ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Τι εμαθα μεσα σε αυτην την εβδομαδα;

Οτι ολοι μας- ειτε το λεμε ειτε οχι-, εχουμε αναγκη την αγκαλια... και εγω σαν παιδακι της αγκαλιτσας, σας το λεω οτι ειναι μια κινηση και μια στιγμη... που χαριζει υγεια, ηρεμια, γαληνη, ζωντανια .

Εμαθα πως πρωτα και πανω απο ολα, η μονη ερωτικη σχεση που πρεπει να εχουμε, ειναι με τον εαυτο μας και να τον κακο μαθαινουμε, γιατι δεν θα ερθει κανεις να μας δειξει τι θελουμε καλυτερα απο εμας.

Θυμηθηκα πως ειναι να ξυπνας, και να λες οτι καποιος σε σκεφτεται, και στο δειχνει με ενα απλο μυνημα. Πως ειναι να περιμενεις απο καποιον, μια κουβεντα του για να γελασεις. Οχι απαραιτητα να τον εχεις αποκλειστικα, αλλα εκεινες τις στιγμες που ειστε μαζι να τις χαιρεσαι. Να ζεις τις στιγμες σου στο επακρο, γιατι ειναι η μοναδικη σου περιουσια. Πως θα εισαι εμπειρη, μετα απο καποια χρονια, για να τα λες στα παιδια και στα εγγονια σου, τι σου εχουν τυχει, αν δεν τα εχεις ζησει οσα σου ηρθαν; Να κανεις ονειρα και ας δειχνουν απαγορευμενα στο τωρα, πιστευετα εσυ και εκεινα θα γινουν, στην ωρα τους, εσυ απλά βαλε πιστη μεσα τους. 

Εμαθα και ξεκαθαρισα, πως θελω να ειναι ο συντροφος μου, και δεν θελω να κανω εκπτωσεις σε αυτο, γιατι θα ειναι σαν να κουτσουρευω την ζωη μου. Πηρα αποφασεις, για να την κανω καλυτερη ποιοτικα. Φυσικα θα σου πω, πως οκ ολος ο αρνητισμος φευγει σταδιακα και πως τα σταδια, του χωρισμου τα περναω ενα ενα ακομα, αλλα ειμαι σε καλο δρομο. Καταλαβα, πως καμια φορα τα φαινομενα απατουν, και ελπιζω να ειναι τα μονα που το κανουν. Γιατι, μην πιστεψετε πως εκεινοι, που εχουν παιδια, σχεση, οικογενεια, ειναι και παντα καλα. Μπορει να μην εχουν την φυσικη μοναξια, αλλα η συναισθηματικη μοναξια τους γυροφερνει, και ειναι και πιο δυσκολη καμια φορα.

Γνωρισα κοσμο νεο, συναδελφους μεγαλυτερους, εμπειρους που δινουν συμβουλες σωστες και γνωσεις.

 Ενα θα σας πω... παρτε χαρτι και μολυβι και γραψτε οσα θελετε, με πιστη οτι θα τα αποκτησετε... ποτε δεν ξερετε.