Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

ΝΙΝΑΚΙ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ

θα κάνω αυτό που ξέρω καλά να κάνω χρόνια τώρα. 
να σου μιλάω μέσα απο κείμενα, που είχα ανάγκη να πιστέψω οτι τα μάτια σου τα διάβαζαν. 
Πνίγηκα με το που είδα το ονομα σου στην οθόνη μου πνίγηκα. έχασα την αναπνοή μου, δεν ήξερα να γράφω, δεν ήξερα τι να πω και κυρίως γιατι και πως. ξέρω όλοι οι αντρες δεν θελετε ανάλυση σε οτι συμβαίνει αλλά ένα γιατι το χρειαζόμουν. 
6 χρόνια μετά και ακόμα έχω την ίδια αντίδραση όπως την πρώτη μέρα που καν δεν σε ήξερα και ομως ήξερα οτι σε θέλω. 
σαν κερί ένιωθα εχθές που ήξερα οτι θα λιώσω με την πιο απλή φωτιά που θα μου άναβες. δεν κρύφτηκα ποτέ και ήλπιζα οτι θα καταλάβεις τι θέλω, ποια ειμαι γιατι ειμαι εδω τι κανω και τι νιώθω. δεν ξέρω αν θα γίνει ποτέ αυτό.
Μη ρωτάς γιατι είμαι κολλημένη, απλά ρώτα γιατι δεν το εκτιμάς. ρώτα τι θέλεις να κάνεις με αυτή τη γυναικα και αν αξίζει μέσα σου κάτι. σίγουρα παιχνίδι δεν είμαι, αλλά τους ανθρώπους μου τους προσέχω σαν παιχνίδια... εύθραυστα και σπανια για αυτο και τα διαλέγω. μην ρωτάς γιατι ειμαι ακόμα εδώ. είναι δικαιωμά μου και δεν το έκρυψα ποτέ οτι μέσα μου δεν εχεις φυγει. ολοι το πηραν χαμπάρι εκτός απο εσένα. ρώτα τους φίλους σου γνωρίζουν πιο πολλά για μένα απο ότι εσύ. ακόμα και το ίδιο κείμενο να διαβάζατε εκεινοι θα ενιωθαν οτι σε αγαπω ενω εσυ θα αμφέβαλλες. 
οχι. αυτο που μου ζήτησες δεν μπορώ να το κάνω. ή θα πάρω το ρίσκο να σε έχω ολόκληρο στην ζωή μου, και ξέρω τι κινδύνους έχει ή δεν θα σε έχω καθόλου και βλέπεις πως ποτέ δεν σε άφησα μόνο. δεν έφυγες απο μέσα μου δεν σταμάτησες να υπάρχεις σε οτι και να έκανα. είχα ανάγκη πολλές φορές να σε ακούσω να σε δω να σε πιάσω. αλλά σε ήθελα μόνο για μένα. οτι και να ζήσεις με όποια και ν το ζήσεις εγώ θα είμαι εδώ και το ξέρεις ελπίζω πλέον. αλλά το κομμάτι που είδα εγώ σε εσένα δεν θα το δει καμοια αλλη. σίγουρα θα βρει το κουμπί σου, αλλά το να σε βλέπει να μεγαλώνεις σε κρίσιμα σταδια ηλικίας δεν έχει το προνόμια καμοία άλλη. 
ναι εχθές μπήκε μέσα μου ένα κομμάτι του παζλ που μου ελειπε και ενιωσα καλα και φυσιολογικα για μενα να σου μιλαω. οπως παλια οπως παντα μετα την δουλεια και να μαθαινω τα νεα σου.  δεν μπορω και αν θες το πιστευεις να δεθω με καποιον οπως με εσενα δεν γινεται πως να στο πω απλα θα ειμαι καλα και δημιουργικη αλλα αυτο που να δενεται κομπος το στομαχι να εχω πεταλουδες να χτυπαει η καρδια μου δεν το εχω με αλλον. και θες παλι να το πεταξεις ... αν δεν στα πω ολα αυτα ηρεμα δεν μπορουμε να μιλησουμε. παρτο χαμπαρι σαν φιλο δεν μπορω να σε δω και ουτε θελω και ουτε θα γινει οταν ξερω τι ζηταω εγω και το κορμι μου και ολοκληρη η υπαρξη μου με εσενα για εσενα. 
ετσι ειμαι μην ρωτας, απλά σε θελω και θα ειμαι εκει να σε βλεπω εκει να σε ακουω και απλα να σε νιαζομαι ... γιατι μαλλον το δικο μου για παντα κραταει ακομα 

 σου εξηγησα τι μου λειπει η τι εχω αναγκη και εχθες και αν δεν το εχω δεν θα ειμαι ποτε καλα και μαλλον δεν θα το εχω ποτε ξανα οπως θελω. οταν το καταλαβεις αυτο θα ξερεις οτι στον μεγαλο κοσμο εχεις καποια να σε θελει, για εναν ιδιαιτερο λογο που μονο εσυ ξερεις... 
νινακι σε αγαπαω και μονο οταν θα το δεχθεις θα μπορεις να μου μιλησεις .  

1 σχόλιο:

ο καθενας μας είναι σκηνοθέτης αυτου του άρθρου. δωσε την εικόνα σου με λέξεις