ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

ΚΡΙΤΙΚΗ

» Γιάννης Βασιλείου

ΒΑΘΜΟΣ

Ένας νεαρός δικηγόρος ταξιδεύει σε χωριό της επαρχίας για να πείσει ηλικιωμένο ζεύγος να πουλήσει το σπίτι του και ερωτεύεται την πλανεύτρα του χωριού. Ένας παντρεμένος παρουσιαστής ειδήσεων γνωρίζει ψυχίατρο σε πάρτι που τον ξελογιάζει και πέφτει σε απίστευτους μπελάδες. Ένας ηλικιωμένος καθηγητής ιστορίας ξανανιώνει όταν γνωρίζει την χυμώδη κόρη του κολλητού του, που του κάνει τα γλυκά μάτια. Τρεις άντρες σε διαφορετικές περιόδους της ζωής τους χτυπιούνται από τα βέλη του φτερωτού θεού. Γιατί ποτέ δεν είναι αργά για να ερωτευτείς!
Στο δεύτερο sequel του επιτυχημένου σπονδυλωτού ιταλικού φιλμ 'Το Εγχειρίδιο του Έρωτα' ο Giovanni Veronesi επιστρατεύει ηθοποιούς με τους οποίος συνεργάστηκε και στα προηγούμενα και καλεί τον πολυαγαπημένο μας Robert De Niro από το Hollywood για να ανεβάσει το πρεστίζ του φιλμ. Η πρώτη ταινία της σειράς ήταν πιο σοβαροφανής. Η δεύτερη πιο αισθησιακή. Στην τρίτη ταινία δίνεται έμφαση στο κωμικό στοιχείο. Καμία τους όμως δεν περιέχει οδηγίες... χρήσης προς τους ερωτευμένους. Προς τί το manual στον τίτλο λοιπόν;
Με πιο αδύναμη ιστορία εκ των τριών την πρώτη και πιο ενδιαφέρουσα την τρίτη, το «Manuale D' Amore 3» έχει αρκετές ξεκαρδιστικές σκηνές και ένα συγκινητικό στιγμιότυπο, που οφείλεται περισσότερο στην ερμηνευτική συνέπεια του Bobby, ωστόσο με διάρκεια δυο γεμάτες ώρες υπάρχουν στιγμές που ξεχειλώνει επικίνδυνα. Τόσο διαρκούσαν και τα προηγούμενα φιλμ θα μας πείτε, ωστόσο εκείνα περιείχαν 4 ιστορίες, ενώ ετούτο εδώ μειώνει τον αριθμό κατά μία.
Το εύρημα της ενσάρκωσης του φτερωτού θεού, που λειτουργεί ,υποτίθεται ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις ιστορίες , μένει αναξιοποίητο, ενώ συχνά φαντάζει μεταγενέστερη προσθήκη. Εδώ αξίζει να σας πούμε ότι στην ταινία ο έρωτας είναι ένας... 'ταρίφας'! Ευφάνταστο εκ πρώτης όψεως. Θα μπορούσε όμως να έχει διαφορετική επαγγελματική ιδιότητα; Φέρτε μου έναν ταξιτζή που να μην ισχυρίζεται ότι 'παίζει' ταυτόχρονα με τουλάχιστον 5 'κομμάτια' και ότι έχει πάρει τη μισή Αθήνα και θα σας φέρω έναν ψεύτη...


ΚΡΙΤΙΚΗ ΙΩΑΝΝΑΣ
ΔΕΝ ειναι αμερικανια αν δεν εανττεχετε τον ευρωπαικο κινηματογραφο αφηστε το καλυτερα. εγω το πηρα για την γλωσσα που ειναι τα ιταλικα. Εχει ωραιες σκηνες, δειχνει τον ερωτα σε ολες τις ηλικιες, εχει πολη ιταλια, βγαζει ενα νοημα νομιζω οτι δεν πρεπει να ημαστε απολυτοι, να κυνηγαμε οτι μας αρεσει ασχετα με τα φαινομενικα πρεπει οχι μη, παντα και παντου εκει εξω υπαρχει ο ερωτας, μεσα σε μια μαγειρικη εως και σε μια αγκαλια....
παντως για μια μικρη ανατροπη δειτε το....