η ύπαρξή μας είναι σαν μια βόλτα.
ενδιαφέρουσα και βαρετή. ήρεμη αλλά και δυνατή.
παίρνεις πολλά ερεθίσματα και γίνεσαι καλύτερος σαν άτομο.
είναι στιγμές όμως που στο επόμενό σου βήμα τα χάνεις όλα. δεν σου δίνει περιθώριο να το αντιληφθείς στα παίρνει όλα.
μπορεί το επόμενό σου βήμα να είναι το μετέωρο και να αναρωτιέσαι που θα σε οδηγήσει.
σε κάθε γωνιά που θα σταθείς, θα βρείς πρόσωπα που νομίζεις πως κρύβουν κάτω απο το παλτό τους, ότι σου λείπει εσένα εκείνη την στιγμή. κάνετε τα ίδια βήματα μαζί, αλλά στην επόμενη γωνία εκείνοι στρίβουν και εσύ συνεχίζεις. μπορεί να πάνε να βρούνε αλλού αυτό που χρειάζονται δεν το γνωρίζεις...
σταματάνε να είναι συνοδοιπόροι σου και τρέχουν να βρούν σημεία να κρυφτούν. σε κοιτάνε όμως απο μακρυά με άλλο ένδυμα πλέον.
οτι σου άφησαν είναι η αίσθηση έστω και η στιγμιαία της ύπαρξής τους, τα λόγια και τα γέλια τους για το όσο κράτησε η επαφή σας στην σύντομη πορεία σας μαζί. αυτή η αίσθηση θα γίνει το κλειδί σου για την επόμενη προσωπικότητα που θα συναντήσεις. η σιγουριά οτι γνωρίζεις κάτι παραπάνω πλέον. βιωματικά και όχι θεωρητικά. με την ύπαρξή σου μέσα στην στιγμή και όχι σαν απλές λέξεις.
μα να ξέρεις πως οταν δεις τον άλλον θα είσαι διαφορετικός εσύ.
όσο δύσκολες και να είναι οι στροφές που πήρες μόνος σου πλέον, όσες ιστορίες κοινές σας κουβαλάς πλέον και τις λές παντού, αυτά είναι που θα σε αντρώσουν έως το επόμενο λάθος.
αδύνατον να ξεχάσεις...
κάποιες νύχτες θα τραγουδάς οτι ακούγατε μαζί, για να ακούς μέσα στο κεφάλι σου τον ήχο απο την φωνή του ... τα φάλτσα του που τότε τα διόρθωνες και τώρα τα αναζητάς.
δεν μπορεί ένας να με νιώσει; όσο και να αναρωτιέσαι σε νιώθουν πολλοί μα θα το καταλάβεις αργότερα όταν τους κοιτάξεις με τα άλλα σου μάτια.
όλα τα χαρτιά που δείχνουν το πρόσωπό του μόνο του ή μαζί σου, θα σέρνουν τα βήματά σου στα παλιά για να τα ξαναβιώσεις όλα. απλά πλέον μόνη σου. θα γίνεις η μηχανή προβολής του παρελθόντος σου με πανί τον άδειο τοίχο απέναντι, θεατή πρωταγωνιστή σκηνοθέτη εσένα.
το σώμα σου δεν αντέχει το φορτίο της απώλεια και γέρνει βαρύ. άδειο και εμπόδιο σου για όλα.
φθηνή παρηγοριά να κοιτάς την ζωή γύρω σου. το ξερεις οτι υπάρχεις. απλά δεν ζεις. χειρότερα σε κάνουν τα άγνωστα γέλια. αναρωτιέσαι πότε θα τα ξαναφορέσεις εσύ. μπορεί και ποτέ. και αυτό σε απελπίζει.
οσα χέρια και να απλωθούν, όσα και να σε αγκαλιάσουν, θα είναι στιγμιαία ανακούφιση απο ένα βάρος που θα το επωμιστείς ολόκληρο μετά μόνος σου. και τότε θα σου φανεί μεγάλο το κόστος.
μπορεί και εκείνοι να έχουν ανάγκη.
ίσως την ίδια με σένα αλλά δεν το λένε.
όσες αγκαλιές και να σε δεχτούνε, μόνος σου θα πρέπει να αγκαλιαστείς για να σηκώσεις το ανάστημά σου, απο τον ερωτικό στιγμιαίο θάνατο. δέξου όλα τα συμπτώματα και όλες τις συνέπειες για να τις αναγνωρίσεις και να τα ξέρεις την επόμενη φορά,
η πρώτη πάντα πονάει ...
μάθημά σου το καθένα, για να γίνεις λίγο πιο σοφή στο επόμενό σου βήμα. ίσως τα πιο δύσκολα, ίσως τα πιο δυνατά, ίσως στα περισσότερα να αποτύχεις. σίγουρα στα πιο πολλά πας αδιάβαστος.
μα απο χέρι πρώτο στο λέω, θα σου ανοίξουν τους χάρτες για να βρείς και άλλους δρόμους.
δεν έχω manual να σου δώσω και σωσίβια για να σε σώσω. όπως νιώθεις πρέπει να τα ζήσεις. έτσι είναι το σωστό για σένα και δεν θα σου το χαλάσω με το δικό μου πορτρέτο.
είδες που υπάρχουν και άλλοι που κάνουν την ίδια βόλτα;
είναι στενά και καντούνια που πρέπει να πας να τα βρεις. θαύμασέ τα όσο σου πάρει. σου αρέσει ή όχι στο καθένα θα βρείς και θα αφήσεις τον εαυτό σου.
στιγμιαίο μα θα είσαι πιο απελευθερωμένος οδοιπόρος.
τραγούδα, πες ποίηση, γνωμικά δικά σου. μόνο έτσι θα δείς που είσαι καλός και τι σε γεμίζει.
ποιο είναι το κοινό σου βρε αδερφέ επιτέλους... να το βρείς
κάνε τα όλα, και καμοία αγωνία να μην σε βασανίζει.
δεν μπορεί. θα έρθει η διαδρομή που θα πείς με σιγουριά οτι είναι καλή. είναι η σωστή. τα βήματά σου θα σε οδηγήσουν στην σωστή πόρτα. τα χαρτιά με τους οικείους σου θα σου καθρεφτίζουν την χαρά σου. τα δάκρυα θα λείπουν και τα δοντάκια σου θα κρυώνουν απο τα τόσα χαμόγελα.
κάποιος θα είναι δίπλα σου και θα τον δείς πλέον και εσύ. ήταν πάντα απλά είχες καταρράκτες στα μάτια σου και δεν τους έδιωχνες για να τους δείς.
μια στροφή σε εμποδίζει να τους ακουμπήσεις.
θα είναι για σένα πλάι σου. σε όλα. θα κρυφτεί μέσα στις ιστορίες που σκαρώνει ο μορφέας για σένα. και εκεί πρωταγωνιστής σου θα είναι πάλι.
θα έρθει η διαδρομή που θα πας μόνος σου και θα είσαι έτοιμος για επίσκεψη στο διπλανό σπιτι
το βάρος σου θα έχει γίνει χαρά, χρυσός, γέλια, και θα είσαι υπερήφανος για όσα κατάφερες μόνος σου. με την αξία σου
εκείνη η απελπισία μπορεί να έχει κρυφτεί κάπου.
μέσα απο την λάθος διαδρομή γνώρισες άτομα, γείτονες, σπίτια, οικογένειες, και κυρίως εσένα απο μια διαφορετική σκοπιά. οπότε δεν μπορείς να πεις οτι ήταν και τελείως λάθος δρόμος.
γιατί η κάθε ύπαρξη θέλει να κάνει λάθος βόλτες για να βρίσκει τους σωστούς δρόμους.
ενδιαφέρουσα και βαρετή. ήρεμη αλλά και δυνατή.
παίρνεις πολλά ερεθίσματα και γίνεσαι καλύτερος σαν άτομο.
είναι στιγμές όμως που στο επόμενό σου βήμα τα χάνεις όλα. δεν σου δίνει περιθώριο να το αντιληφθείς στα παίρνει όλα.
μπορεί το επόμενό σου βήμα να είναι το μετέωρο και να αναρωτιέσαι που θα σε οδηγήσει.
σε κάθε γωνιά που θα σταθείς, θα βρείς πρόσωπα που νομίζεις πως κρύβουν κάτω απο το παλτό τους, ότι σου λείπει εσένα εκείνη την στιγμή. κάνετε τα ίδια βήματα μαζί, αλλά στην επόμενη γωνία εκείνοι στρίβουν και εσύ συνεχίζεις. μπορεί να πάνε να βρούνε αλλού αυτό που χρειάζονται δεν το γνωρίζεις...
σταματάνε να είναι συνοδοιπόροι σου και τρέχουν να βρούν σημεία να κρυφτούν. σε κοιτάνε όμως απο μακρυά με άλλο ένδυμα πλέον.
οτι σου άφησαν είναι η αίσθηση έστω και η στιγμιαία της ύπαρξής τους, τα λόγια και τα γέλια τους για το όσο κράτησε η επαφή σας στην σύντομη πορεία σας μαζί. αυτή η αίσθηση θα γίνει το κλειδί σου για την επόμενη προσωπικότητα που θα συναντήσεις. η σιγουριά οτι γνωρίζεις κάτι παραπάνω πλέον. βιωματικά και όχι θεωρητικά. με την ύπαρξή σου μέσα στην στιγμή και όχι σαν απλές λέξεις.
μα να ξέρεις πως οταν δεις τον άλλον θα είσαι διαφορετικός εσύ.
όσο δύσκολες και να είναι οι στροφές που πήρες μόνος σου πλέον, όσες ιστορίες κοινές σας κουβαλάς πλέον και τις λές παντού, αυτά είναι που θα σε αντρώσουν έως το επόμενο λάθος.
αδύνατον να ξεχάσεις...
κάποιες νύχτες θα τραγουδάς οτι ακούγατε μαζί, για να ακούς μέσα στο κεφάλι σου τον ήχο απο την φωνή του ... τα φάλτσα του που τότε τα διόρθωνες και τώρα τα αναζητάς.
δεν μπορεί ένας να με νιώσει; όσο και να αναρωτιέσαι σε νιώθουν πολλοί μα θα το καταλάβεις αργότερα όταν τους κοιτάξεις με τα άλλα σου μάτια.
όλα τα χαρτιά που δείχνουν το πρόσωπό του μόνο του ή μαζί σου, θα σέρνουν τα βήματά σου στα παλιά για να τα ξαναβιώσεις όλα. απλά πλέον μόνη σου. θα γίνεις η μηχανή προβολής του παρελθόντος σου με πανί τον άδειο τοίχο απέναντι, θεατή πρωταγωνιστή σκηνοθέτη εσένα.
το σώμα σου δεν αντέχει το φορτίο της απώλεια και γέρνει βαρύ. άδειο και εμπόδιο σου για όλα.
φθηνή παρηγοριά να κοιτάς την ζωή γύρω σου. το ξερεις οτι υπάρχεις. απλά δεν ζεις. χειρότερα σε κάνουν τα άγνωστα γέλια. αναρωτιέσαι πότε θα τα ξαναφορέσεις εσύ. μπορεί και ποτέ. και αυτό σε απελπίζει.
οσα χέρια και να απλωθούν, όσα και να σε αγκαλιάσουν, θα είναι στιγμιαία ανακούφιση απο ένα βάρος που θα το επωμιστείς ολόκληρο μετά μόνος σου. και τότε θα σου φανεί μεγάλο το κόστος.
μπορεί και εκείνοι να έχουν ανάγκη.
ίσως την ίδια με σένα αλλά δεν το λένε.
όσες αγκαλιές και να σε δεχτούνε, μόνος σου θα πρέπει να αγκαλιαστείς για να σηκώσεις το ανάστημά σου, απο τον ερωτικό στιγμιαίο θάνατο. δέξου όλα τα συμπτώματα και όλες τις συνέπειες για να τις αναγνωρίσεις και να τα ξέρεις την επόμενη φορά,
η πρώτη πάντα πονάει ...
μάθημά σου το καθένα, για να γίνεις λίγο πιο σοφή στο επόμενό σου βήμα. ίσως τα πιο δύσκολα, ίσως τα πιο δυνατά, ίσως στα περισσότερα να αποτύχεις. σίγουρα στα πιο πολλά πας αδιάβαστος.
μα απο χέρι πρώτο στο λέω, θα σου ανοίξουν τους χάρτες για να βρείς και άλλους δρόμους.
δεν έχω manual να σου δώσω και σωσίβια για να σε σώσω. όπως νιώθεις πρέπει να τα ζήσεις. έτσι είναι το σωστό για σένα και δεν θα σου το χαλάσω με το δικό μου πορτρέτο.
είδες που υπάρχουν και άλλοι που κάνουν την ίδια βόλτα;
είναι στενά και καντούνια που πρέπει να πας να τα βρεις. θαύμασέ τα όσο σου πάρει. σου αρέσει ή όχι στο καθένα θα βρείς και θα αφήσεις τον εαυτό σου.
στιγμιαίο μα θα είσαι πιο απελευθερωμένος οδοιπόρος.
τραγούδα, πες ποίηση, γνωμικά δικά σου. μόνο έτσι θα δείς που είσαι καλός και τι σε γεμίζει.
ποιο είναι το κοινό σου βρε αδερφέ επιτέλους... να το βρείς
κάνε τα όλα, και καμοία αγωνία να μην σε βασανίζει.
δεν μπορεί. θα έρθει η διαδρομή που θα πείς με σιγουριά οτι είναι καλή. είναι η σωστή. τα βήματά σου θα σε οδηγήσουν στην σωστή πόρτα. τα χαρτιά με τους οικείους σου θα σου καθρεφτίζουν την χαρά σου. τα δάκρυα θα λείπουν και τα δοντάκια σου θα κρυώνουν απο τα τόσα χαμόγελα.
κάποιος θα είναι δίπλα σου και θα τον δείς πλέον και εσύ. ήταν πάντα απλά είχες καταρράκτες στα μάτια σου και δεν τους έδιωχνες για να τους δείς.
μια στροφή σε εμποδίζει να τους ακουμπήσεις.
θα είναι για σένα πλάι σου. σε όλα. θα κρυφτεί μέσα στις ιστορίες που σκαρώνει ο μορφέας για σένα. και εκεί πρωταγωνιστής σου θα είναι πάλι.
θα έρθει η διαδρομή που θα πας μόνος σου και θα είσαι έτοιμος για επίσκεψη στο διπλανό σπιτι
το βάρος σου θα έχει γίνει χαρά, χρυσός, γέλια, και θα είσαι υπερήφανος για όσα κατάφερες μόνος σου. με την αξία σου
εκείνη η απελπισία μπορεί να έχει κρυφτεί κάπου.
μέσα απο την λάθος διαδρομή γνώρισες άτομα, γείτονες, σπίτια, οικογένειες, και κυρίως εσένα απο μια διαφορετική σκοπιά. οπότε δεν μπορείς να πεις οτι ήταν και τελείως λάθος δρόμος.
γιατί η κάθε ύπαρξη θέλει να κάνει λάθος βόλτες για να βρίσκει τους σωστούς δρόμους.
