ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ

Προσπάθησα να φύγω από ότι με πνίγει…

Αλήθεια σου λέω δοκίμασα.

Μάταια όμως…

Ότι κρατούσα μέσα μου

βαρίδιο έγινε και με αγκυροβόλησε εδώ.

Ότι άσχημο μου τύχαινε

ήθελα μόνη μου να το ζω.

Το πάλευα μέχρι τέλους

Και τι κατάλαβα;;;

Απείχα ένα βήμα από την ζωή

και χάραξα πάνω μου την δυστυχία.

Κανέναν δεν ήθελα κοντά μου

μην τυχόν, άθελά μου του δώσω

ένα κομμάτι πίκρας, και δεν αντέξει να το φάει.

Παλιά θυμάμαι

γύρευα απεγνωσμένα μια αγκαλιά

και τώρα την έβρισκα περιττή πολυτέλεια.

Είχα κρεμάσει πολύχρωμα πανιά στην καρδιά μου

και τώρα άπλωσα μπουγάδα, το μαύρο της υπόστασής μου.

Όσο περίεργο και να ακούγεται σε κάποιους

εκεί βρίσκω ηρεμία.

Πάνω στο μαύρο χρώμα.

Το έκανα φίλο μου και τα λέμε.

και έτσι κάπως βρήκα ησυχία.

Κοπάζοντας τους δυνατούς αέρηδες

που λυσσομανούσαν στην ψυχή μου.

Κρατώντας μοναδικό μου φίλο

το μαύρο το πανί μου.