σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε έχετε αναλογιστεί πόση μεγάλη ευθύνη φέρουν οι καλλιτέχνες οι ανθρωποι του πνέυματος, ποδοσφαιριστές;
πολύ μεγάλη ... αλήθεια.
όλοι μαε εκεί έξω έχουμε τα δικά μας προβλήματα, που πασχίζουμε να τα λύσουμε γιατι τα θεωρούμε μεγάλα, μέσα στην μέρα μπορεί να ξεχαστούμε, αλλά πάντα ψάχνουμε μια διέξοδο.
και έρχεται η νύχτα, οτι ώρα και να είναι που αφήνουμε για λίγο τα προβλήματα και αναζητάμε την χαρά μέσα απο τα απλά αλλά σημαντικά. πως μια στρογγυλή θεά καταφερε να ενώσει όλη την χώρα; να νιώσουμε υπερήφανοι; να λένε οι δημοσιογράφοι βλακίες; να γεμίζουμε τα προφίλ μας με χαζές εθνικές εικόνες; να παρακλάμε για ένα γκολ; πόσες φορές αυτή η χώρα ανα τα χρόνια βγαίνει στα μπαλκόνια τα καλοκαιρια και παρακλά μια μπάλα να τους κάνει την χάρη; εγώ το ξέρω σίγουρα απο το 1987 αλλά πιστεύω και πιο πριν έτσι είναι.
ολοι οι άνθρωποι που κάνουν μια δουλειά που αλλάζει την διάθεση του κοινού, δεν κρατάνε ένα χαρτί με νότες δεν κλωτσάνε μια μπάλα, δεν λένε απλά τον ρόλο τους, αλλά συνοδεύουν στιγμές και ζευγάρια, κάνουν μια χώρα να φωνάζει και να νιώθει οτι κάτι καλό έχουμε και εμείς και πλέον το έχουμε ανάγκη, μεταφέρουν την σκέψη του κοινού σε ένα άλλο κόσμο.
ας χαρούμς την πρόκριση γιατι παραπέρα δεν μας βλέπω και να σκεφτούμε πως ο σαμαρας δεν εβαλε ενα γκολ έβαλε την χαρά στην χωρα του έστω και για ενα βράδυ...
πολύ μεγάλη ... αλήθεια.
όλοι μαε εκεί έξω έχουμε τα δικά μας προβλήματα, που πασχίζουμε να τα λύσουμε γιατι τα θεωρούμε μεγάλα, μέσα στην μέρα μπορεί να ξεχαστούμε, αλλά πάντα ψάχνουμε μια διέξοδο.
και έρχεται η νύχτα, οτι ώρα και να είναι που αφήνουμε για λίγο τα προβλήματα και αναζητάμε την χαρά μέσα απο τα απλά αλλά σημαντικά. πως μια στρογγυλή θεά καταφερε να ενώσει όλη την χώρα; να νιώσουμε υπερήφανοι; να λένε οι δημοσιογράφοι βλακίες; να γεμίζουμε τα προφίλ μας με χαζές εθνικές εικόνες; να παρακλάμε για ένα γκολ; πόσες φορές αυτή η χώρα ανα τα χρόνια βγαίνει στα μπαλκόνια τα καλοκαιρια και παρακλά μια μπάλα να τους κάνει την χάρη; εγώ το ξέρω σίγουρα απο το 1987 αλλά πιστεύω και πιο πριν έτσι είναι.
ολοι οι άνθρωποι που κάνουν μια δουλειά που αλλάζει την διάθεση του κοινού, δεν κρατάνε ένα χαρτί με νότες δεν κλωτσάνε μια μπάλα, δεν λένε απλά τον ρόλο τους, αλλά συνοδεύουν στιγμές και ζευγάρια, κάνουν μια χώρα να φωνάζει και να νιώθει οτι κάτι καλό έχουμε και εμείς και πλέον το έχουμε ανάγκη, μεταφέρουν την σκέψη του κοινού σε ένα άλλο κόσμο.
ας χαρούμς την πρόκριση γιατι παραπέρα δεν μας βλέπω και να σκεφτούμε πως ο σαμαρας δεν εβαλε ενα γκολ έβαλε την χαρά στην χωρα του έστω και για ενα βράδυ...
καλημέρα όλη μέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι είμαι μέλος καλή μας συνέχεια
Αυτή η ιστορία είναι ακόμα πιο παλιά και την έζησα-μικρός τότε-το 1971 με το θρυλικό Γουέμπλεϊ!Εάν δεν την έχεις γνωρίσει, ενημερώσου να δεις τι γινότανε τότε με τον τελικό Πρωταθλητριών!Κι όσα διαβάσεις πάλι και δεις, δε θα 'χουν σχέση με όσα έζησα!Και τότε φυσικά δεν είχαν τόσα κανάλια!Σκέτος πανζουρλισμός... χειρότερος κι απ' την ευρωπαϊκή κατάκτηση του 2004!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως ας δούμε και τη θετική πλευρά του μηνύματος... Σαμαρά!Μόνο μια μπάλα μπορεί να μας ξεσηκώσει απ' τους καναπέδες!Κάτι είναι κι αυτό!:-)
Πολύ όμορφο το ιστολόγιό σου κι ενδιαφέρον!Χάρηκα πολύ σε γνώρισα και θα τα λέμε!
Να 'σαι πάντα καλά!!!:-)
ας χαρουμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω όλα να πάνε καλά με την Εθνική μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...