ΑΡΤΑ ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ.

Αμ το καλυτερο σας το αφησα για το τελος.

Αφου περασε το Σαββατο να κανουμε βολτα στην κεντρικη οδο -που λεγετε Σκουφα- αφου δεν βρηκα ενα μαγαζι να εχει ενα σουβενιρ να παρω κατι να την θυμαμαι βρε παιδι μου, αφου καταλληξαμε να περπαταμε ολη την μερα και τελικα να μην ξερουμε που να φαμε αλλα μας ηρθε φαινη ιδεα να παμε διπλα στην γερφυρα να την εχουμε και θεα- λεμε τωρα- ξεποδαριαστηκαμε να βλεπουμε κατι ωραια μερη.
Ηρθε ομως η ωρα να παει ο καθενας σπιτακι του- δυστυχως γιατι να περνανε τα καλα σκ τοσο γρηγορα;- και με το εισητηριο στο χερι- εγω δλδ- και με τον χρηστο να περιμενει ωωωωωωωωωρες στο γκισε- εμ χρυσο μου ηξερες τα νεα της πολης; οχι αρα κατσε να τα μαθεις εκει- πλησιαζε η ωρα να αποχωρηστουμε. Να ενα συναισθημα που δεν θελω να ξανα νιωσω παλι τον κομπο στο στομαχι - ευτυχως για καλο λογο αυτη τη φορα γιατι την προηγουμενη πηγα να σκασω- τον κοιτουσα και ειπα πωπω 
πως αφηνεις τετοια ματακια να φυγεις καλε κακουργα;  
αλλα τι να κανω με λετε; τεσπα 15:00 εφυγα εγω και εκεινος κοιτουσε το λεωφορειο να με παίρνει και δεν εκανε κατι βρε παιδια τπτ καθοταν και νυσταζε. Βρε πες στον οδηγο σταματα και φερε την γυναικα μου- να γλιτωνα και την μετεπυτα ταλαιπωρια- πετα πετρες κανε κατι καλε φευγω λεμε. Αλλα τπτ περιμενε το λεωφορειο του να φυγει στην μαμα του. Μα γιατι καλο μου. Μια ωρα μετα τα λεγαμε στο τηλεφωνο λες και πριν δεν ημασταν μαζι- καλα αυτο με μας και την κινητη πολυ γελιο εχει καθε 3 και λιγο βρησκουμε λογο να μιλαμε η να μην μιλαμε για σοβαρα θεματα αλλα για χαζα- εκεινη την ωρα καθοταν στην καφετερια και φορτιζε κινητο . Μα γιατι καλε μου φευγω σε λεω κανε κατι να χασω το λεωφορειο. 
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
Με αυτον τον καημο θα παω. Που λετε ξεκινησαμε 15:00 ακριβως, μιλουσα ως τις 16:00 με τον κυριο της καφετεριας- χρηστο με ειπαν οτι τον λενε- και κατα τις 16:12 μενουμε σε μια ερημια που ειχε μια ταμπελα για κατι χωρια και ολοι μου λεγαν οτι ηταν λαστιχο αλλα αμ δε- καλε αν ηταν τοσους αντρες ειχαμε θα το αλλαζανε- ειχε χαλσει το σωληνακι του ιντερκουλερ και δεν τραβουσε στις ανηφορες. 
Τωρα καλε μου οδηγε τι κανουμε;
Τωρα περιμενουμε κανενα 40λεπτο να παρω τοναδερφο μου τηλ να ερθει να μας παρει καθωτι και αυτος οδηγος λεωφορειου οκ; 
Οκ και κατεβαινουμε κατω γνωριστηκαμε, καναμε αστεια για ναπερασει η ωρα παρα πιασαμε τον Μαη και ολοι τηλεφωνουσανε στους δικους τους να πουνε οτι θα αργησουνε. Αλλοι ειχαν και αναταποκριση με αλλα μερη, χασανε το λεωφορειο τους αστε τι να σας πω. Ευτχως που το καμαρι μου , με προμηθευσε με ενα περιοδικο και περασε λιγο και η ωρα. Όταν ομως εκεινος ο καλος αδερφος θα ερχοταν 5 λεπτα πριν την στροφη παθαινει και εκεινος την ιδια ζημια ακριβως- να θυμηθω να παρω λαχειο- και μενει και εκεινος και ψαχνει καποιον να τον μεταφερει.
Τωρα καλε μας οδηγουλη τι κανουμε;
Σαλταρετε να σας παω στα Γιαννενα σιγα σιγα. Αντε παλι τηλεφωνα στην μανα μου και στον χρηστο και μου λεγανε ολοι καλα μας κοροιδευεις; Αμ καλα μου παιδια εμενα ποιος με μουτζωσε; ε; Γιατι τοση ταλαιπωρια; ε; Ποιος δεν σταματησε το λεωφορειο ; ε;
Και μου αρεσει που λεγανε πως αυτα τα αδερφια ειναι τα πιο μερακλιδικα και προσεχαν τα αυτοκινητα τους πολυ, και ολοι τους ζηλευουν. Αντε παλι μεσα στο λεωφορειο να ακους τηλ να χτυπανε να λεμε σε ολους το ιδιο - βαρεθηκα να το ακουω οτι δεν μας πιστευουν- ειχα και μια μπροστινη που πηρε ολο το σοι να τα πει ελεος.  
Φτανουμε Γιαννενα και δεν εχει ρευμα και ψαχναμε καποιον υπευθυνο να μας εκδωσει χαρτι οτι φευγουμε, αλλα κανεις και να μην φευγουμε χωρις αυτο. Βρηκαμε εναν υπευθυνο να κοιμαται- φυσικα υπευθυνος ηταν τι θα εκανε δουλεια;-  μας δεινει το χαρτι με τα μουτρα ως κατι -γιατι τον ξυπνησαμε λεει- και φυγαμε. Αλλα αμα αγαπη μου δεν σε θελει μην το πολεμας ποτε δεν θα σε θελει. Ο οδηγος ειχε γυρισει απο γαμο και ειχε ξαπλωσει μιση ωρα. Ως να τον βρουνε- εφεδρικος σου λεει ο αλλος- ως να ξυπνησει περασε η ωρα. Αλλα το ωραιο μας το ειπε μετα
Εχω ρε παιδια χρονια να κανω αυτο το δρομολογιο πως πανε για θεσσαλονικη;
Ανοιξαμε ολοι τα GPS στα κινητα μας και του λεγαμε και εκεινος ελεγε στο κινητο τι εργαλεια χρειαζονταν για να φτιαξει το πουλμαν των φιλων του που ειχαν ξεμεινει. Α δεν μπορω να πω παραπονο δεν εχω εμαθα να συνδεω σωληνες ιντερκουλερ- να φανταστειτε οτι εχω και μαθημα γεωργικα μηχανηματα αλλα τοσο καλα δεν τα λεει- και μπορω πλεον να σας τα πω και απ εξω να με βαλετε και διαγωνισμα. Φτανουμε στο Δρεπανο και μεχρι να το βρουμε εμεις να του πουμε που να μπει χαθηκαμε αλλα το καλυτερο χαθηκαμε για Κοζανη παλι- μα καλα οταν δινεις για διπλωμα η Κοζανη δεν ειναι στα σοσ και χανονται ολοι;- και καναμε κυκλους αλλα την βρηκαμε. Τουνελα πιανουμε τουνελα αφηνουμε και παλι γκαντεμια γιατι βρεχει και λεωφορεια καπουτ σε συνενωηση- πιλαφι μπορω να πω- με την μανα μου βρηκα τον πατερα μου και ηρθε να με παρει ευτυχως. 
Όπως καταλαβαινετε, καλαπερασα , με μια ιστορια για να διηγουμε και να πω πως ολα για καποιο λογο γινονται.
Βεβαια εφτασα σπιτι, η μανα μου ξανα εδειξε την συμπαθια της στον κατω κοσμο- κατω απο Θεσσαλια τους συχαινεται- ο πατερας μου βρηκε να μου την πει οτι οποιος δνε εχει τι να κανει , απλα κανει ταξιδια- λες και αυτος δεν εκανε- κοιμηθηκα μονη μου και μου κακο φανηκε γιατι συνηθησα πλεον 2 μερες να αγκαλιαζω δερμα και οχι μαζιλαρι και σημερα σας τα ειπα ολα για να ηρεμησω.
Λοιπον ο καφες κανονηστηκε εκθεση βιβλιου θα παμε, η νικητρια ελπιζω να απαντηση 
και εσεις να με ψηφισετε στον διαγωνισμο για το καλυτερο μπλογκ αν σας αρεσει κατι απο μενα. 
                     φιλιααααααααααααα