ΑΠΟ ΤΟ ΌΣΛΟ WITH LOVE

Έχω έναν αδερφό, μικρότερο, που πήγε και έγινε στρατιωτικός. Είναι μικρότερος κατά 4 χρόνια και είναι το κουκλί. Όχι δεν ήμαστε ψωνισμένοι μαζί του, απλά αυτό βγήκε γιατί ο ίδιος στέκεται στον καθρέφτη και κάθε φορά που είναι να φύγει έξω στέκεται και λέει:

«φτού σου φτου σου φτου σου κουκλί μου να σε χαίρετε η μάνα που σε έκανε» και κάπως έτσι όλοι τον έχουμε αποθηκεύσει ως κουκλί στο τηλ μας. Εγώ να σας πω τον λέω και γαιδουρομούλαρο και γυρνάει δεν έχει θέμα.

Που λέτε, δεν είχα ποτέ και την πώς να το πω τώρα, στενή σχέση που έχουν πολλά αδέρφια. Σκεφτείτε ότι είναι δίδυμος με ωροσκόπο καρκίνο, που σημαίνει ότι είναι κλειστός, κυκλοθυμικός όλα τα κρατάει μέσα του, σκάει και δεν μιλάει, οπότε τι να κάνω καλέ άλλο;

Την ημέρα που έφυγε, για να παρουσιαστεί στην σχολή του, έστρωσα το κρεβάτι του, μάζεψα τα πράγματά του, και για ένα ήμουν σίγουρη. Ποτέ δεν θα ξανά ήταν ο ίδιος. Ε καλά, δεν έπεσα έξω, και από τότε άλλαξε πολύ. Τώρα προς ποία κατεύθυνση θα σας γελάσω, και δεν το θέλω.

 Αν αναρωτιέστε γιατί τα λέω όλα αυτά είναι για να κάνω εισαγωγή, να δώσω βάση για να μπείτε στο νόημα. Ρε αυτό το κουκλί, είναι άνω ποταμών. Ποιος νορμάλ άνθρωπας , πάει σε ένα μέρος και ειδικά Έλληνας και δεν παίρνει δώρα και για τον 3 ξάδερφο του πέμπτου μπατζανάκη; Αυτός είναι ο αδερφός μου. Πάει παντού και αν δεν του πεις πάρε βρε κάτι και για την αδερφή σου 100 φορές δεν ξεκουνάει με τίποτα. Αλλά όταν του το έχεις πει γραπτώς και προφορικώς περι τις 500 φορές και το θυμηθεί κάνεις την έκπληκτη και λες:

«αχ καλέ δεν ήταν ανάγκη»

Ενώ στην πραγματικότητα θες να του πεις:

« πάλι καλά που το θυμήθηκες μετά από όσα σου είπα. Χρυσό το πλέρωσα αυτό το δώρο»

Αλλά πλέον μπα δεν με κάνει αίσθηση. Ας είναι καλά όπου πάει, ας πάρει ένα Gucci και ας έρθει εγώ δεν θα του ζητήσω κάτι. Βέβαια εις την γιορτήν μου, που σημειωτέον του το είπαμε 50 φορές για να του κόψει ότι έχει και αδερφή που γιορτάζει, είπε χρόνια πολλά στο τέλος και με έδωκε και 50 ευρά. Να σαι καλά αδερφέ αλλά να τα βάλεις τα μαρούλια σου… στην σαλάτα σου. Δεν μπορώ αυτό το πράγμα. Και μασημένη τσίχλα να είναι θέλω να μπεις στην διαδικασία να σκεφτείς, - καραβανάς και να σκεφτεί χμ χμ χμ – τι μου αρέσει και να το πάρεις. Όχι πάρε λεφτά και κάντα  ότι θες. Καλά δεν είπα και όχι γιατί τα επένδυσα προς εμέ αλλά ε όχι σκέψου ρεεεεεεεε. Μια με έχεις. Να με προσέχεις.

 Δώστε βάση

Πήγε το κουκλί- γαιδουρομούλαρο στο Όσλο- ναι φτάσαμε ως και εκεί η χάρη μας- έτσι να δει μια φίλη του. Πριν πάει με παίρνει τηλ, και πλέον δεν λέγομαι Ιωάννα, ούτε καν αδερφή αλλά αυτό το βαριεστημένο το

« έλα αδερφηηηηηηη λές και ξεψυχά κάποιος τι θες να σε φέρω;»

Μα καλά επικοινωνεί το άτομο; Σε λίγο θα με βάλει να παρουσιαστώ και να πάρω κάμψεις. Και δεν ρωτάς τι δώρο θα κάνεις απλά ψάχνεσαι και το κάνεις. Τι να του πω; Φέρε ένα hermes θα μου πει δεν μας χέ…εις. Οπότε ζήτησα κάτι πιο απλό. Μια αγκαλιά. Και ακούστε απάντησης

« εφτασεεεεεεεεε»

Και άντε τώρα σε λέει ο άλλος είσαι τυχερή έχεις έναν αδερφό. Τι να τον κάνω με λές; Πάει το παιδί- κουκλί- γαιδουρομούλαρο- αδερφός βλέπετε ε; μεγάλο τίτλο δίνω μέχρι να γίνει συνταγματάρχης. Περνά καλά, αυτό είναι καλό, και γυρνά. Αυτό το παιδί αντιπροσωπεύει τον Έλληνα ψηφοφόρο. Κάθετε στο Ελ. Βενιζέλος και κοιτά τις αποδόσεις για να σκεφτεί αν θα έρθει εδώ ή να γυρίσει Σπάρτη. Και κερδίσαμε. Μιλάμε για μεγάλη νίκη.

  Ήρθε ως γνωστόν το σπίτι έμοιαζε πάλι βομβαρδισμένο τοπίο. Ρούχα παπούτσια, ζώνες, κινητά, βαλίτσες. Απαπα

« πότε φεύγεις παλικάρι μου;» σημειωτέων να πω ότι κυριολεκτικά είχα να τον δω από τα Χριστούγεννα. Α και μην γελαστείτε και εσείς και πείτε ότι τον είδα γιατί κάθε φορά αυτό γίνετε, έρχεται βλέπεις τα ρούχα του, και μάλλον κάπου είδε την ταμπέλα εδώ το καλό ξενοδοχείο, γιατί τρώει κοιμάται φεύγει, και αν είμαι τυχερή- αλλά μιλάμε για πολύ τύχη- και τον ρωτήσω τι κάνεις και είναι ξύπνιος ή δεν κανονίζει το επόμενο ραντεβού, η απάντηση είναι « καλά αδερφή»

Αλλά εγώ σαν ευαίσθητη ψυχή και σώμα που είμαι μάλλον έπαθα κρύωμα και 2 μέρες είμαι με ένα κεφάλι καζάνι, εμετό, πυρετό λίγο και η κοιλίτσα μου σκούζει. Και εκεί που είμαι τάβλα στο κρεβάτι- να σημειωθεί ότι το κουκλί ξυπνά μετά τις 2 το μεσημέρι, εκτός αν δεν το λέει το πρόγραμμα- ακούω αυτό το αργόσυρτο πράγμα…

« ορίστε αδερφήηηηηηηη»

Βρέ που αδερφικό να σε έρθει. Και μου δίνει μια σακούλα, που μου τόνισε 100 φορές ότι έκανε κόπο για να την έχει γιατί η βαλίτσα άργησε να φτάσει, και με τη δίνει. Με τρεμάμενα χέρια- όχι από την συγκίνηση αλλά από την αδυναμία-  ανοίγω την σακούλα. Αυτός από πάνω μου αλά να ψάχνει και καλά για ρούχα. Όσο πιο αργά μπορούσα άνοιξα την σακούλα δεν έσχισα την συσκευασία, έβγαλα αργά το περιτύλιγμα και βλέπω μια ωραία σύνθεση με τελικό σκοπό να ακούσω.

« είδες; Και δώρο έφερα και λουλούδια που θα κρατήσουν»

Ε καλά κουκλί τι να πω από εκεί που δεν έπαιρνες ούτε μαϊντανό τώρα και κοτρόνα στο χέρι με φέρνεις. Άντε να είσαι καλά και στο επόμενο να σκεφτείς σοβαρά το ενδεχόμενο να φέρεις μια αγκαλιά.  

του είπα πως αν δεν του αρέσιε να παει να το αλλάξει . κουκλί πανε πίσω και άλλαξε το δεν με αρεσε αλλα παρε με και εμενα για να διαλέξω το Όσλο