OPEN HOUSE THESSALONIKI 2015

follow me here https://www.instagram.com/stekiapantou/

είμαι ενθουσιασμένη, πωρωμένη, ταλαιπωρημένη αλλά καλά. 
Για τέταρτη συνεχή χρονιά, στην Θεσσαλονίκη απο όπου ξεκίνησε ο θεσμός, είχαμε στις 20-22/11/2015 Open House Thessaloniki ... 
Σας είχα μιλήσει για αυτό ξανά.  Δείτε εδώ open-house-thessaloniki για να μάθετε κάτι. 
Να σας ενημερώσω πως πρώτη φορά ξεκίνησε στο Λονδίνο το 1992 και απο τότε πάει με γρήγορους ρυθμούς σε πολλές πόλεις. Απο το 2012 είναι στην Θεσσαλονίκη, και ο σκοπός του είναι μέσα σε ένα σκ να σε ξεναγήσει σε δημόσιους ιδιωτικούς χώρους σπίτια επιχειρήσεις μουσεία μνημεία και αν δεις την αρχιτεκτονική πλευρά της πόλης σου .

follow me here https://www.instagram.com/ilprogettobottiglia/

όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο θεσμός είχε διαγωνισμό φωτογραφίας με χορηγό την sony με θέμα του τις ανοιχτές πόρτες. Φυσικά και αφού θα πήγαινα σε όσα περισσότερα μέρη μπορούσα θα έπαιρνα μέρος και έτσι μπορείτε να δείτε και εσείς τι έχω επιλέξει να σας δείξω αλλά μόνο στο Instagram ...
Θέλω να πω μπράβο στους πάνω απο 300 εθελοντές που έχει ο θεσμός φέτος, για την μεγάλη συμμετοχή του κόσμου απο όλες τις ηλικίες. χάρηκα πολύ που η νεολαία και ειδικά αυτή που έχει μια σχέση με την αρχιτεκτονική βγήκε και το είδε απο κοντά. μπράβο σε όσους πειραματίστηκαν στις εικόνες. χάρηκα διπλά για όσα είδα απο κοντά και για όσα είδα μέσα απο άλλους ... 
αλλά ακόμα περισσότερο χάρηκα για τα κτίρια που έχουμε και για τις ομορφιές μας που αν δεν δώσουμε σημασία τις χάνουμε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΝΙΝΑΚΙ ΜΟΥ

τούρτα... 
σήμερα όλοι περιμένουν οτι θα φάνε τούρτα.
το γιατι δεν το ξέρουν αλλα τα τελευταία πέντε χρόνια τρώνε τούρτα και το ζητάνε πλέον. Τον λόγο τον ξέρουν μόνο δύο δικοί μου φίλοι και εσείς. Προσωπική ανάγκη είναι. Ξέρετε κάθε χρόνο, στο ημερολόγιό του ο καθένας, σημειώνει κάποιες sos για αυτόν ημερομηνίες. Και στο δικό μου είναι η σημερινή. 
Τούρτα...
28/11/2010 η στιγμή που πρώτη φορά πήρα τούρτα για τα γενέθλιά σου, απο τον Νούσια στα Ιωάννινα, και μάλιστα θυμάσαι; την πλήρωσα πιο ακριβά γιατι είπα οτι πάω Αγρίνιο. Blackforest που σου αρέσει ήταν, και την είχαμε φάει το απόγευμα που είχα φτάσει, μετά τα μακαρόνια με κιμά της μαμάς σου. Στο έχω ξανά πει αλλα για αυτό το φαγητό και για να την ξανά δω θα έκανα πολλά χιλιόμετρα. 
 Ένα βράδυ που είχαμε δει ... ολόκληρες ταινίες. Που είχαμε ανάγκη να φάμε την άλλη μισή τούρτα, και πήγα στην κουζίνα να τν πάρω, η μαμά σου την είχε τυλίξει με αλουμινόχαρτο, έκανε θόρυβο στις 12 τα μεσάνυχτα, αλλά τελικά με δύο κουτάλια και πολύ αγάπη την τρώγαμε σιγά σιγά στο πάτωμα και μιλούσαμε...
  Απόψε, είμαι εκείνο το κορίτσι, του πατώματος. Με την τούρτα αγκαλιά, και τον Χάρη να με ακούει να του μιλάω για εσένα. Ακόμα μου λέει, λάμπεις όταν μιλάς για εκείνον και το νιώθω με όλο μου το είναι. Ξέρω τι θα μου πείς, μα είναι προσωπική ανάγκη που δεν αλλάζει και τα γενέθλιά σου θα τα γιορτάζω πάντα. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που σου είπα χρόνια πολλά έως και τώρα. Τιμή μου να έχω γνωρίσει, κοιτάξει, ταξιδέψει, ερωτευτεί τα υπέροχα για εμένα μεγάλα μάτια σου. 
  Θα είμαι πάντα εδώ σε ότι χρειαστείς, θα είμαι πάντα το κοριτσάκι που θα θέλει να σε πιάνει απο το χέρι, και φυσικά θα είμαι πάντα η γυναίκα που θα θέλει να κοιμάται αγκαλιά σου. Το παράδοξο είναι οτι όλα αυτά τα λέω στον Χάρη που είναι πρώην μου για έναν πρώην μου. όπου η ψυχή σου σε κάνει να νιώθεις άνετα ποτε δεν είναι λάθος, ακόμα και όταν στο λένε όλοι έλεγε η γιαγιά μου.Και εγώ μαζί σου πάντα ένιωθα οτι όσο μπορώ είμαι καλά. οτι ανήκω εδώ. ότι μου αρέσει που είμαι μαζί σου. 

  Τρώμε τούρτα και του λέω ιστορίες. δικές μας. που γράψαμε μαζί. μην μου πεις να ξεκολλήσω απο εσένα. είναι φορές, είναι μέρες, είναι μικρά πράγματα που πάντα με γυρνάνε σε σένα. θα είμαι πάντα το κορίτσι και αυτο απο προσωπική μου ανάγκη που θα σου απλώνει το χέρι στα δύσκολα. Και εσύ ότι και να γίνει θα είσαι ΠΑΝΤΑ το δικό μου νινάκι. και ας έχεις πατήσει τα 30.  Θέλω να είμαι η πρώτη που θα σου πει χρόνια πολλά και η τελευταία που θα σου πεί καληνυχτα. Το καλύτερο δώρο για μένα είναι που σε βλέπω να μεγαλώνεις,, να μένεις μεν σταθερός αλλά που διαμορφώνεσαι. Και το για πάντα, για μένα ισχύει. 
  σου έχω φυλάξει ένα φιλί στο μαξιλάρι, ένα σημείωμα στο μπάνιο, ένα μήνυμα στο κινητό και ένα δώρο ζεστό. μα το καλύτερο απο όλα;... είμαι εγώ εδώ... 
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΝΙΝΑΚΙ ΜΟΥ   

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Σήμερα πήρα το πεζό δύο - τα ποδαράκια μου δηλαδή- και πήγα στο κέντρο. Ευτυχώς μένω κοντά, γιατί οι βάρδιες των λεωφορείων είχαν αλλάξει. Σκοπός της εξόδου σήμερα ήταν η φωτογράφιση που κάνω μέσα στην εβδομάδα και για αυτό έχω λίγο χαθεί. 
 Αλλά δεν μπόρεσα, σήμερα ήθελα να στο πω όπως τα έζησα. Μια ηλιόλουστη μέρα, που Νοέμβρη δεν θυμίζει, το πολυτεχνείο μας, άκουγε Ξυλούρη και έπινε καφέ, έβγαινες στους δρόμους και είχε λίγη κίνηση το πρωί παρά την τρομοκρατία των πορειών. 
  Είχε ωραία σημεία να κάνεις φωτογράφιση και ακόμη και τα κτίρια που περνάς κάθε μέρα τα βλέπεις αλλιώς. Είχε εκείνες τις γυναίκες που πάνε κοκέτες παντού ακόμα και στο περίπτερο, είδα όμως και σέξυ γυναίκες μέσα απο μια απλή φόρμα και τις χάρηκα. Έβλεπα χαμόγελα, ναι ναι μην σας κάνει εντύπωση χαμογελάμε εδώ πάνω, και μάλιστα δυνατά να μας ακούν όλοι και δεν μας νοιάζει. 
  Δεν είναι τυχαίο που την λένε ερωτική πόλη. Είχε ένα αίσθημα αλληλεγγύης και αγάπης παντού. Μικρά παιδιά απο το σχολείο, έγραφαν για τους πρόσφυγες γράμμα, νεαρούς να το παίζουν μάγκες με την καλή την έννοια σαν να δείχνουν σε όλους οτι μεγάλωσαν. Νεαρά ζευγάρια κάτω απο τον Λευκό Πύργο να ζαχαρώνουν τα μάτια και τα χείλη του άλλου, αλλά αυτό ήταν το αναμενόμενο αν και σπάνιο πλέον. Αυτό όμως που μου άρεσε ήταν τα ζευγάρι ηλικίας πάνω απο 50 που ήταν πιασμένοι ακόμα χεράκι χεράκι και μιλούσαν τρυφερά ο ένας στον άλλον. 
  Είχε κόσμο που λόγο καιρού έκανε κοπάνα απο την δουλειά και πήγε για καφέ χαλαρά. Ήταν ευκαιρία να τρέξεις και να κάνεις ποδήλατο. Είχε εκείνα τα αρώματα του Τερκενλη, παρέα με το ψημένο κάστανο και σαλέπι ζεστο ζεστό σαλέπι. Είχε κουλούρια που πρέπει να ξέρεις απο που να πάρεις και μπουγάτσες φρέσκες. Είχε κόσμο αγχωμένο και προβληματισμένο, να κλείνει ραντεβού και να τρέχει σε δρόμους. Φυσικά ούτε το μετρό δεν θα μας σώσει- όταν γίνει- γιατι τέτοια οδήγηση πουθενα αλλού. Πιο χαλαρά πεθαίνεις... κυριολεκτικά. 
  όλα αυτά κάνουν την δική μου πόλη όπως είναι τώρα. και σήμερα όλοι θα έπρεπε να την έβλεπαν ... με τα καλά και τα αναποδα της 

HOLY.WOOD 100% HANDMADE WOODEN SUNGLASSES

Ο Βασίλης Καλογερόπουλος είναι ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω απο το brand των χειροποίητων ξύλινων γυαλιών. Μιλάει ευγενικά, νιώθεις ότι είναι άνθρωπος χωρίς τουπέ για την επιτυχία που έχει και μπορώ να πω αρκετά συνεργάσιμος. 
 Μικρές ξύλινες δημιουργίες με λεπτεπίλεπτες καμιά φορά λεπτομέρειες και χαράξεις, οι ξύλινοι σκελετοί γυαλιών του είναι μικρά αριστουργήματα. 

photography by Ioanna-S-YPO-photography

 Τον γνώρισα μέσα απο το προφίλ του στο instagram και προέκυψε συνεργασία για φωτογράφιση και κυρίως ουσιαστική επικοινωνία. Έχει άποψη, στυλ και πρόταση χωρίς τα περιττά και τον φραμπαλά του δήθεν σταρ. Τα σταριλίκια αξίζουν στις δημιουργίες του που είναι γυαλιά περιορισμένης παραγωγής, κυρίως το χόμπι του αλλά με μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό ... Και ναι μερικά σχέδια είναι πρωτότυπα, πρακτικά, μοδάτα, μοναδικά. 
  Δεν έχεις παρά να μπεις στην σελίδα του και να κοιτάξεις τι σου ταιριάζει 

facebook page Holy-Wood-100-Handmade-Wooden-Sunglasses

SOMASOAPS

Δεν υπάρχει καλύτερο ξεκίνημα απο το να μαθαίνεις ότι στην Θεσσαλονίκη κρύβονται πολλά ταλέντα. Σε διαφορετικούς τομείς θα τα βρείς και θα σε εκπλήξουν απο την προσπάθεια και την δουλειά τους. 
 Η Ελένη Πουλοπούλου μένεις στην πόλη μου και φτιάχνει καλλυντικά. Μικρά θαύματα κλεισμένα σε βαζάκια. Πολύχρωμα σαπούνια, με περίεργες προσμίξεις για το τελικό αποτέλεσμα, όλα φυσικά και όλα με τα χέρια της. 

 Κρέμες προσώπου, σώματος, λάδια, scrub, γαλακτώματα και ότι μπορείτε να φανταστείτε θα τα βρείτε φτιαγμένα με προσοχή και μεράκι. Φυσικά και είναι δικτυωμένη παντού σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και θα την βρείς εύκολα. Εγώ θα σου δώσω ένα παράθυρο να δείς πως μέσα απο την φαντασία και τις γνώσεις κάνεις θαύματα που αξίζουν την υποστήριξη σου 

facebook page Soma Soaps

JLS BY DIMITRA JEWELERY

Σε κάθε καλλιτέχνη φυσικά δεν θα μπορούσαν να μου αρέσουν όλα τα δημιουργήματά του. Όμως το ωραίο είναι πως σε αυτή την περίπτωση μου αρέσει η Δήμητρα που τα κατασκευάζει τα κοσμήματα, και είπα να σας την δείξω. 
  Κυρίως μου αρέσει η προσοχή που δίνει στην εικόνα της, στην παρουσίαση της, και στο μικρό πουγκάκι της που τα αποθηκεύει. 

  jls αρχικά της εργασίας της και ναι μερικά θα τα φορούσα άνετα γιατί είναι λεπτά και κομψά. 
το καλύτερο είναι το μόνιμο χαμόγελό της, καθώς φοράει τα κοσμήματά της, και εκείνα τα μακρυά κολιέ της. 
 Δέρμα, αλυσίδες, παντατίφ, και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε θα το βρείτε στην συλλογή της που συνέχεια μεγαλώνει 

facebook page JlsByDimitra 

SO THIS ' N THAT

Βρήκα την Σωτηρία μου... 

Κυριολεκτικά και μεταφορικά. 

Το ότι μου αρέσουν τα παζλ το ξέρετε. Αν όχι ρίξτε μια ματιά εδώ... 

Τα παζλ είναι τρόπος ζωής και σου δίνουν μαθήματα για αυτήν. όλα στην ζωή μας είναι παζλ. όλοι ψάχνουμε το άλλο μισό κομμάτι μας, για να ολοκληρωθούμε. 

Έτσι ήρθε η Σωτηρία Νάννου να μας δώσει κάποια κομμάτια της για να συνδεθούμε μεταξύ μας και με την μόδα. 

Είναι η κοπέλα που κάνει λίγα κομμάτια και όχι μαζικά, χειροποίητα κοσμήματα, με θέμα το παζλ που κάνει και εκείνη απο μικρή. Κάθε χρόνο κάνει μια συλλογή απο διαφορετικά υλικά. Η φετινή της νομίζω έχει κάποια κομμάτια που θα τα ήθελα, καθώς κυρίαρχο υλικό της είναι το ξύλο και ίγο μέταλλο. 

Πρωτότυπα σχέδια και αν εισαι και φαν του σπορ είναι θεικά, αν όχι απλά τα θαυμάζεις. Την παρακολουθώ καιρό οπότε νομίζω ήρθε η ώρα να το κάνεις και εσύ απλά μπαίνοντας στην σελίδα της. 

facebook page So-this-n-that