ΜΕΤΕΩΡΑ

μετέωρος... 
 ξέρεις πόσες φορές θα βρεθείς στον δρόμο της ζωής σου σε αυτήν την κατάσταση; Πόσα βράχια θα βρεις στο δρόμο σου; Λες ο Θεός να τα έκανε έτσι απλά; Χωρίς κόπο; Δεν πόνεσε, δεν κουράστηκε, δεν μάτωσε; Κοίταξε τα όμως... Αγέροχα στέκονται και εσύ μικρός μπροστά τους. Καμιά εικόνα όσο καλή και να είναι δεν θα σου δείξει την μαγεία τους. 
 Και εσύ, όταν θα ξ αποστάσεις σε μια άκρη τους, όταν βάλεις ένα σχέδιο ζωής μπροστά σου για να τα κατακτήσεις, όταν στην κορυφή τους μετά από θυσίες θα βρεθείς, ένα μην ξεχάσεις... Όσο ψηλά και να φτάσεις, όσο μαγική θέα και αν σου δίνει η κορυφή, αξία ίδια δεν θα έχει, αν δεν την μοιραστείς με κάποιον που θα σε έχει βοηθήσει στους κόπους και τα όνειρά σου. 

                                            Μετέωρα ... 

Μαγικό βουνό... σαν το κρασί... σαν τις κορυφές που κρύβεις μέσα σου. Μόνο με αγάπη θα μπορέσει κάποιος να τις δει. Δείξε στον εαυτό σου ό,τι καλό έχεις κάθε μέρα. Θα σε αγαπήσει ο κόσμος για αυτό το απλό που του δίνεις. Μην κρυφτείς σε κάποια κρυψώνα μυστική, νομίζοντας ότι κανείς δεν θα σε βρει. Αν κάποτε ξαποστάσεις απο την προσωπική σου μάχη, να θυμάσαι οτι η λέξη η δική μου που, μου δίνει δύναμη είναι το ΜΑΖΙ. Μπορεί να είναι η κατάρα που με δέρνει να βλέπω τους ανθρώπους πιο προσεκτικά, ακόμα και από ότι θέλουν να μου δείξουν οι ίδιοι. Λεπτομέρειες... Να ξερες τι αδυναμία τις έχω... Ολοκληρώνουν και φτιάχνουν μια εικόνα. Εκεί που ο φωτογράφος κρύβεται στο κλικ του, εγώ ψάχνω να δω ο ίδιος τι θέλει να πει. Τι κρύβει στην ψυχή του την ώρα που φυλακίζει το κάθε τι. 

                                  The Meteora Monasteries

by nikos arvanitidis photography


 Θέλω την ελευθερία των Μετεώρων, γιατί ξέρω οτι δύσκολα θα την ξανά βρω. Ξέρω όμως οτι η ζωή δεν περιφρονεί τους εραστές της. Ακόμα και αν είμαι τόσο κοντά στο να την χάσω, ότι και να μου δίνει το θαυμάζω. Κανένας δεν θα δει την ίδια θέα με τον άλλον απο τα Μετέωρα. Απλά εσύ κοίτα να βρείς κάποιον που η θέα του να μοιάζει πάνω απο το 50% με την δική σου. Πόσες φορές ανέβηκα στην μονή για να συναρμολογήσω την διαλυμένη μου ψυχή ούτε που θυμάμαι. Μήπως και εσύ έκανες το ίδιο;  Ακόμα και αν σμιλεύω τις μέρες μου πάνω σε αυτούς τους βράχους και κουραστώ, ξέρω πως πρέπει να συνεχίσω... Ο Θεός δεν θα με αφήσει και θα βρει τους ανθρώπους που θα με σηκώσουν. Κρατάω τις δυνάμεις μου και τον ήχο της σιωπής μου για να ακούω τις κραυγές των συνανθρώπων μου, έστω και αν κρύβονται πίσω απο ένα πλατύ χαμόγελο. Τι νομίζεις; Πως δεν ξέρω οτι πονάς;  
  Έκλαψα πολύ και για ασήμαντες λεπτομέρειες. Αλλά ξέρεις κάτι εσύ που με διαβάζεις; Σφυρίζω ακόμα ωραίους σκοπούς γιατί κάποιος που θα αναγνωρίσει τον ήχο που παίζω θα τον θαυμάσει. Μην νομίζεις οτι κρύβεσαι καλά πίσω απο την σκιά σου. Να φοβάσαι τα κωλόπαιδα τους χάκερς που θα βρουν τρόπο να σπάσουν τους κωδικούς της μοναξιάς σου. Το ξέρω... Κάθε νέα μορφή που περνά απο την ζωή μου για να εκτιμήσω κάτι έρχεται, και ίσως πρέπει να πω ευχαριστώ στον καθένα τους. Η νέα μου κατοικία έχει θέα στις παρυφές αυτού του βουνού που λέγεται χάος, και ίσως για αυτό σε βρήκα εκεί. Νομίζω έχουμε την ίδια οπτική. Απλά εμένα διαλέγω να έχει θέα την ανατολή. Εσύ; Μπορεί να παγώνεις σωματικά και συναισθηματικά, κάτω απο την σκέπη του βράχου αυτού. , Πόση σημασία έχει για σένα αν σε νιώθω; Να ξέρεις στην θέση μας είναι πολλοί εκεί έξω αλλά θα κρυφτούν σε τρύπες. Να μην το μάθουν ούτε και οι ίδιοι. 
  Αν νομίζεις πως όλα σε σένα βρήκαν να συμβούν, άσχημα ή καλά, κοίτα προσεκτικά γύρω σου, ποιους έχεις και θα μείνουν για αυτό το αιώνιο πάντα και ποιους για λίγο. Ποιοι ήρθαν με αγνές προθέσεις, τους μοστράρισες κάτι που δεν είχαν ανάγκη απο εσένα, και ξέχασες να υποψιαστείς οτι ήρθαν για σένα. Μην ανοίγεις λαγούμια και κρύβεσαι. Στην ίδια φάση ήμουν κάποτε και για αυτό σε αναγνωρίζω απο μακριά. Ότι και να πουν τα χείλη σου, τα μάτια σου λένε πιο πολλά. Ξέρω τι σου λέω, απο ένα λαγούμι προέρχομαι και εγώ, απλά βγήκα γιατί δεν άντεξα τον ήχο της κραυγής μου. Έκαναν αντίλαλο και τα μετέωρα και με συνέφεραν πιο γρήγορα. Μην βιάζεσαι να γυρίσεις στην μοναξιά σου. Νιώθεις ασφαλής εκεί γιατί την έχεις κάνει βιότοπο σου. Με δικούς σου όρους και κανόνες. Μείνε μαζί μου. Έχω να σου δείξω την ομορφιά του Θεού που κρύβεται παντού σαν δώρο γενεθλίων. όσο και να αγοράζεις το κενό σου με πλαστογραφίες και δήθεν ζωή, ίσως ξεχνάς ότι υπάρχουν άνθρωποι που σε θέλουν, γιατί κάνουν από διαφορετική σκοπιά κλικ στην ψυχή σου. Σε περιμένουν με απλωμένο το χέρι. Εσύ τι θα κάνεις; Ταξίδια και κλικ μόνος; Το κακό είναι πως ίσως δεν αφήνεις κάποιον να σου πει πόσο ανάγκη σε έχει. 
  Αγαπητέ αναγνώστη. Να ξέρεις πως ο φωτογράφος αυτός μπορεί να είχε χαρά και επιθυμία να το κάνει το βίντεο, δεν ήξερε όμως ότι προκαλεί συναισθήματα με την δουλειά του. Ή ίσως δεν του το είπε κανείς, πως είναι ικανός να το κάνει. Εσύ που θα δεις τα Μετέωρα όπως τα είδε, κι την  ψυχή μου όπως την οδήγησε εδώ μέσα απο λέξεις που μου έβγαλαν οι εικόνες του, αν έχεις κάτι να πείς σε κάποιον κάντο όσο είναι νωρίς και άσε τους εγωισμούς. Ξέρεις τι πεθύμησα; Την αγκαλιά της ελευθερίας εκεί ψηλά, τον αέρα που σου παίρνει το βάρος, την λειτουργία που με ηρεμούσε και την αγκαλιά που με κρατούσε, και την βεβαιότητα οτι μαζί θα ζούσαμε ένα παραμύθι με θέα κοινή και διεύθυνση το αλλού.