα οινοπαραγωγό  από την Σπάρτη για παρέα, και ήταν ότι περίμενα τόσο καιρό. Φτάσαμε την ώρα που έστηναν τους πάγκους, και είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε με ηρεμία τα κρασιά. Τα αποτελέσματα θα τα δείτε σε διάφορα άρθρα τι δοκίμασα, και εύχομαι να σας βοηθήσω να διαλέξετε κάτι αξιόλογο.

 Αν τα περσινά ΒορΟινά είχαν επιτυχία, τα φετινά πέτυχαν την μέρα και είχαν ακόμα περισσότερο. Η μέρα χωρίς αυτοκίνητο έκανε την δουλειά της, και έφερε νέους πιο πολλούς, κόσμο που ήθελε να δοκιμάσει, και πλέον να αγοράσει σε χαμηλότ ερες τιμές για εκείνη την μέρα τα κρασιά που αγαπάει.  Φυσικά ήταν κάποιοι που ήρθαν απλά για να περάσουν την ώρα τους, όμως και εκείνοι έμαθαν νέες γεύσεις. Όσο ήμουν έξω από τους πάγκους, ήμουν εκείνη που φωτογράφιζε ότι της άρεσαν, που δοκίμαζε και κατέγραφε πληροφορίες, που γνώριζε στελέχη και κομμάτια του κάθε οινοποιείου.

 Και όταν οι ρόλοι άλλαξαν, όταν βρήκα όσους εκτιμώ, τότε ήταν που ξεχείλισα από χαρά. Ήταν στιγμές που η θέα μου έκλεβε κάποια λεπτά, που προσπαθούσε να πάρει την μαγεία από τον οίνο. Όμως εκείνος ήταν ο πρωταγωνιστής της βραδιάς, και κέρδισε δίκαια. Πίσω από τον πάγκο του κτήματος Οινογένεσις , δεν γεννιέται μόνο καλό κρασί, αλλά σου ανοίγει όχι μόνο οινικούς αλλά και ανθρώπινους Φεγγιτες , που δικαίως μπορείς να τους βάλεις πάνω από Δέκα . Σέβομαι, εκτιμώ, και θαυμάζω τον Μπάκη Τσάλκο, δημιουργό του κτήματος, όπου από φέτος έχει στο πλευρό του τον γιο του, άρα να περιμένετε αρκετές εκπλήξεις. Δεν είναι όμως μόνο το κρασί του που σε κερδίζει. Δεν χρωστάω καλή κουβέντα για κανέναν που δεν μου την βγάζει από την ψυχή μου, αλλά σε μερικούς δεν μπορείς να κάνεις εξαίρεση. Έτσι είναι και για αυτήν την ομάδα. Πλέον όποιος με ψάχνει ξέρει ότι θα με βρει εκεί.

Σαν καλό παιδί όμως δεν έμεινα μόνο εκεί… θυμάστε τον τρύγο στο κτήμα Βούρβουκέλη; Ήρθε η ώρα να σταθώ πίσω από τον πάγκο, όχι γιατί μου το ζητήσανε αλλά γιατί το ήθελα, και να σας πω, ότι είναι διαφορετικό πράγμα να το μαζεύεις τον καρπό και να περιμένεις αν θα αρέσει το προϊόν και διαφορετικό να βλέπεις τον κόσμο να το αγαπά. Για εκείνο το χαμόγελο, την καλή κριτική, την όρεξη να ξαναδοκιμάσουν, άξιζαν όλες οι ώρες ορθοστασίας. Το κτήμα Τέχνη Οίνου   είχε μια νέα έκπληξη Μαλαγουζιά 2011 που θα την γευτούμε παρέα παρακάτω, αλλά και νέα πρόσωπα να σε εξυπηρετήσουν και να σε βοηθήσουν να δοκιμάσεις.

 

Χάρηκα ιδιαίτερα, που υπήρχε κόσμος που με γνώριζε, που ήθελε να με δει, που κάποιοι επισκέπτες ήταν τακτικοί, και με θυμόντουσαν. Οινόφιλους που γνώριζα από το προφίλ βρεθήκαμε από κοντά και ανταλλάξαμε απόψεις και προτάσεις, νέες γνωριμίες και παλιές ξαναζεσταθήκανε, και υπόσχομαι πως φέτος δεν θα είναι μόνο το κρασί που θα ωριμάσει μέσα σε δρύινα βαρέλια, αλλά και προσπάθειες ανθρώπων.

 

 Το κυνήγι του οινικού θησαυρού, που υπάρχει όταν δοκιμάζεις τα κρασιά, κέρδισε το κοινό, και δοκίμασαν κρασιά που δεν τα ήξεραν, αυτό είναι μια νίκη. Υπήρχαν φέτος μαγειρέματα για παιδιά με την Μαρμίτα, να δοκιμάσεις μουσταλευριά, αλλαντικά , και καλά κρασιά.

 Και όταν το ευχαριστώ έρχεται αβίαστα, είναι κάτι που εκτιμάται, ειδικά από άτομα που μέχρι χτες δεν σε ήξεραν. Τα πάντα περνάνε μέσα από άλλους ανθρώπους, όταν βρεις τους κατάλληλους… τότε τα πάντα γίνονται μαγικά…

Όπως και η βόλτα δίπλα στην θάλασσα, που με ζητούσε τόσο επίμονα να με κλέψει από το κρασί… αλλά της χάρισα κάποια λεπτά… ίσα για να της πω πως, δεν γέμισα μόνα διάφορα ποτήρια με κρασί, αλλά εκείνο γέμισε το ποτήρι της καρδιάς μου, και είπα να το μοιραστώ μαζί της … για να της πω πως και του χρόνου εδώ θα είμαι… ελπίζω όχι μόνη…

Από μένα …

                          Καλές Οινικές Απολαύσεις!!!